Logeren

'Daar zijn we weer.' Zei Ian terwijl hij de deur van zijn huis opendeed. Ik deed mijn jas uit, en Ian hing hem op. Ik kon al normaal lopen, maar mijn arm zat nog steeds in het gips. We liepen naar boven naar zijn kamer. Ik zag dat er iets veranderd was. Ian zette mijn spullen op zijn bed. De eerste keer dat ik er was zaten zijn cd's opgeborgen in een kast, maar nu lagen ze op ooghoogte in een rek die eerst leeg was geweest. 'Waarom liggen je cd's ergens anders?' Vroeg ik nieuwsgierig. 'Ik zei toch dat ik dacht dat je het niks zou vinden?' Zei hij beschaamd omdat hij het had opgeborgen alleen omdat ik kwam. ' Waarom dacht je dat eigenlijk?' 'Avril Lavigne is toch een beetje rock en roll/skater- muziek?' Vroeg hij. Ik knikte. 'Nou,' lachte hij. 'Ik moet toegeven dat je stoerder bent dan dat je eruitziet. Ik had niet verwacht dat je van 'stoere' muziek hield. Ik was al verbaasd toen ik hoorde dat je skate.' Ik grinnikte. 'Was dat erg raar gedacht?' Vroeg hij, en hij werd rood. 'Nee hoor. Tenslotte dacht ik ook wat waarvan ik het nu niet kan voorstellen.' 'Wat dan?' 'Ik had verwacht dat je op de dag dag we elkaar leerde kennen naast me ging zitten omdat je me belachelijk wilde maken.' Ik werd ook rood. 'Rare wereld he?' Vroeg hij. 'Heel raar.' Zullen we maar gaan lunchen?' 'Oké.' Zei ik. We liepen naar beneden. Daar maakte Ian wat boterhammen en die aten we voor de tv op. Boven, op zijn kamer, leerde hij me een liedje spelen op zijn gitaar. Dat was best moeilijk omdat mijn linkerhand in het gips zat. Daarna zette hij muziek op en speelde mee. We kwamen erachter dat ik heel goed kon zingen en dat we misschien een vaker muziek konden maken. Alice speelde drums, dus konden we zelfs wel een bandje beginnen merkte ik op. Het was eigenlijk een grapje, maar Ian vond het wel een goed idee. Toen was het al etenstijd. Hij kon van geen meter koken, dus maakte we zelf pizza's. Dat was wel wat leuker dan bestellen. Ze waren een beetje verbrand omdat hij zich in de tijd had vergist, maar toch heel lekker. 'Hee, dit stukje pizza lijkt een beetje op mijn moeder.' Zei Ian droog. Ik proestte het uit van het lachen en moest mijn best doen om de hap die ik nog in mijn mond had niet door de hele kamer te sproeien. Daarna gingen we mijn spullen uitpakken. Ik kwam er tot mijn grote schrik achter dat ik geen luchtbed bij me had, en er was ook geen slaapbank. 'Waar moet ik slapen?' Vroeg ik. Hij had een tweepersoonsbed, maar we deden allebei alsof we nadachten. Uiteindelijk was Ian zo dapper om te zeggen: 'ik denk dat je maar bij mij in bed zou moeten.' Ik knikte en toen werden we allebei rood. Toen liep hij naar zijn kast waar eerst de cd's lagen en pakte een videogame. 'Spelletje spelen?' Vroeg hij. We speelden Mario Kart en toen was het al bijna bedtijd. Ian liet de badkamer zien en hielp me met een plastic zakje om mijn gipsarm te doen. Toen ging hij de kamer uit zodat ik me met één hand me kon uitkleden. De gentlemen. Toen ik klaar was trok ik een pyjama met korte mouwen aan. Normaal sliep ik in een oud t-shirt en een joggingsbroek, maar dat zou een beetje raar overkomen. Toen liep ik terug naar Ian die me hielp om het zakje weer van mijn gips af te halen. Hij had in de ochtend al gedoucht dus gingen we daarna onze tanden poetsen. We keerde daarna terug naar de slaapkamer. 'Hiker?' Vroeg hij. We gingen op het bed zitten. 'Ja?' 'Ik weet dat ik je er een beetje mee overval, maar ik wou wat vragen.' Ik keek hem een beetje verward aan. 'We gaan over een jaar al van de middelbare school af, en ik vroeg me af of het je leuk leek om dan samen met mij een appartement te huren?' Ik was overdonderd, ik wist geen antwoord. Hij streek met zijn hand over mijn arm die niet in het gips zat. Er verscheen kippenvel op mijn arm. Hij herhaalde die beweging. 'Wil je dat ik ophou?' Vroeg hij. 'Eeh, ja.' Zei ik. 'Het maakt het nogal moeilijk om na te denken.' Ik dacht na. Het leek me geweldig om samen met hem te wonen, maar het was moeilijk. Ik had mijn hele leven een soort van zusje van Alice willen zijn. 'Ian,' zei ik. 'Ik zou het echt niet weten. Ik hou echt verschrikkelijk veel van je, maar ik ben nog maar 16, en het is erg moeilijk om dat nu al te beslissen. Ook is het moeilijk omdat ik straks bij mijn beste vriendin ga wonen. Dus ik zeg dat ik niets liever wil, maar vraag je om het alsjeblieft over één of twee jaar nog een keer te vragen.' Ik was bang dat ik hem gekwetst had, maar zo keek hij niet, hij keek begrijpend. 'Het spijt me Hiker, ik had het nog niet moeten vragen.' Zei hij. 'Nee,' zei ik.' Je hoeft nergens sorry voor te zeggen.' Toen waren we allebei stil. 'Zestien?' Vroeg hij plotseling. 'Ja, ik heb een klas overgeslagen.' Hij grinnikte. 'Je blijft me verassen.' Ik kreeg plotseling een pijnlijke steek in mijn arm. Hij zag mijn gezicht vertrekken van de pijn. Gauw sloeg hij ze arm om me heen. 'Gaat het?' 'Ja, dank je.' 'Je bent altijd zo lief voor me.' Ik gaf hem een kus op zijn wang. Gauw maakte hij een grapje, en ik lachte. De gespannen sfeer was weer over. 'Ben je al moe?' 'Nee hoor.' Zei ik vrolijk. Ik had totaal geen zin om te gaan slapen. Het was nog maar elf uur dus zette hij de muziek zachtjes aan en vroeg wat in nog wilde doen. Ik haalde mijn schouders op. Uiteindelijk speelde we nog een potje Mario Kart, ik had spectaculair verloren, en gingen we om twaalf uur slapen. Het was helemaal niet zo gênant om samen in één bed te slapen als ik had gedacht. 'Welterusten.' Hij schoof naar me toe om me een kus op mijn wang te geven, maar ik draaide mijn gezicht zodat onze lippen elkaar raakten. Ik voelde hem glimlachen om mijn gedrag. Hij legde zijn handen tegen mijn gezicht aan en liet ze toen langzaam naar beneden glijden. Hij streelde mijn nek en rolde toen bovenop me. Ik slaakte een gilletje van plezier. Voorzichtig verbrak hij de kus en legde zijn lippen in mijn nek. Deze jongen wist gewoon wat hij moest doen. Plotseling bedacht ik me: had hij hier voor al een vriendin gehad? Geen zin om er over na te denken. Ik bracht mijn goede hand omhoog en vlocht mijn vingers in zijn haar. Toen verplaatste hij zich weer naar mijn mond. Zijn zachte lippen drukte voorzichtig op die van mij. Hij legde zijn hand op mijn gebroken arm. 'Ik doe je toch geen pijn, hé?' Ik schudde woest mijn hoofd. Ik wou niet dat hij het moment verbrak. Zijn handen gleden naar beneden en hij legde ze tegen mijn zij. Langzaam, om zijn reactie te peilen, greep ik naar de rand van zijn shirt. Hij leek het goed te keuren, dus trok ik die onhandig met één hand over zijn hoofd. 'Hiker.' Gromde hij, en voor ik het wist belandde mijn shirt ook ergens op de grond. Toen rolde hij van me af, en draaide mij om zodat ik met mijn rug tegen zijn buik aan lag. Ian viel als eerste in slaap, en door het geluid van zijn rustige ademhaling viel ik ook in slaap.

'Hiker? Ben je dood ofzo?' Ian hing over me heen en schudde aan mijn arm. Ik deed loom één oog open en keek in zijn lachende gezicht. Ik kwam overeind en dacht bij mezelf dat er geen betere manier bestond om wakker te worden gemaakt dan met de prachtige blauwe ogen van Ian. 'Zo zo, jij sliep lang.' Ik keek op de klok, het was al half twaalf s'ochtends. 'Heb jij ook lekker geslapen?' Vroeg ik. Hij knikte. En toen zoende hij me. Ik legde mijn goede hand tegen zijn wang. Hij rolde op zijn rug zodat ik bovenop hem terecht kwam. Ik legde voorzichtig mijn gewonde hand tegen zijn borst. Ik merkte dat ik, omdat ik nog steeds shirtless was, dat hij waarschijnlijk recht in mijn beha kon kijken. Ik bloosde. Toen rolde hij voorzichtig weer terug en stond op. 'Wil je ontbijten?' 'Ja hoor.' Hij stapte uit bed en viste zijn shirt van de grond. Toen stond hij op en gooide die van mij naar me. We ontbeten aan de keukentafel. Ik at mijn broodje snel op, ik had honger. Toen dronk ik de lekkerste sinaasappelsap die ik ooit gedronken had, en complimenteerde hem daarmee. 'Oh,' zei hij. 'Hij was eigenlijk over de datum.' Ik verslikte me bijna. 'Grapje.' Toen gingen we aankleden en Ian moest nog douchen. Daarna poetsten we onze tanden en gingen we even kijken hoe het met de verhuizing ging.