Hoofdstuk 3 - Shining Moon

Op de een of andere manier was je deze mensen binnen een paar uur al meer gaan vertrouwen. Ze leken écht op mensen. Rick had met hulp van Daryl en Roman een groot kampvuur aangelegd, en het leek wel een soort speciale dag of gelegenheid, want iedereen gedroeg zich feestelijk en praatten, lachten, dronken één of andere moonshine die ze hadden gemaakt, en een paar mensen speelden op trommels in harmonie. Het begon te lijken op een soort tribal feest, door de muziek, en het vuur dat hoog de lucht in rees. Plotseling ploften Thomas en Minho, elk aan één kant, naast je neer.
      'Alsjeblieft.' zei Thomas triomfantelijk en hij gaf je een pot met een vreemde drank erin. Je keek er even naar. 'Wat is het?' vroeg je toen. Je merkte hoe Minho even kort lachte terwijl hij naar Thomas keek, en Thomas grijnsde naar jou.
      'Moonshine.' antwoordde hij. Je besloot het maar te proberen, was het al niet uit beleefdheid, dan maar omdat je dorst had. Even walgde je ervan, en wilde je het gelijk weer uitspugen, maar je vermande je en slikte het door. De twee en derde slok daarna smaakten je al beter.
      'Lekker?' Je knikte nonchalant, maar je merkte hoe Minho het niet echt helemaal geloofde. Dat maakte je niet uit. De aandacht van jullie alledrie werd afgeleid door een plotseling gejoel van een grotere groep mensen achter jullie. Je stond meteen op en draaide je om, de moonshine nog steeds in je hand.

      'Maggie! Maggie! Maggie!' Dat was de naam die duidelijk boven al het geluid uitkwam, iets daaronder een andere naam. 'Roman! Roman!' Je vroeg je wild af wat er aan de hand was achter de menigte die je zicht blokkeerde, en liep eropaf. Je voorzichtig en onopvallend door de menigte heen duwend, merkte je al wat er gaande was. Een soort worstelgevecht. Tussen Roman, en een jonge vrouw die je nog niet eerder had opgemerkt. Het leek een beetje oneerlijk, maar Maggie -hoe ze blijkbaar heette- deed het nog beter dan je had verwacht van een meid van haar grootte tegen zo'n beest. Het stelde je gerust dat ze allebei wel een soort vriendelijke grimas op hun gezicht hadden terwijl ze elkaar met geweld op de grond probeerden te krijgen.
      Roman leek zich voor Maggie in te houden (anders had hij haar natuurlijk binnen 2 seconden op de grond), maar uiteindelijk kreeg hij haar op de grond en lukte het Maggie niet om binnen 3 seconden uit te kicken, zoals ze al twee keer daarvoor had gedaan. Roman vierde zijn overwinning net iets té uitbundig, maar dat wist hij zelf ook, en hij maakte de mensen die om hem en Maggie heen in een cirkel stonden ermee aan het lachen. Daarna hielp hij Maggie, die uitgeput leek, weer overeind. Ze deed nog even alsof ze hem weer te lijf wou gaan, maar stopte toen en ze grijnsden naar elkaar. Hij gaf haar een klopje op haar schouder waarna zij zich mengde met de groep om haar heen en Roman met een paar anderen praatte, maar wel in de cirkel bleef staan. Op een gegeven moment was hij daar klaar mee.
      'Oké, who's next?' Hij draaide even uitdagend met zijn armen gespreid een rondje terwijl hij grijnsde, en de groep in buiten de cirkel allerlei geluiden maakten die allemaal leidden tot iets als: 'Oh hell no.' Uiteindelijk stopte hij met draaien, en viel zijn blik op jou. Hij beet op zijn lip.
      'Greenie!' zei hij daarna verblijd enthousiast en hij wenkte je. Jij verroerde je niet. 'Kom, kom. Tijd voor een inwijding.' Iedereen werd stiller. Ze keken allemaal naar jou. Je slikte, terwijl je Roman bleef aankijken en hij je nog steeds -met een soort glimlach- wenkte.
      'Geen zorgen, ik zal rustig aandoen.' voegde hij toe. Je trok één wenkbrauw op. 'Oh, omdat je een man bent denk je dat je beter bent?' vroeg je sarcastisch. Er kwam een 'oooeee' van de groep. Roman grijnsde wijd.
      'Bewijs het dan maar.' Je haalde je schouders op, gaf je pot met moonshine aan Thomas, en stapte de cirkel in. Aan het gejoel van de groep te horen kon je vanaf nu niet meer terug. Roman spreidde zijn armen terwijl hij zijn schouders ophaalde. 'No going back now, honey boo.'
      'Don't call me that.' Je kraakte de wervels van je nek terwijl je de groep nog een 'oooeee' liet doen. Roman grijnsde nog een keer. 'Ding - ding - ding.' zei hij op één of andere creepy manier, en dat betekende dat het duel was begonnen.