Fault 18.

5 augustus 2015 || Louis Tomlinson

Toen Liv het kleine maar gezellige restaurantje binnenwandelde, verscheen er automatisch een glimlach op mijn gezicht. Ik kon zien dat ze zich niet op haar gemak voelde. Ze wist niet hoe ze zich moest gedragen, dus besloot ik het initiatief te nemen. Er kwam een korte begroeting uit haar mond toen ze het tafeltje waar ik aan zat had bereikt. Ik stond op, en begroette haar netjes terug waarna ik een korte kus op haar wang drukte. Liv's wangen kleurden rood. Ik keek toe hoe Liv haar jas uit trok en ging zitten waarna ik haar voorbeeld volgde en ook plaats nam. Ik was gefascineerd door elke beweging die ze maakte. Ze leek nergens moeite mee te hebben en het maakte niet uit wat ze deed, ze deed had altijd op een manier die niets anders dan perfect was. Al zat ze met een bierkaartje te spelen, ze zag er prachtig uit.
Ik riep een van de meisjes die in het restaurant werkten, waarna ik Liv haar bestelling liet doen.
Ik probeerde te negeren dat het meisje me overduidelijk herkende, en me heel de tijd bleef aanstaren. Normaal gezien genoot ik van de aandacht die ik kreeg. Maar nu niet. Ik was hier met Liv en ik wilde dat ik enkel aandacht aan haar hoefde te geven. Want hoe het ook draaide of keerde, er waren altijd momenten dat ik liever een doodnormale jongen was geweest. Ik moest Liv straks nog maar eens vertellen dat ze waarschijnlijk morgen in verschillende tijdschriften zou staan. En dat ze vooral alle commentaar moest negeren. Al wist ik wel dat ze zich niets zou aantrekken van wat mensen over haar zeiden, dat had ze altijd al gedaan.
"Hier ga ik aan moeten wennen." kwam er grinnikend van de overkant van de tafel. Ik schrok op uit mijn gedachten.
"Waaraan?" vroeg ik nieuwsgierig.
"Dat je nu beroemd bent en aandacht krijgt van zowat de hele wereld."
Ik moest lachen. "Ja, nu valt het nog mee. Ze valt nog niet voor mijn voeten neer smekend of ze een foto met me mag nemen."
"Is het zo erg dan?" vroeg ze oprecht geïnteresseerd. "Ja, je zult het nog wel merken als we een keer door de stad lopen ofzo."
Ik zag hoe Liv haar ogen oplichtten toen ik even duidelijk maakte dat ik wel vaker met haar wilde optrekken.
"Zo.." zei ik toen het even stil bleef. "Waar heb je zoal uitgehangen de voorbije jaren?"
Liv lachte haar perfecte rij tanden bloot waarna ze enthousiast begon te vertellen over alle landen waar ze geweest was.
Ze had werkelijk een wereldreis gemaakt. Af en toe gaf ik een opmerking over een stad waar ik ook was geweest, en het deed haar overduidelijk deugd dat ik kon mee praten over de prachtige plekken die deze wereld te bieden had.
Ze vertelde me over de verschillende culturen die haar hadden geïnspireerd, en over de mensen die ze had leren kennen. Ze vertelde dat ze Cuba een van de mooiste landen vond en dat ze zeker nog een keer terug zou gaan zodra ze de kans kreeg. Hoe geweldig ze de sfeer vond ik het oude deel van Havana en hoe vriendelijk de mensen er waren. En toen was het mijn beurt om te praten. Liv vroeg me hoe het kwam dat ik uiteindelijk toch mee had gedaan met Xfactor, want toen zij me vertelde dat ik me moest opgeven om auditie te gaan doen, wilde ik dat nooit. Ik vertelde dat ik niets meer deed met mijn leven, en dat het tijd werd voor veranderingen, dus daarom had ik mezelf opgegeven voor Xfactor. Ik vertelde over Harry, Liam en Niall. En zelfs vertelde ik even over Zayn.
Ik sprak over de wereldtournees, en over de fans waaraan we alles te danken hadden.
En na een aantal drankjes, en een paar verhalen over wilde avonturen, kreeg ik de vraag eindelijk over mijn lippen.
"Waarom ben je weg gegaan?"