O12

Ik zie er uit zoals ik me voel. Diep ellendig. De donkere kringen onder mijn ogen steken sterk af tegen de bleke huid er om heen en ik voel me zo futloos dat ik serieus overweeg me af te melden. Ik ben echter niet ziek en ik denk niet dat Snape genoegen neemt met slaapgebrek als reden van afwezigheid. Zo komt het dat ik de trap af daal naar de Common room, voor de verandering tegelijk met de rest. Blaise kijkt dan ook verbaasd naar me op. “Iemand heeft hier slecht geslapen.” Zegt hij al vanaf een afstandje terwijl ik op hem af loop. “Niet zo optimistisch Blaise. Je roze wolk is gewoon uitgewerkt denk ik, zo ziet ze er altijd uit.” Klinkt het ronduit hatelijk naast me. Draco keurt me geen blik waardig terwijl hij voor de rest uit de Common Room uitbeent. Ik heb gewoonweg even niks terug te zeggen, begroet dan ook alleen stilletjes Blaise en besluit Draco te negeren. Ik krijg alleen maar buikpijn als ik naar hem kijk en me mijn verontrustende droom weer voor de geest haal.

Tijdens het ontbijt zijn we er al snel achter dat Draco beter aanspreekbaar is en dus zit iedereen rustig te kletsen over van alles en nog wat. Het enige wat anders is dan anders is dat hij me nu echt voor de complete honderd procent negeert. Zelfs zijn ogen gaan telkens wanneer hij rondkijkt heel doelbewust langs mij heen. Misschien zou ik beledigd moeten zijn maar het lijkt me een verbetering tegenover ons gekibbel. Het geeft mij de tijd om hem eens goed in me op te nemen, aangezien hij toch zo hardnekkig zijn best doet mij onzichtbaar te verklaren. Ik probeer al mijn gevoel tegenover hem af te sluiten en onbevooroordeeld naar hem te kijken, alsof dit de eerste keer is dat ik hem zie en nog niet weet dat het een zak is.

Zijn huid is gaaf en vrij blank, de zon heeft duidelijk niet veel invloed op hem. Wanneer hij grijnst geeft hij iedereen uitzicht op witte, rechte tanden en er verschijnt een klein kuiltje in zijn rechter wang. Hij heeft een strakke kaaklijn en vrij hoge jukbeenderen. Zijn blonde haren probeert hij regelmatig naar achteren te strijken maar deze springen eigenwijs terug in zijn gezicht en komen net tot aan zijn wenkbrauwen. Als laatste zijn ogen. Ze lijken per stemming een andere kleur grijs aan te nemen, van een kalme licht grijze tint tot de kleur van een donderwolk op een stormige nacht. Nu zitten ze daar ongeveer tussenin en ik zie weer die donkerdere spikkels terwijl hij terug staart.

“Cortney!” Hoor ik vlak naast me en dan bevestigd mijn bewustzijn dat het al de derde keer is dat mijn naam word gezegd. “Ik weet dat ik woest aantrekkelijk ben, maar zou je er iets subtieler mee om kunnen gaan.” Snauwt Draco me toe terwijl ik mijn ogen snel van hem afwend en me richt op Blaise. “Wat?” Ik doe echt mijn uiterste best de opkomende blos te onderdrukken. “Draco heeft de Quidditch kwalificatie verplaatst naar morgen middag. Waar zit jij helemaal met je gedachten?” Vraagt hij terwijl hij een pluk haar uit mijn gezicht strijkt. Nog wat onthutst knipper ik met mijn ogen. “Morgen?” Herhaal ik. Met een zucht staat Draco op van de tafel. “Ja morgen! Als je je gestaar voor dan bewaart zit ik eersterangs terwijl je van je bezem gebeukt word. Make my day please.” En weg is hij.