A ranger's apprantice tale 19

Toen ze terug in de woonkamer kwamen was Will buiten op de veranda bezig zichzelf door de maandelijkse rapporten te worstelen.
“Je kan haar meteen de taakjes die jullie onder elkaar kunnen verdelen vertellen en ook doen.” Maddie mompelde een oké, nam twee emmers en nam Lilly mee naar de rivier.
“Eerst moeten we water halen en die ton daar-“ Ze wees naar de waterton verderop “-vullen.” De jageres drukte een van de twee emmers in Lilly’s hand en vulde de hare met water. Het meisje volgde haar voorbeeld en samen liepen ze naar de waterton.
“Welke andere taken hebben wij?” Maddie keek heel zuur terwijl ze antwoordde.
“Alle taken die Will kan verzinnen. Voor de rest ook hout hakken, koken, het huis proper houden en dat is het zowat.”
“Ik kan niet koken!” Lilliane schoot in paniek.
“Dat leer je wel,” Stelde Maddie haar gerust. Ze waren bij de waterton aangekomen en een voor een gooide ze het water erin.
“Kijk jij eens hoe vol hij is?” Lilly knikte en klom op een houtstuk om in het vat te kijken. “Halfleeg!”
“Dat gaat lang duren…” Maddie kreunde.
Terug bij de rivier spatte Maddie water in Lilly’s gezicht. Verontwaardigd antwoordde ze met zelf water naar Maddie te spatten. Kletsnat maakten ze de ton vol.
Na een tijd waren ze daarmee klaar en leerde Maddie, terwijl ze opdroogden Lilliane houtjeshakken. Na heel veel gevloek en een paar houtjes extra waren ze eindelijk klaar en gingen ze beiden terug naar Will. Daar aangekomen trok hij zijn wenkbrauw op.
“Mag ik vragen hoe jullie zo nat zijn?” De meisjes glimlachte samenzwerend.