One shot 3

Zenuwachtig sta ik ein-de-lijk voor zijn deur. Ik ben moe van een lange reis, wat wil je dan ook. Ik ben eerst met de fiets naar de bushalte (3 dorpen verderop!) gereden, dan de bus naar het station (in de grote stad: 30km op de bus!), met de trein naar nog een dorp –vraag me de naam niet, die ben ik al lang vergeten- en dan opnieuw met de bus, deze keer naar Doncaster. Gelukkig heeft Jonathan mij wat geholpen om alles op voorhand te plannen. Mijn grote broer was Louis’ beste vriend en hij was vaak bij ons nog voor mijn broer thuis was. Zo raakten we aan de praat. Daarna ging Jonathan in het buitenland studeren, maar Louis bleef langskomen. En zo werden we dus de beste maatjes! Best wel grappig als je er zo over nadenkt. Ik heb hem nu dus een jaar niet gezien, en ik wilde hem terug zien. We hebben afgesproken, maar Louis kennende is die het al lang vergeten.

Ik druk hard op de bel, die ik verder door het huis hoor galmen. Ik moet lachen om de welbekende stem die ik dan hoor “Ik ga wel!” hoor gillen. Een verwarrend-kijkende Louis opent de deur. Dacht ik het niet.

“Wat doe jij hier?” Wauw, wat een begroeting. Ik glimlach. “Ook hallo” reageer ik dan. Nu lacht hij vriendelijk. “Joelle” zucht hij. Ik lach en knik. Het begint hem blijkbaar te dagen want hij trekt de deur verder open. “Kom binnen” glimlacht hij. Ik lach en loop met hem mee naar binnen, waar een mooie labrador mij meteen tegemoet komt. “Hee Lou! Je hebt een hond!” Louis lacht. Hij weet dat ik dol ben op honden. “Maak kennis met Paco! En eigenlijk is die niet helemaal
van mij alleen…” lacht hij geheimzinnig. Ik haal mijn schouders op en ga verder met de begroeting van Paco.
“Lou! Wie is er?” hoor ik een jongensstem vanuit de keuken. Aan het accent te horen, is hij Iers. Ik kijk Louis onzeker aan. ‘Wie is dat?’ zegt mijn blik. Hij kijkt grijnzend terug. “Niall, als je haar wilt zien, zal je uit de keuken moeten komen want wij gaan naar de woonkamer!” roept hij terug, mij de woonkamer induwend. Ik zit nog niet neer of ik hoor terug dezelfde stem achter mij. “En jij bent?” Ik draai me om en kijk daar recht in twee helderblauwe kijkers. “Joelle” glimlach ik. Hij grijnst en steekt zijn hand uit. Serieus? Handen schudden? Ik schud lachend zijn hand en plof daarna naast Louis neer. “Wie was dat, Lou?” Een krullenbol komt de kamer ingewandeld. Hij heeft het blijkbaar te druk met zijn gsm, want hij kijkt niet op. Louis reageert niet, maar kucht gewoon even. De krullenbol kijkt geïrriteerd op. “Louis William Tomli-“ Verder komt hij niet. “Welke schoonheid heb jij binnengebracht?” Zijn mond valt overdreven ver open, wat me doet blozen. Ik kijk naar de grond totdat ik twee voeten voor me zie staan, dan kijk ik terug op. Deze keer dus in de ogen van de krullenbol. Ik hap naar adem. Wow… “Harry” zegt hij terwijl hij me blijft aankijken, mijn hand neemt en er een zachte kus op drukt. Ik glimlach verlegen. “Joelle” antwoord ik. Niall kijkt Harry kwaad aan en Harry kijkt al even kwaad terug. Ik voel me wat benauwd. “Kom Lou, toon je me mijn slaapkamer?” probeer ik te ontsnappen. Louis kijkt me verbaasd aan en knikt daarna.

“Dus?” vraagt Louis als hij me de kamer toont. Een tweepersoonsbed, helemaal voor mij alleen. Kan ik lekker in het midden liggen. “Ja hoor, de kamer is mooi, dankjewel” antwoord ik dankbaar glimlachend. Hij lacht en komt naast me op het bed liggen. “Ik heb je gemist” zucht ik. Ik draai mijn hoofd naar hem en kijk hem aan. “En ik jou dan!” antwoordt hij. Ik lach en geef hem een zachte por in zijn zij.
“Zo! Hoe gaat het in de liefde?” Ik zucht. “Nog steeds mijn dekseltje niet gevonden” zucht ik, Louis grinnikt. “Je vindt hem wel” zegt hij lief. Plots gaat zijn gsm. ‘Eleanor’ komt er op het schermpje. Louis kijkt me twijfelend en blozend aan. Ik grijns en jaag hem vlug de kamer uit. Hij mompelt nog een ‘sorry’, maar staat daarna snel op de gang.

Ik doe teken dat ik Paco ga uitlaten en trek dan de deur achter me dicht. In de weg naar hier heb ik een parkje gezien, dus wandel ik daar naartoe.
In het parkje loop ik wat rond, maar begin me snel te vervelen. Plots hoor ik snelle loopstappen achter mij. Ik draai me verschrikt om, maar word meteen gerustgesteld door de ogen die me aankijken. “Ik kon je toch niet alleen laten gaan” glimlacht hij. “Hoe wist je dat ik hier was dan?” bloos ik verlegen. “Gokje” knipoogt Harry.

We lopen pratend naast elkaar. Ik denk niet dat Harry doorheeft wat hij met me doet, want wauw. Als het nog donkerder is, besluiten we dat het tijd is om terug te gaan. Zachtjes sluiten we de deur achter ons, begeleiden Paco naar zijn mand en gaan stilletjes naar boven. Als ik half in mijn kamer sta, met de deur open, kijk ik zenuwachtig naar Harry. Die glimlacht zelfzeker naar me. “Dankje Harry” fluister ik. Hij zet een stap naar me toe en drukt zonder aarzelen zijn lippen op de mijne. Een bom vlinders ontploft in mijn buik. Ik kus hem hevig terug en trek hem de kamer binnen.

Meteen draait hij me tegen de gesloten deur, die hij met één hand op slot draait. Onze tongen spelen een passioneel liefdesspel maar ik wil meer. Harry duidelijk ook. Hongerig laat hij zijn ogen over mijn lichaam glijden terwijl we naar het bed stappen. Ik laat me op het bed vallen en trek Harry bovenop me. Onze kus wordt heviger en onze beide ademhalingen zwaarder. Mijn handen onderzoeken zijn rug, om daarna zijn shirt over zijn hoofd te trekken. Ook Harry vindt dat ik mijn shirt lang genoeg heb aangehouden, dus ook dat vliegt door de kamer. Zoekend naar mijn behasluiting voelen zijn handen over mijn rug. Als hij die eindelijk gevonden heeft, vliegt ook mijn beha door de kamer. Hij masseert mijn borsten en besluit dat ertussen de ideale plek is voor een zuigzoen. Ondertussen friemel ik aan zijn broeksriem. Snel en behendig gaat zijn broek uit en mijn hand over de behoorlijk grote bobbel in zijn boxer. Een zachte kreun ontsnapt uit onze beide monden. Het volgende kledingstuk dat door de kamer vliegt, is mijn jeans. Ik kreun als Harry twee vingers bij me naar binnen brengt. Hij kijkt me grinnikend aan en beweegt zijn vingers wat sneller. Ik hap naar adem als hij ze er terug uithaalt. Ik trek vlug zijn boxer naar beneden en neem zijn “kleine” Harry in mijn handen. Ook bij hem ontsnapt er gekreun. Mijn hand stopt en trekt Harry nu echt helemaal op mij. Onze monden vinden elkaar weer en Harry besluit ons om te draaien. Een kleine gil –die door Harry’s mond snel gestopt wordt- ontsnapt uit mijn mond als ik hem bij me naar binnen voel dringen. Hij drijft het tempo op en ik hap naar adem. Als we allebei ons hoogtepunt bereikt hebben, gaat hij langzaam uit me en ploft naast me neer. Ik glimlach naar hem en druk mijn lippen op de zijne.

De volgende ochtend kan ik echt niet geloven wat er gebeurd is. Ik glip uit bed en doe dezelfde kleren van gisteren weer aan.
Aan de ontbijttafel ontmoet ik Louis. “Goeiemorgen” knipoogt hij. Ik word meteen knalrood. Zou hij ons gisteren gehoord hebben? “Joelle, ik ben blij voor jou” glimlacht hij. Ik wrijf over mijn arm –puur een zenuwtic- en mompel iets wat op dankje moet lijken. Plots voel ik twee sterke handen op mijn heupen en draai ik me om. “Hee daar, schoonheid” begroet Harry me met zijn hese ochtendstem. Ik bijt om mijn lip en druk een kus op zijn mond.

Hij is het dekseltje dat op mijn potje past.