2~ Were I belong.

James pov.

De trein mindert vaart, we horen hem al denderen. Snel pakken Sirius en ik onze spullen. We hadden onze gewaden al aangetrokken. Sirius wil net de coupé uitlopen als ik de stem van Lucius en zijn aanhangers hoor. Ik hou Sirius tegen en wacht tot ze voorbij lopen. Toen alles weer leek liep ik naar buiten en duw ik Sirius voor me uit.
'Wow' hoor ik Sirius mompelen. Ik kijk naar voor en zie wat hij bedoelt. Iets verderop stond Hagrid, ik ken hem al omdat hij een vriend van onze familie is. Maar Sirius heeft hem duidelijk nog nooit gezien. Ik trek hem mee naar Hagrid. Als Hagrid me ziet zwaait hij naar me met een glimlach die bijna niet te zien is door de baard die zijn halve gezicht bedekt.
'Hey, alles kids James' brult hij door de menigte. Ik steek mijn duim op en loop naar hem toe.
'Fijne vakantie gehad Hagrid?' vraag ik.
'Ja hoor, alles gaat zen gangetje' zegt hij. 'En heb je al vrienden kennen maken'
'Jep, dit is Sirius' zeg ik terwijl ik voor Sirius wegstap, die zich half achter me verschuilt.
'Ah mot je nou eens kijk' buldert Hagrid. 'Das het buitenbeentje van de familie Zwarts'. Sirius verstijfde een beetje, en Hagrid klopte hem op zijn schouder. Waardoor Sirius bijna op de grond viel.
'Kan je een beetje op James letten, hij euh- wil nog wel eens wat probleempjes veroorzaken thuis. En ik denk niet dat dat hier heel anders zal zijn. Als je snapt wat ik bedoel' zei hij tegen Sirius. Sirius schoot in de lach, en ik sloeg Hagrid quasi-boos op zijn arm.
'Alle eerste jaars motten mij volgen' schreeuwde Hagrid door de menigte. Hij zwaaide met zijn arm en liep richting een meer. Mijn ouders hadden gezegd dat de eerste jaars met de boten naar Hogwarts werden gebracht.
'Hopelijk laat ik dit jaar geen kinderen achter' mompelde Hagrid 'Vorig jaar was Dumbledore daar niet echt blij mee'.
Ik lachte om het gezicht van Sirius die keek alsof Hagrid net een kind had gewurgd. Toen we bij het meer waren aangekomen stapte we in een boot, en kwam er nog een jongen genaamd Frank Longbottem bij ons zitten. En nog een jongen genaamd Arthur Wemel. We zien in de verte een grote toren, en Arthur vertelt dat dat de astronomie toren is. Hoe verder we kwamen hoe meer van het kasteel tevoorschijn kwam. De boot stopte en we stappen uit. In een hal stond een jonge vrouw, toen iedereen binnen was begon ze te praten.
'Alle eerste jaars zullen zo meteen door deze deuren de grote zaal instappen. Jullie zullen daar gesorteerd worden doormiddel van de sorteerhoed. Die zal jullie plaatsen in een van de afdelingen. Huffelpuf, Gryffindor, Slytherin en Ravenclaw. Nadat jullie gesorteerd zijn zal er een feestmaal plaatsvinden.' Ze loopt naar de deuren en zwaait ze open. Alle eerste jaars drommen zich om de plek waar de sorteerceremonie zal plaatsvinden. De vrouw die Mcgonagall bleek te heten riep een voor een namen op. Na een tijdje horen we haar "Longbottem, Frank" opnoemen, en zenuwachtig loopt Frank naar voren. Als Arthur aan de beurt is loopt hij een stuk zelfverzekerder naar de stoel. Allebei komen ze terecht in Gryffindor. Daarna hoor ik mijn naam. Ik loop naar de stoel toe. Ik ben niet echt zenuwachtig over waar ik kom. Ik weet al bijna zeker dat ik in Gryffindor zal komen. Mcgonagall zet de hoed op mijn hoofd, en ik schrik een beetje als hij begint te praten.
'Nou deze is interessant, slim ben je zeker wel, en loyaal naar je vrienden ook. Genoeg moed ook, maar Slytherin kunnen we zeker uitsluiten.' Ik voelde me opgelucht dat het zo zeker was dat ik niet in Slytherin zal komen. 'Ik weet al wat ik met jou ga doen, jij wordt GRYFFINDOR!' Ik lach en loop naar de tafel van Gryffindor. Verschillende mensen even me schouderklopjes en feliciteren me. Even later is Sirius aan de beurt. De sorteerhoed doet er bij hem heel lang over, maar uiteindelijk schreeuwt hij, 'Gryffindor'. En Sirius gaat blij naast me zitten. We eten ons vol aan het feestmaal, en Dumbledore houdt nog een toespraak over de regels. Als we allemaal vol en moe zijn brengen de klassenoudste ons naar de toren van Gryffindor. Tevreden plofte we in ons bed neer. Iedereen was te moe om nog te praten. Eindelijk thuis dacht ik, en toen viel ik in een diepe slaap.