OO8 || Nova

[Darleston]      Ondanks dat het gezellig was en dat Logan me echt nog wel had geholpen met een beetje redelijk te bowlen, zweer de ik nooit meer te gaan bowlen. Zeker niet na hoe hard ik was afgemaakt door Logan. Ik keek even vanuit mijn ooghoeken naar het score board, waar ik het met ongeveer twee honderd punten niet slecht had gedaan, maar Logan zat een heel stuk over de driehonderd. Ik was mijn jas al aan het pakken en mijn schoenen aan het omwisselen, terwijl Logan nog steeds stond te vragen naar onze scorekaartrn om mee naar huis te nemen. Ik schudde mijn hoofd even naar de jongen en lachte vrolijk. Ik had het nooit gehad op dat soort dingen meenemen, vooral niet als ik had verloren. Logan kwam er echter vrolijk zwaaiend mee aanlopen.
"Ik denk dat ik deze echt nog wel heel lang bewaar, " lachte Logan.
" Hmm, wat zei je? " Ik strikte mijn veter nog voordat ik vragend naar de jongen keek.
"Dat ik deze lang ga bewaren," herhaalde hij zichzelf.
Ik haalde mijn schouders op en begon weer met mijn veters te klooien. "Alsof je na deze film mij ook nog echt zou herinneren of contact zou houden."
Maar Logan was al weg gelopen en had me waarschijnlijk niet meer gehoord. Ik keek hem even na. Hij liep op hoog tempo richting de bar om onze schoenen in te leveren en zijn enthousiasme was te zien in zijn houding. Het was zo schattig om hem te zien. Mijn ogen zochten naar iets, naar iets dat mij zeker zou laten zijn dat ik met hem en met Dylan deze film geweldig zou kunnen maken. Ik zag niets. Tuurlijk had ik altijd al actrice willen worden en was ik blij dat ik eindelijk geen achtergrondrol had, maar dit script was ergens wel overweldigend. Toch was er niets aan Logan - of Dylan voor zover ik nu kon zeggen - dat mij geruststelde.
"Wil je nog wat drinken?" vroeg Logan zodra hij eindelijk ook klaar was om te gaan.
"Nee, ik denk dat ik naar huis ga, maar ik zie je waarschijnlijk wel binnenkort op de set, " zei ik moe. "Het spijt me, ik ben op."
Logan knikte begrijpelijk, al dacht ik iets van teleurstelling te zien. Samen liepen we in stilte naar buiten. Ik had een kleine glimlach op mijn gezicht, die ik er ook niet af kreeg. De dag kon me niet lang genoeg duren, zelfs al wist ik dat het over was en zelfs al had ik een hekel aan bowlen gecreëerd. Ik zuchtte even zodra we bij mijn auto aankwamen, het verjaardagscadeau cadeau voor mijn achttiende verjaardag. Ik wist niet goed of ik Logan nu een knuffel kon geven, maar besloot er gewoon voor te gaan. Ik draaide me om, om Logan een knuffel te geven en de jongen was me zowaar voor. Twee armen sloegen zich om me heen en trokken me tegen Logan aan.
"Ik vond het oprecht leuk, " zei ik, terwijl ik weer een stap achteruit zette en de deur van mijn auto open deed.
Logan glimlachte. "Ik ook, het zou leuk zijn om snel weer iets te doen."
Met die laatste woorden stapte ik mijn auto in, zwaaide ik nog naar Logan en reed ik weg. Ja, we moesten snel nog iets leuks doen.