Ja mensjes sorry dat ik niet meer zo vaak schrijf,maar mijn internet is afgesloten en ik heb mega veel werk voor school dus...

Een krachtige hand schud me wakker,:'Word wakker Patricia,nu!' Ik open mijn ogen en knipper even om de slaap uit mijn ogen te krijgen.'Trek je die jurk even aan, wil je?' Natuurlijk wil ik dat niet maar ik doe het toch maar, de jurk is fel wit,een beetje zoals een ziekenhuis kamer. Steriel wit. De jongen wenkt mij om mee te gaan. Ik volg hem, waar kan ik anders heen? De jongen zegt niks meer maar gebaart dat ik in de cirkel moet staan. Ik vind het lichtjes beanstigend maar ik verzamel al mijn moed en stap de cirkel in. Opeens begon er vuur te branden,het werd feller en feller naarmate ik naar het midden stapte. Ik was zo afschuwelijk bang,maar ik moest doorgaan. Toen ik in het midden van de cirkel was,begon er een kleinere cirkel te branden,ik zat vast. Te dicht bij de vlammen naar mijn mening. De jongen begon rare woorden uit te spreken. Ik draaide mij nerveus om mij heen om te zien waar hij was, maar ik zag hem niet door de vlammen heen. Ik voelde een rare tinteling in mijn buik,die tinteling verspreidde zich langzaam over mijn hele lichaam. Ik had de indruk dat ik het vuur hoorde branden,ik zag precies beter want ik kon nu door de vlammen heen kijken. Ik kijk langzaam omhoog,een kracht trekt precies mijn gezicht omhoog. Ik zie de volle maan. Maar hij is precies groter dan anders. De witte stralen van de maan omhullen mij. Ik word voorzichtig van de grond gehesen. De stem van de jongen zwelt aan tot een gezang dat de grond doet daveren. Ik zie op de grond onder mij verschillende dieren. Die naar mij kijken. Herten,vossen,konijnen,hazen,vogels,.. Ik voel mij veel te bekeken. Opeens zie ik een gezicht,het is maar een flits en ik weet het niet zeker of het wel een gezicht was. Ik denk dat ik het mij verbeeldde. Opeens fluistert een stem in mijn oor:'Je hoort nu officieel bij de Maanclan,het ga je goed Luna.' Opeens brandden al mijn ledematen. Ik groei precies. De pijn verzwelgt mij,als een brandend vuur hout verzwelgt. Ik voel ineens de grond onder mij,ik probeer mijn evenwicht te bewaren,maar mijn lichaam denkt er anders over,ik val plat op mijn gezicht. Alles wordt vuurkleurig voor mijn ogen.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen