Het Boek 07

)Aura lag op de grond. Ze had de boeken naast elkaar gelegd. Nu ze wist hoe het boek met vergeten talen werkte was het een stuk makkelijker om te weten wat er in het andere boek stond. Het was vandaag zondag. Aura was al dik twee dagen bezig met het vertalen. Ze was zo druk bezig dat ze de helft van de vertaalde tekst niet meer herinnerde. Ze had ook nog geen idee wat 'úa anta am' betekende maar dat kwam nog wel. Aura hoorde iemand op de deur kloppen. 'Even wachtten!' riep Aura snel en ze verstopte de boeken onder de lakens van haar bed. 'Kom maar!' zei Aura en haar moeder kwam naar binnen. 'Voel je je al beter?' vroeg ze een beetje bezorgt. Aura knikte, ze had niet zoveel zin om te praten. Haar moeder keek haar aan maar liep weer de deur uit. Blijkbaar had haar dochter geen zin om met haar te praten.Aura wachtten even om te horen of haar moeder de trap afging en pakte weer de boeken. Ze bladerde het een tijdje door tot dat ze een plaatje van een kasteel zag. Ze stopte op die bladzijde en keek naar de afbeelding. Het leek op het kasteel waarin ze zich verstopt had voor Saskia. Er stond een tekst onder de afbeelding van het kasteel. Aura kon het niet lezen in die vreemde taal en pakte het andere boek er ook bij. Zo zat ze nog een uur te ploeteren. Het ging traag dat vertalen maar Aura voelde dat het wel steeds makkelijker ging. Na nog een half uur had ze de eerste alinea een beetje vertaald.Het kasteel van de zwarte graaf. Was de eerste zin. Niemand weet wat de echte naam van de graaf is. Iedereen noemt hem .... De graaf ..... niemand .... zijn ....Vodar. Samen veroveren ze .... deel van het rijk Dianla. Elk deel dat ze veroveren wordt zwart. Alles wordt .... .... door de zwarte ridders. De koning is aan het einde. Help...Aura keek fronsend naar het boek. Help? Waar sloeg dat nou weer op. De tekst was ook moeilijk te begrijpen aangezien ze niet al die woorden kent en kan vinden. Maar ze snapte donders goed dat die graaf niet goed was. Aura zuchtte en liet haar voorhoofd op het boek vallen. Het was best wel vermoeiend. Aura stond op om even haar spieren te rekken na de lange houding op de grond gelegen te hebben. Ze raapte de boeken van de grond en legde ze op haar bureau. Ze bladerde nog even verder in het boek van de ruïne. Ze voelde aan haar vingers dat er op de volgende bladzijde wat lag. Ze sloeg de bladzijde om en zag er een plattegrond liggen.Aura boog voor over om het te bestuderen. Het was van een redelijk groot gebouw. Toen kwam er plotseling een lichtje boven Aura haar hoofd. De kaart was van de ruïne! Ze herkende de troonzaal met de kamer erachter. Aura sprong op en pakte de kaart. Ze ging nu het hele kasteel onderzoeken. De boeken borg ze goed op zodat niemand de kon vinden en ze wilde de deur al uitstappen toen ze iets bedacht. Het gouden sleuteltje! Ze pakte het sleuteltje uit haar bureau la en rende naar beneden. Langs haar moeder naar haar fiets. Aura sprong erop en scheerde weg. Op weg naar het kasteel van de graaf.