• Hoofdstuk 11 •
Sorry voor het lange wachten. Maar Scintellare had niet zoveel inspiratie en dus heb ik nog een hoofdstuk gemaakt (: Veel lees plezier!
-Scintellare&ScinteIIare
Rose P.O.V
Er verstreken meerdere maanden op Hogwarts waarin niet veel gebeurde. Lily en Rose hadden elkaar dan misschien meerdere keren uitgescholden, maar daar was het ook bij gebleven. In de kerstvakantie waren beide op school gebleven. Aaliyah en Rose hadden geen last meer gehad van de nieuwsgierige Moore, blijkbaar geloofde hij hun verhaal. Als hij voorbij liep en hen wantrouwig aan keek, barstte de twee meestal in lachen uit. Dacht hij echt dat ze iemand gingen vermoorden? Hoe goed naïef was hij wel niet?
Maar toen Rose door de gangen van Hogwarts liep, op weg naar de les, riep professor Wilkinson, het schoolhoofd haar naam. Ze keek op en ze zag dat hij haar wenkte.
"Het is belangrijk Potter, heel belangrijk," zei hij, bijna grommend. Rose liep naar hem toe en ze wist dat ze naar zijn kantoor gingen. Ze was er nog nooit geweest, maar ze wou het wel heel graag zien. Rose had haar vader er heel vaak naar gevraagd, voordat ze naar Hogwarts ging. Hij had alles altijd zo mooi beschreven, gedetailleerd. Als hij vertelde voelde het net alsof ze het ook beleefde. Maar het kantoor dat hij had gezien was natuurlijk van Dumbledore geweest...
"Professor, eigenlijk moet ik zo naar de les toverdranken."
"Dit is véél belangrijker," zei professor Wilkinson, maar hij mompelde het zo zacht dat het nauwelijks hoorbaar was. Maar ze gingen niet naar zijn kantoor, want hij liep er zo voorbij. Rose volgde hem, onzeker over de situatie waarin ze beland was. Toverdranken, ze was er best goed in, maar niet goed genoeg om een les te missen. Waarom wou hij haar per se nu spreken? Was het dan echt zó belangrijk? Nerveus keek ze naar het schoolhoofd. Zijn blonde haar zat in de war, wat normaal altijd zorgvuldig gekamd was. Voorde rest kon ze niks vreemds ontdekken aan hem, behalve de vermoeidheid die hij uitstraalde, dan. Hij liep een kamer in en ze volgde. Met een klap viel de deur achter ze dicht. Daar op een stoel vooraan het klaslokaal zat professor Castro, de leraar die ze het minste mocht. Met een strakke blik keek hij haar aan.
"Ga zitten," zei professor Wilkinson, maar met een ondertoon in zijn stem die verwijtend klonk. Rose ging gehoorzaam zitten en keek recht in de ogen van professor Castro.
"Zo," zei professor Wilkinson toen hij ook zat. "Een tijdje geleden, begreep ik van professor Castro, dat hij de verlammingsspreuk over je heeft uitgesproken, maar dat jij op kon staan?" Rose knikte.
"Hoe?"
"Weet ik veel, ik denk dat hij zijn spreuken niet helemaal goed beheerst."
"Potter!" riep professor Castro woedend. Professor Wilkinson wierp Rose een boze blik toe.
"Ik kreeg een uil van je moeder en wat daar in stond was nog al verontrustend, wan-"
"Voldemort is dood, alle dooddoeners net zo goed, of wilt u beweren dat ze allemaal nog levend in Azakaban zitten? Bovendien als er toch nog iemand uit is op wraak dan zou hij of zij eerder gaan naar mijn vader, lijkt mij." Rose keek onverschillig de andere kant op. Wat dachten ze wel niet? Dat ze vervloekt was? En haar moeder was ook zo overbezorgd. Moest ze dat nu echt doen? Toen ze nog niet naar Hogwarts ging had haar moeder nooit zo beschermend gedaan.
"Potter, dit is echt serieus. Je moeder zei dat je vader de laatste tijd na een heleboel jaren weer pijn had aan zijn litteken en ik denk dat we hier echt mee uit moeten kijken." Ze keek hen ongelovig aan.
"Dat zeggen jullie tegen mij, terwijl jullie me ervan verdenken dat ik vervloekt ben. Hier in deze kamer?" Professor Wilkinson schudde geïrriteerd zijn hoofd.
"Ga maar naar je les toverdranken," zei hij. Rose liep weg. Professor Wilkinson wist duidelijk niet wat hij wou.
Reageer (3)
Het is een rare boel.
7 jaar geledenMaar hoe kunnen jullie beide Scintellare heten?
Zou je het willen veranderen naar dat ze op Hogwarts blijven pls
7 jaar geledenYay een nieuw hoofdstuk!
7 jaar geledenMooie geschreven ben benieuwd naar meer!