Deel 2 voor vandaag. dit is ook het laatste deel voor vandaag.

Ik kijk de trein zover na als ik maar kan. Ik probeer zo lang mogelijk oogcontact te houden met mijn prachtige Victoire. Als de trein uit het zicht verdwenen is voel ik dat iemand een hand op mijn schouder legt. Als ik me omdraai staat daar William Arthur Wemel. “Rustig maar, ik zal je niet aanvallen”. Zonder dat ik het merk was ik achteruit gaan lopen. “Om eerlijk te zijn” vervolgt hij zijn zin ”er is niemand anders dan jij aan wie ik haar hard zal toevertrouwen. Ik weet dat je haar geen pijn zal doen. Wees goed voor haar”.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen