Naam: Camilo Davide Vargas
Leeftijd: 21
Uiterlijk: fc. Matthew Daddario
~ donker bruin haar
~ blauwe ogen
~ 1.95 meter lang
~ draagt vaak donkere kleding.
Innerlijk: Camilo is iemand die heel zijn leven al voor zijn zusje zorgt en dat heeft hem heel erg gevormd. Hij denkt vaak eerst aan wat zijn zusje nodig heeft en daarna pas aan zichzelf.
Camilo is een stille harde werker. Hij doet wat nodig is en vraag niet om applaus of erkenning. Doordat hij vaak de stille kracht op de achtergrond is steunen veel mensen op hem, maar niemand heeft door dat hij misschien ook wel steun nodig heeft. Camilo heeft namelijk een slecht zelfbeeld. Hij is iemand die het voor iedereen om zich heen op zou nemen, maar niet voor zichzelf op komt. Daarbij heeft hij ook hele erge nachtmerries en soms flashbacks van beelden die rechtstreeks uit een horror film lijken te komen.
Ondanks zijn ptsd is Camilo meestal een trouwe en vriendelijke jongen. Hij maakt niet gemakkelijk vrienden doordat hij mensen niet snel vertrouwd, maar mensen vertrouwen hem wel snel en kunnen goed met hem omgaan.
Er is niet veel dat Camilo boos maakt, hij is meestal heel levelheaded en rustig, maar als je zijn zusje iets aandoet ziet hij rood.
Sterke punt: Hij is trouw en werkt hard.
Zwakte punt: Ptsd + slecht zelfbeeld
Grootste angst: Dat zijn zusje iets overkomt.
Geschiedenis: Camilo gaat al zolang als hij kan herinneren van pleeggezin naar pleeggezin. Vier keer waren hij en zijn zusje geadopteerd. Iedere keer werden ze terug gestuurd omdat de ouders Camilo niet aankonden. Ze zagen een lief klein schattig meisje en kregen er toevallig een stille jongen bij. De ouders werden gewaarschuwd dat Camilo nachtmerries had, maar ze zagen alleen twee knappe kindjes en de onweerstaanbare lach van Tessa. Na zo'n drie maanden kwam het gesprek, Camilo luisterde het altijd af. "We hebben het geprobeerd" "We hadden nooit kunnen verwachten dat het zo erg zou zijn." "Het is niet onze fout." was altijd de conclusie van de ouders. Camilo gaf zichzelf de schuld dat hij en zijn zusje weer weggestuurd werden. Ze moesten weer naar een andere stad, andere school en Camilo kreeg een andere psycholoog die Camilo weer apart ging diagnoseren. Toen Camilo 12 was werd hij uiteindelijk gediagnoseerd met ptsd. Waar hij alleen ptsd van had wist niemand, aangezien er geen documenten over hem en zijn zusje zijn van voordat zij in de pleegzorg terecht kwamen. Uit zijn nachtmerries is in ieder geval opgemaakt dat hij gezien heeft hoe zijn ouders vermoord waren.
Camilo werkt al vanaf dat hij 14 is en werkt en spaart nu nog steeds zodat zijn zusje naar de universiteit kan gaan
Extra: Als Camilo een paniek aanval, flashback of een slechte dag heeft wil hij liever niet aangeraakt worden. Het is niet altijd heel goed aan hem te zien tot iemand hem bijna aanraakt en hij achteruit deinst of in elkaar krimpt.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen