O54 - It's time

Het was vrijdagavond. En de Dark Mark tintelde. Trillend van de zenuwen stond ik op uit mijn bed. Ik trok een zwart gewaad aan, en zette een zilveren masker op. Het was bedekt met sierlijke krullen. Ik liet Viridian in mijn mouw glijden. Dat was zijn vaste plekje geworden. Ik liep de afdelingskamer uit, en zag Draco aan het einde van de gang. 'Het is tijd,' zei ik, zodra ik hem zag. Hij knikte. Draco had een nerveuze blik op zijn gezicht. Ik greep zijn hand vast, als teken dat het wel goed zou komen. Zijn handen waren zweterig en klam. Maar ik liet hem niet los. Ik zou hem nooit loslaten.

We liepen de gangen door, naar de Room of Requirement. We liepen regelrecht naar de Vanishing Cabinet. Ik liet de hand van Draco los. Draco trok het doek van de kast af. Hij opende de deur, om te kijken of er wat in zat. 'Je kan dit, geloof me,' fluisterde ik, en samen met Draco sloot ik de deur weer. 'Harmonia Nectere Passus,' zei Draco. Daarna wachtte hij een paar seconden, en ik hoorde hoe er ongeduldig gestamp in de kast ontstond. Snel opende Draco de deur van de Vanishing Cabinet. Een breed grijnzende Bellatrix stapte uit de kast. En zo volgden Amycus en Alecto Carrow, Fenrir Greyback, Yaxley en twee Death Eaters die ik niet herkende.

Met een kloppend hart liepen Draco en ik de trap naar de Astronomy Tower op. Eenmaal boven zagen we Dumbledore staan, en ik kon duidelijk stemmen horen. Snel verstopte ik me in de schaduw. Draco richtte zijn toverstok op Dumbledore. 'Goedenavond Draco,' zei Dumbledore toen hij Draco zag, 'wat brengt jou hier op deze mooie lenteavond?' 'Tegen wie sprak U?' vroeg Draco. 'Ik praat vaak in mezelf. Dat is buitengewoon zinvol,' zei Dumbledore, 'fluister jij ook tegen jezelf, Draco?' Draco antwoordde niet, en bleef zijn stok dreigend op Dumbledore richten. 'Draco, jij bent geen moordenaar.' 'Ik heb schokkende dingen gedaan!' 'Zoals Katie betoveren, in de hoop dat ze mij vergiftigd of mede vervangen door vergif,' zei Dumbledore, 'Vergeef me Draco. Maar dat was allemaal zo slap, dat ik me afvraag of je het echt wilde.' 'Hij vertrouwt me, hij koos mij uit!' zei Draco. Hij liet de Dark Mark aan Dumbledore zien dat op zijn linkerarm stond.

Dumbledore was even stil, en leek na te denken. 'Ik zal het je makkelijk maken,' zei hij uiteindelijk. Hij richtte de zijn toverstok op Draco. 'Expelliarmus,' zei Draco. De stok van Dumbledore vloog uit zijn handen. 'Heel goed, heel goed,' klonken stemmen. 'Je bent niet alleen,' merkte Dumbledore op, 'er zijn nog anderen. Hoe?' 'De Vanishing Cabinet in de Room of Requirement,' zei Draco, 'die heb ik gerepareerd.' 'Laat me raden, het is een stel.' 'Bij Borgin & Burkes, een doorgang.' 'Ingenieus,' zei Dumbledore, 'Draco, ik heb een jongen gekend die steeds verkeerde keuzes maakte. Laat me je helpen.' 'Ik wil uw hulp niet!' zei Draco, ik hoorde dat hij huilde, 'Begrijpt u het niet? Ik moet dit doen. Ik moet u vermoorden. Anders vermoordt hij mij.'

De andere Death Eaters kwamen ook de trap op. 'Wat hebben we hier?' vroeg Bellatrix, 'Goed gedaan, Draco.' Ze raakte met haar kin Draco's schouder aan. 'Goedenavond, Bellatrix,' zei Dumbledore, 'gaan we ons niet voorstellen?'
'Ik zou wel willen, Albus,' zei Bellatrix, 'maar ik ben bang dat daar geen tijd voor is.'
'Doe het!' Draco keek naar Bellatrix en slikte.
'Hij durft niet, net als zijn vader. Laat mij het doen.'
'Nee!' zei Bellatrix, 'de Heer van het Duister heeft gezegd dat hij het moet doen.'
Ik hoorde gekraak onder me, en wierp een blik naar beneden.