O24

“Cortney!” Bij de vierde keer krijg ik een venijnige por tegen mijn arm en ik schrik op uit gedachten. Blaise heeft een boze frons op zijn gezicht en kijkt me vragend aan. “Ik vraag of ik morgen na de les op je moet wachten om samen naar de training te gaan.” Snauwt hij er duidelijk geen begrip meer voor op kunnen brengend dat ik geen deel neem in de lopende gesprekken. Verontwaardigd geef ik hem een por terug. “Ik vind het prima, Blaise.” Bijt ik hem toe, zijn naam met dezelfde harde toon uitsprekend. Zijn blik word nog bozer en hij wend zich van me af ten teken dat dit gesprek zijn einde heeft bereikt.

Morgen heeft hij Divination, terwijl ik voor Astronomy heb gekozen. Ons lessenpakket is al deprimerend genoeg zonder dat je een keer per week moet luisteren naar een vrouw met jampotglazen die beweert dat ze je dood aan ziet komen in een hoopje natte theebladen. Blaise zag het echter als een mooie manier om makkelijk aan een hoog cijfer te komen. Met een wilde fantasie kom je in die les al een heel eind. Terence, Vincent en Gregory moeten er hetzelfde over gedacht hebben. Pansy, Draco en ik waren alle drie op komen draven voor Astronomy zonder het van elkaar te weten. Al verdenk ik Pansy ervan dat ze Draco gewoon stalkt.

Nu ik het weer voor elkaar heb gekregen Blaise boos op me te krijgen word mijn humeur nog slechter. Niet voor de eerste keer deze avond dwalen mijn gedachten terug naar het voorval deze middag. De desbetreffende persoon heb ik al een half uur geleden gespot aan de andere kant van de Common Room, omgeven door zijn vrienden. Vanonder mijn wimpers werp ik af en toe een steelse blik in zijn richting in de hoop meer vat te krijgen op de situatie. Ik kan er met mijn gedachten namelijk nog steeds niet bij.

Ik ben dan een Slytherin, hoor bij een veelbesproken groepje en kom uit een familie met status in de tovenaarswereld, ik weet mezelf altijd uit de aandacht te houden en al helemaal de negatieve zin. Dat ik nu al twee keer uitgemaakt ben voor hoer staat me niet bepaald aan.

Terence zwaait met zijn hand voor mijn ogen en ik schrik voor de tiende keer deze avond op uit mijn gedachten. Zijn blik volgt die van mij voordat ik kan verbergen naar wie ik keek. “Waarom de dodelijke blik naar Jamie?”

Ik onderbreek mijn gestaar en kijk op naar de jongen die tegenover me op een fauteuil plaats heeft genomen. “Ken je hem?” Vraag ik nieuwsgierig. Terence knikt en werpt nog een blik op de jongen. “Ja, hij koopt wel eens wat bier van me en we maken soms een babbeltje. Op zich geen kwaaie.” Antwoord hij met een nonchalant gebaar van zijn schouders. Ook ik vestig mijn ogen weer op Jamie. Geen kwaaie zegt hij… Niet de indruk die ik tot nu toe van hem heb.

Naast me komt Blaise overeind. Hij zegt iedereen goede nacht, geeft mij alleen een snel kusje op mijn voorhoofd en verdwijnt dan de trap op naar de jongens afdeling. Het mag duidelijk zijn dat het tussen ons niet echt botert vandaag. Hoewel ik weet dat ik vandaag afwezig was en een groot deel mijn schuld is moet Blaise toch ook toegeven dat hij chagrijnig is en onredelijk doet. Ik kan niet altijd miss sunshine zijn en heb het recht me zo af en toe eens in mezelf te keren.