Risico

Ik glimlachte. ´´Ik haat die Chupalosta!´´ Mijn gezicht betrok. ''Het leven zou veel makkelijker geweest zijn als Magnus en zijn wezens er niet waren.. Maar aan de andere kant ben ik super blij dat ik jouw ontmoet heb. Zonder Magnus was dat weer anders...´´ Bram grijnsde. ´´Wie weet vond je dat wel weer veel fijner. Dan zat jij nu rustig in je bed te slapen en was je helemaal niet vervloekt geweest. Dan was je gelukkig.´´ Het was even stil.
´´Ik wil niet gelukkig zijn, ik wil dat er vrede is. En ik heb zo'n gevoel dat ik het allemaal verstoord heb.´´ Ik zuchtte. Bram pakte mijn hand. ´´Dit is echt niet jouw fout! Het is de fout van Magnus, hij kan zich ook normaal gedragen.´´ Ik keek Bram aan met mijn ogen die nu nog blauw waren. ´´Dat is waar, maar je moet me nu echt weer vervloeken! Voordat het te laat is. Elke minuut is een risico geworden... Door dat gemene beest.´´ Bram zuchtte. ´´Als er wat gebeurd met je.... Wat dan?´´ Ik schudde mijn hoofd. ´´Dat zou niet gebeuren als je het net zo rustig deed als vorige keer. Ik heb een beter idee. Haal Chris! Levend bewijs als alles misgaat.´´ Zei ik en ik wees naar de deur. ´´Goed idee!´´ Bram stapte uit bed en liep naar Chris' kamer. Ik bekeek mezelf in de spiegel. Er zijn echt een hele boel manieren om afscheid te nemen... Ik heb alleen de juiste nog niet gevonden. Dacht ik bij mijzelf. Er was echt geen enkele weg uit deze situatie. Ik moet morgen, als ik nog leef, echt een oplossing vinden. Maar hoe kan ik dit wezen stoppen als hij de controle over mij kan nemen? Het tegenovergestelde denken en het juiste doen? Het kan een kans zijn, maar het is zeer en zeer moeilijk. Ik hoop dat hij mijn gedachtes niet kan horen, want dan ben ik een grote marionet van iets wat niemand kan zien. Bestuurbaar via touwtjes die ver in de ruimte vastzitten aan sterren. Ik grijnsde bij het idee van overleggende sterren die zich afvroegen wat ze me nu weer wilden laten doen.

De deur ging weer verder open en Bram kwam binnenlopen, gevolgd door een slaperige Chris. Chris wreef in zijn ogen. ´´Wollah! Je ziet er goed uit!´´ Fluisterde hij glimlachend. ´´Bedankt! Maar er is nog steeds iets vreselijks aan de hand. Bram kan dit het beste uitleggen, want ik kom vast niet meer uit mijn woorden...´´ Ik keek naar de vloer. ´´ De vloek is verwijderd, maar de ziel van een Chupalosta niet. Dat wezen kan de controle over haar en mij nemen. We hebben hem beide door de vloek. De Chupalosta wilt dat Bloeme weer vervloekt wordt, anders zullen er vreselijke dingen gebeuren.....´´ Vertelde Bram. Chris keek mij pijnlijk aan. ´´We hebben je wakker gemaakt omdat er een kans is dat Bloeme toch sterft. Ze blijft de dochter van een koning en een koningin. En omdat niemand mij zou geloven als ik zou zeggen dat Bloeme wilde dat ik haar vervloekte, hebben we jou, Chris, als bewijs.´´ Eindigde Bram en ik knikte hevig. ´´Heftig...´´ Zei Chris. ´´Maar ik geloof jullie zeker weten!´´ Ik knikte naar Chris. Het was een opluchting dat we hem hadden als versterking. Venusa zou Bram echt niet geloven dat ik het zelf wilde... ´´Dan is het nu de tijd. Bloeme, alsjeblieft. Vergeef me.´´ Bram knuffelde mij. ´´Natuurlijk Bram!´´ Ik glimlachte. Bram keek mij voor de laatste keer diep aan en legde zijn hand toen dichtbij mijn hart. Langzaam bracht hij de vervloeking terug. Ik zag de paarse vervloeking rondzweven in de omgeving van zijn hand. Voor een laatste moment zag ik langs Bram's oog een traan, en ik zag Chris geschrokken een stap naar achteren lopen. Ik wou wat zeggen, maar de vervloeking had zich al zo snel verspreid, dat ik niets meer kon dan staren naar de donkere kamer met een paarse vervloeking. Ik werd licht in mijn hoofd en viel naar achteren op het bed. Ik sloot mijn ogen en voelde Bram zijn armen om mij heen slaan. Daarna viel ik flauw.

´´Yes!´´ Hoorde ik. Ik was op de open plek van mijn droom. Rechts van mij stond Bram. ´´Bram! Wat een geluk om jou te zien. Ik denk dat ik het overleefd heb! Je hebt het super gedaan!´´ Zei ik vrolijk. Maar Bram's gezicht betrok. Ik schrok een beetje van zijn boze gezicht. Hij leek te balen van iets. ´´Dat klopt.´´ Zei hij toen plots droogjes. ´´Ík heb het super gedaan.´´ Ik keek de boze Bram raar aan. ´´Dat weet je toch?´´´´Nee, dat wist ik niet.´´ Bram grijnsde en veranderde in een Chupalosta. ´´Oh nee!´´ gilde ik. ´´Ik ben blij dat ik dit weet. Je hebt je dus niet laten bijten door een van mijn soortgenoten... Bram heeft mij verraden! Hij zou gestraft worden, hij komt mijn deal met hem niet na!´´ Ik slikte. ´´Nee! Je kan niet de controle nemen van ons allemaal.´´ Zei ik boos. ´´Wel van iedereen die vervloekt is, jullie dus! Ha!´´ De Chupalosta verdween en alles werd zwart voor mijn ogen. Ik deed mijn ogen weer open. Ik lag in bed, Bram had me goed gelegd. Ik keek naar zijn bed, daar lag hij! Hij lag te slapen. Ik sprong uit mijn bed om hem na te kijken. Was hij wel oké? Dat vreselijke wezen! Dacht ik woedend. Ik streelde door zijn zwarte haren. Ik ging naast hem op het deken zitten. Chris kwam de deur ingelopen. Voorzichtig keek hij om het hoekje. ´´Bloeme!!´´ Riep hij en vlug liep hij naar mij toe. ´´Wat een geluk, echt.´´ Zei hij. Ik grijnsde naar hem. ´´Yep! Nu moet Bram nog wakker worden.´´ Ik keek naar Bram die zijn ogen nog steeds gesloten had. Warm ingewikkeld in zijn zwarte vleugels. ´´Precies. Vandaag moeten we met Venusa overleggen wat we gaan doen tegen deze vloek. Het zal lastig worden, maar het moet lukken! Toch?´´ ´´Ja zeker, weet Venusa al wat er gebeurd is?´´ Chris wiegde met zijn hand. ´´Mwoah... Ze weet nog niet dat je het overleefd hebt. Heeft je gisteren nog vastgehouden en geknuffeld. Ik laat het haar zo weten dat je de vervloeking hebt overleefd.´´ Vertelde Chris. ´´Dat zou heel erg fijn zijn! Dankje!´´ ´´Trouwens, ooit gehoord van Viridi?´´ Ik knikte hevig. ´´Venusa hielp haar ooit. Maar ze wordt bedreigd!´´ Antwoordde ik. ´´Juist. Viridi is dus de godin van de natuur, dus ook van wezens. Venusa zei dat zij ons misschien zou kunnen helpen. Maar Viridi is heel eerlijk in dingen. Als jij wat doet, doet ze wat terug. Ga er dus maar vanuit dat jullie haar moeten helpen.´´ Ik straalde. ´´Als zij ons kan helpen met de Chupalosta, dan kunnen wij haar helpen met de bedreiging! Zo moeilijk moet dat niet zijn, zeker niet met een paar sterke vleugels en krachten!´´ Ik klapte in mijn handen. Chris knikte hevig. ´´Laten we dan even naar Venusa gaan!´´ Zei Chris. ´´Ja, maar wacht even. Als Bram wakker wordt, kan hij dit koninkrijk verlaten?´´ Vroeg ik. ´´Eigenlijk niet, maar ik zou het raam even checken voor je.´´ Chris liep naar het raam en deed hem extra goed op slot. Ik keek nog even naar Bram toen ik opstond. ´´Kom, hij zit nu goed op slot.´´ Zei Chris. Ik liep met Chris de kamer uit en we liepen naar de kamer van Venusa. Chris klopte netjes op haar deur. Het duurde even voordat er een reactie kwam, maar na een tijdje ging de deur toch open. ´´Bloeme!´´ mijn moeder nam me in haar armen en knuffelde me helemaal plat. ´´Je leeft! Zo fijn!´´ Er gleed een traan over haar wang. ´´Ja mama! En beter zelfs, Chris en ik hebben een uitweg gevonden van de Chupalosta.´´ Chris knikte en ging wat door zijn knieën. ´´Viridi kan ons vast helpen.´´ Zei hij glimlachend. ´´Oh ja! Hoe kan ik daar nou niet aan gedacht hebben?!´´ Venusa liet me los. ´´Stress, Venusa.´´ Antwoordde Chris. ´´Vanmiddag gaan we naar haar toe. Waar is Bram eigenlijk?´´
´´Hier zo.´´ Bram kwam de hoek om gelopen. ´´Bram!´´ Riep ik blij en ik rende op hem af. Bram tilde me op via mijn heupen. ´´Je leeft nog! Je leeft nog!´´ Ik lachte en hij zette me neer. ´´Vanmiddag komt alles goed! Yes! Yes! Maar Bram...´´ Ik verlaagde mijn stemgeluid naar fluisteren. ´´De Chupalosta wil jou straffen omdat jij mij vervloekt heb, pas dus op.´´ Fluisterde ik. Bram knikte. ´´Dat heeft hij mij zojuist verteld. Maar als we vlug zijn, zijn we eerder dan dat hij kan verzinnen wat hij gaat doen. Controle nemen kan hij niet langer dan een uur, dat heb ik ontdekt omdat hij altijd maar een uur met ons kan praten. Ik ken hem al langer dan vandaag.´´ Bram grijnsde. Tof! Als we snel met de Hoornrenners naar Viridi gaan is een uur controle al veel te kort voor dat beest. ´´ Zei ik blij. ´´Venusa, we moeten wel snel gaan. Chupalosta's kunnen een uur controle over ons nemen. Als we snel zijn komen we niet in gevaar.´´ Legde Bram uit. Venusa knikte instemmend. ´´Laten we dan gaan naar de Hoornrenners!´´ Chris stapte naar voren, op weg naar de trap om naar de Hoornrenners te gaan. Wij volgden Chris snel.
Aangekomen bij de Hoornrenners, waren de indelingen nog hetzelfde. Chris zadelde alle nodige Hoornrenners op. Ik ging zitten op die van mij en ik streelde weer zijn manen. Toen iedereen klaar was om te gaan, gaven we zachtjes been en vlogen de Hoornrenners de lucht in. Het was een best wel lange rit, maar we probeerde er zo snel mogelijk te komen. De Hoornrenners landde op een zandpad dat richting een groot bos leidde. De Hoornrenners bleven galopperen en het zand stoof omhoog. Vooral bij de zwarte Hoornrenner van Bram was dat mooi te zien. Ik zag verschillende nieuwe wezens. We moesten halt houden omdat een kudde gestreepte leeuwinnen wilden oversteken. Ze waren ongevaarlijk voor ons, gelukkig. In de verte zag ik een mooi koninkrijk, begroeid met de mooiste klimmende planten. Er stonden witte bloesems voor de ingang. Vogels met allemaal gekke kleuren vlogen om de toren toppen heen. Een paard met de kleuren en een gewei van een hert keek geschrokken op en galoppeerde weg. ´´Halt´´ Zei Venusa en we hielden halt. Venusa stapte af en liep naar de deur. Ze klopte aan. Ik keek naar een meertje rechts van ons omdat ik wat hoorde. Ik zag een wit paard met hele lange manen. Zo te zien was ze hier graag, ze was helemaal nat en er zaten allemaal waterplantjes aan haar en op haar. Het was een prachtig dier. Het keek mij aan en ze draafde naar mij toe. Ze begon een communicatie met mijn Hoornrenner. Op dat moment werd de deur van het koninkrijk geopend. Daar stond Viridi, met een mooie helderblauwe jurk en haar haar in een staart. ´´Hallo Venusa!´´ Zei Viridi vrolijk.