The orphan girl hoofdstuk 49

Met nog een glimlach op haar lippen ging Helena zitten naast Thorin. De dwerg keek lichtjes van slag uit het raam. “Een dwergse kruisboog…” Helena zuchtte.
“Maar hij is onbruikbaar zonder pijl… Hij staat daar maar… als een herinnering van wat er gebeurd is.”
“Jullie twee kijken alsof jullie een geest gezien hebben.” Helena schrok bijna. Ze had niet gehoord dat Bilbo dichterbij was gekomen en ze moest denken aan Gandalf. Wie weet waar die uithing. Balin hoorde het en legde hem uit wat de boog precies betekende.
“Dat hebben ze ook. De laatste keer dat wij zo een wapen zagen was de stad in brand, de dag dat de draak kwam, de dag dat Smaug de vallei verwoeste. Girion, de heer van de stad liet zijn boogschutters op het monster schieten maar een drakenhuid is sterk… sterker dan het sterkste harnas alleen een zwarte pijl, afgevuurd van zo een wapen kan de huid van een draak doorboren. Maar weinig van deze pijlen zijn ooit gemaakt. Heer Girion zou geprobeerd hebben de draak tegen te houden.”
“Als hij de draak toen hadden gestopt… zag het er nu wel heel anders uit.” De blik van Thorin was hard en koud terwijl hij dat zij.
“Je spreekt alsof je daar was.”
“Elke dwerg kent het verhaal…” Helena kreeg echt het gevoel dat Thorin Bard niet mocht.
“Dan zou je moeten weten dat Girion de draak raakte, hij raakte de schubben onder de linkervleugel! Een pijl meer had de draak gedood!” Bain kwam zich in de woordenwisseling moeien en de elf knikte bevestigend bij die woorden.
“Dat is een sprookje jongen… niet meer dan dat.” Bij die woorden van Dwalin reageerde Helena heel fel. Ze sprong op en sloeg met een gebalde vuist op haar hand.
“Dat is niet waar! Hij heeft de draak echt geraakt!”
“Woowoo kalmpjes aan elfje!”
“Noem me geen elfje.” Helena sprak de woorden traag en dreigend uit.
“Stoppen.” Thorin sprak de woorden niet luid uit maar de dreiging was duidelijk. Meteen stopten beiden bekvechters. Hij draaide zich naar Bard.
“We hebben je ons geld gegeven, waar zijn de wapens?”
“Wacht hier.” Het gezelschap wachtte geduldig maar eens de wapens er waren was het een zware teleurstelling.
“Wij betaalde jouw voor wapens! Geen keukengrief!”
“En dit is alles dat je hier zal vinden, alle wapens hier zijn in de handen van de stadwacht.” Moedeloos keek Thorin uit het raam.
“Thorin? Alles in orde?” vroeg Helena. Bard leek te schrikken en liep naar buiten.
“Vanavond, we stelen wapens en maken dat we uit deze vervloekte stad zijn. Erebor kan niet nog een jaar wachten.”