O13

Het zonnetje schijnt ons heerlijk tegemoet terwijl we in de richting van het Quidditch stadion lopen. De Gryffindors komen net uit die richting en Harry en Ronald passeren ons rakelings. “Moeten we de Snitch zo uit de ziekenzaal komen halen?” Roept Blaise ze na, doelend op de meerdere voorvallen van Potter tijdens wedstrijden. Hij kijkt alleen boos om en is zoals gewoonlijk de verstandigste door de confrontatie niet aan te gaan. Daarbij kijkt hij al behoorlijk chagrijnig waardoor ik verwacht dat hij Draco ook al tegen is gekomen. Lachend prik ik Blaise in zijn zij. “Grappig ben jij man. Wie had er ook alweer drie ribben gebroken?” Plaag ik hem. Vorig seizoen werd hij uit de lucht gevlogen door Cedric in onze wedstrijd tegen Hufflepuff. Diggory had enkel oog voor de Snitch en raakte Blaise in de zij met de voorkant van zijn Broom.

“Mag ik je herinneren aan een dame die al vloekend in de richting van Draco tegen een doelring op is gevlogen.” Kaatst hij terug en lachend lopen we verder. Waarom zou Blaise niet willen dat ik bij hem in het team speel, de leukste momenten ontstaan juist tijdens de trainingen en wedstrijden. Het is een passie die we delen en waar we allebei ongelofelijk enthousiast over zijn. We splitsen op naar verschillende kleedkamers en nieuwsgierig naar welke meiden dit jaar gaan proberen bij het team te komen open ik de deur. Verlaten. Het verbaasd me ook eigenlijk niet. Draco is niet bepaald pro meisjes als het om zijn team gaat. Hij laat het liever over aan echte mannen. Om mij kan hij echter niet heen. Tot nu toe nog niet trouwens.

Plotseling ben ik nerveus. Terugdenkend aan hoe Draco tegen me doet krijg ik het warm en koud tegelijk. Wat als hij nu zo boos is dat hij me zelfs geen plek in het team gunt? Ik mag hem de kans me over het hoofd te zien absoluut niet gunnen. Resoluut trek ik mijn armbeschermers aan en dan knoop ik mijn laarzen goed strak dicht over mijn broek. Als laatste hul ik me in mijn vertrouwde groene mantel en pak mijn bezem. In het ovale stadion vliegen ondertussen al heel wat mensen rond. De kist met ballen staat nog gesloten in het midden van het veld wat betekend dat er alleen nog maar warm gevlogen word. Niet iedereen heeft het geluk over een eigen bezem te beschikken en dus moeten ze het gevoel even onder de knie krijgen. Ik heb echter mijn vertrouwde Firebolt in mijn handen. Hij is misschien niet zo snel als de Firebolt Suprime van Draco maar voor de rest vlieg ik bijna iedereen voorbij als ik op snelheid ben.

Terwijl ik opstap voel ik hoe de lucht vlak boven me zich verplaatst en ik word even kort aan mijn haar getrokken. Hierna stuift Blaise weg op zijn Nimbus en ik zet zonder twijfel de achtervolging in. Terwijl we achter elkaar aan door het stadion racen neem ik in me op wie nieuw zijn en wie oud en vertrouwd weer op zijn komen dagen. Hier en daar word ons verontwaardigd wat na geschreeuwd aangezien we de enigen zijn die op volle vaart tussen iedereen door schieten. Hen kan Draco beter meteen weer wegsturen, die zijn blijkbaar niets gewend. Als er gefloten word rem ik meteen af en richt me op het midden van het veld. Draco staat met zijn bezem in de hand voor de kist met ballen en wil duidelijk de aandacht.