5

Volgende week zaterdag was sneller dan ik wilde. Ik rekte me uit in bed en draaide me om. Thomas sliep overduidelijk nog en dat gaf mij de gelegenheid een goed ontbijtje voor ons te maken. Althans, ontbijt… Meer een late lunch. Het was tenslotte al drie uur geweest.

Net toen ik de tafel wilde dekken voelde ik twee armen om me heen en kreeg ik een kus op mijn hoofd.
“Wat ben je allemaal aan het maken?” vroeg Thomas.
Hij liep me vandaan en ging aan de eettafel zitten.
“Lunch voor jou en mij. Daarna moeten we nog gaan opschieten ook. Zometeen moeten we weer bij je ouders zijn.”
Thomas trok zijn wenkbrauw op.
“Dat is waar ook.”
Hij pakte een boterham die hij besmeerde. Ik at ook snel een boterham en vloog daarna vlug even onder de douche.
“Kan ik?” hoorde ik aan de andere kant van de deur.
Ik had net mijn make-up opgedaan en opende de deur. Hij stapte naar binnen en bekeek me in de spiegel.
“Je ziet er weer mooi uit.”
Thomas trok zijn shirt over zijn hoofd en deed zijn broek uit en boxer uit. Vervolgens deed hij hij de douche aan en had ik de tijd om hem even van top tot teen te bekijken. Ik beet op mijn lip. Wie zag er nou mooi uit? Thomas draaide me naar me om.
“Ik wil je make-up niet verpesten anders…” hij maakte zijn zin niet af en wiebelde alleen even met zijn wenkbrauwen. Ik grinnikte en liep de badkamer uit.

“Beetje zin in?” Thomas parkeerde net zijn auto op de parkeerplaats bij het huis van zijn ouders.
Ik trok mijn schouders op.
“Ik sta niet te springen,” antwoordde ik wat koeltjes.
“Omdat mijn broer er is?”
“Ik denk het.”
“Relaxed. Mijn ouders zijn niet de moeilijkste.” Thomas gaf er een lief lachje achter aan en stapte uit.
Pas toen we voor de deur stonden en hadden aangebeld kwamen de zenuwen pas op. Er werd niet snel daarna open gedaan door een mooie, lange vrouw met lang zwart haar en blauwe ogen. Naast haar stond een wat langere man met warrig bruin haar tot net op zijn schouders.
“Daar zijn ze,” zei ze vrolijk. “Kom binnen, kom binnen.”
Zijn ouders stapte wat naar achter en maakte plaats voor ons.
“Ik ben Emma,” zei zijn moeder vrolijk. Ze stak haar hand uit. Haar nagels waren lang en donkerrood gelakt. Wat onzeker nam ik hem aan.
“Luna,” zei ik en ik schudde haar hand.
Voor ik het wist stond zijn vader voor mijn neus en was Emma Thomas aan het begroeten met een lange knuffel.
“William,” hij gaf me een knipoog en stak ook zijn hand uit.
“Luna,” herhaalde ik.
“Ethan zit al in de woonkamer,” zei Emma die voorop de woonkamer inliep.
De warme sfeer die het huis had overviel me gelijk. Het was huiselijk ingericht en de open haard die ze hadden en aanstond, maakte het nog knusser. Ethan zat inderdaad al op de bank met een kop koffie. Hij had zich netjes aangekleed en lachte enthousiast naar zijn broer die hij ook zo begroette. Toen ik hem wilde begroette botste onze twee wangen wat hard tegen elkaar aan.
“Hey,” zei hij. Hij lachte dit keer.
Ik lachte terug en ging naast Thomas op de andere bank zitten.
“Gezellige woonkamer,” zei ik snel voordat er al een pijnlijke stilte zou vallen.
Emma reageerde gelijk.
“Dankjewel. We hebben erg onze best gedaan erop. We wilde het zo knus mogelijk. De open haard hebben we er later nog in moeten laten zetten.”
Gelukkig ving ze het goed op en bleef ze goed door praten over hoe moeilijk het was de woonkamer zo te krijgen, maar het was zeker niet vervelend.
“Sorry dames, mag ik even door jullie heen. Ik wilde wat drinken inschenken. Wijntje?”
Perfecte Ethan onderbrak ons. Ik keek naar Emma die knikte en vervolgens naar mij keek.
“Je doet wel mee toch? Anders moet ik alleen een fles opdrinken.” Ze schoot in de lach en raakte mijn knie aan.
“Doe maar,” antwoordde ik.
Ethan liep weg en kwam niet veel later terug met een fles wijn die hij vervolgens opende en in onze glazen schonk.
“Dankjewel.” Ik nam het glas aan en proostte met Emma.
Thomas was met zijn vader naar de keuken gegaan waar ook Ethan weer naar toe liep.
“Ik hoorde dat je les gaf op een basisschool.”
Ik knikte.
“Aan groep vijf. Voor twee jaar nu.”
“Dan ben je er vroeg bij. Je bent nu 25 toch?”
“Klopt. Ik heb het allemaal wat vlot gedaan, maar ik wilde graag aan het werk.”
“Je bent 25?” Ethan liep weer naar ons toe en had blijkbaar ons gesprek gehoord. “Dan scheel je zeven jaar met Thomas.”
“Dat heb je goed gezien.”
Ik heb keek hem niet aan toen ik dat zei en nam een grote slok van mijn wijn.
“Jij zit nog in de bloei van je leven. Wat moet je met zo’n oude jongen,” zei hij en hij lachte er wat gemeen achter aan.
“Ben je jaloers, Ethan? Dat jouw jongere broer het beter voor elkaar heeft in het leven en jij als 35-jarige man nog geen relatie hebt?”
Ethan zijn lach verdween onmiddellijk en hij liep weer weg.
“Neem hem maar niet te serieus. Ik denk dat hij jaloers is. Al zijn vrienden gaan trouwen, krijgen kinderen, maar zijn relaties gaan keer op keer stuk.”
Ik schoot in de lach en keek toen wat geschrokken naar Emma.
“Daar mag je best om lachen hoor,” zei ze met een speels lachje.