Foto bij Een nieuwe

Yheee:D

Je voelt je schuldig over wat je gister gedaan had. Milan had het allemaal geregeld en jij word boos!! Wat ben ik toch een zak ! Hij zei dat er dan iemand anders mee ging. Stel nou dat dat een meisje is en Milan vind haar leuker dan mij?! Dan ben ik hem voor altijd kwijt!

Je zit op de fiets en de wind, gemengd met hagel, komt hard aan in je gezicht. Je handen, die voel je niet meer. Het is ijs koud. Je bijt op je ondelip en fiets stug door.
Je moet er niet aan denke dat Milan op vakantie gaat, 2 jaar lang, met een ander meisje?!
Je gaat naar het plein toe. Daar tegen over is een café waar Milan altijd komt na een wedstrijd. Je fietst keihard door en het is heel glad. Je ziet iemand staan in de sneeuw. Volgens mij is het Milan... Met nog iemand aan zijn arm. Als je wat dichter bij kom, spring je van je fiets en glijd zo naar hem toe. Je ziet Milan staan zoenen met een meisje.
Hij merkt jou en houd meteen op. Een lange steelte vult het plein. Met een klein geluidje vallen je tranen op de sneeuw. Milan zoekt naar woorden, maar hij kan het niet. Het meisje op zich lijkt wel aardig en is zich er niet van bewust wat er hier gebeurt. Maar hij hoeft niks uit te leggen. Dit alles zegt al genoeg. Je pakt je fiets op en loopt voorzichtig weg.

Een vriend van Milan komt naast je zitten. Je was op een bankje gaan zitten en hij zag dat. "Dus je gaat niet met Milan mee?!" Je kijkt naar beneden en schud je hoofd. "Hij heeft een ander. Tja zo makkelijk gaat dat." Je komt bijna niet meer uit je woorden. Hij slaat, wel vriendschappelijk, een arm om je heen. "Ze heet Meaghan en ze is best aardig. Ik heb haar al ontmoet." Je wilt het toch weten : "Is het echt liefde of....?" Hij denkt na. "Jha, hij kent haar al langer dan vandaag en ze hadden vroeger al iets. Ik denk dat het weer aan sloeg bij hem. Het is zeker niet om jou jaloers te maken ben ik bang"
Je sta op en loopt met de fiets aan je hand naar huis.

En hier eindigd het dan. De relatie. Het is nu officeel voorbij. Het wordt niks meer tussen ons. Ene Meaghan gaat met hem mee op vakantie voor 2 jaar en daarna zie ik hem nooit meer terug. Mijn leven is waardeloos.

Je bent bijna thuis en besluit om maar eens naar het parkje te gaan. Het is niet verweg. Even alles laten gaan.
Kinderen gooien met sneeuwballen, of maken sneeuwpoppen. Ze lachen allemaal vrolijk en blij. Maar vooral tevreden. Kleine kinderen hoeven nog niet na te denken over de liefde. Ze kunnen doen wat ze willen.
Was ik nog maar een kind...

Reageer (1)


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen