03 - Collinearity

      Vandaag was ik eens wel op tijd wakker geworden. En maar goed ook, want vanmiddag zou Zack me laten zien wat hij allemaal met zijn tablet had gedaan. Ik drukte op een van mijn studeerapps en zocht daarmee naar interessante sites om de tijd mee door te brengen.
      Om me een beetje voor te bereiden, las ik alvast wat webpagina's over hacken en programmeren door, maar vooral de informatie over hacken was erg achterhaald. Waarschijnlijk omdat hacken tegenwoordig wel wat meer weghaalde dan alleen een account of een pagina. Daarbij wilde Moogle vast niet het risico nemen om gehackt worden, zeker niet met resultaten uit hun eigen zoekmachine. En daar nog bij... hoe was het Zack dan eigenlijk gelukt? Hij moest wel een soort van supergenie zijn om door die dikke beveiliging te komen.
      Mijn gedachten dwaalden even weg, maar ik moest de pagina wel aflezen. Alle aan mijn studie gerelateerde stof die ik bekeek, werd aan mijn leerstof toegevoegd en binnen een week getoetst. Dat was wel een van de nadelen, dus ik vroeg me ook af hoe Zack daarmee omging. Zijn cijfers leken best hoog, dus misschien wist hij gewoon veel, of misschien hackte hij dat ook wel! Op een of andere manier kon ik de complottheorieën gewoon niet uit mijn hoofd zetten, ze waren te goed.

      Na een uurtje liep ik weer richting mijn docking station. Dit keer wel met mijn eigen tablet, wat ik Zack ook duidelijk maakte toen hij me weer een stomme blik gaf. Toen ik links van me keek, zag ik dat Lyra er nog niet was. Iets wat best zelden voorkwam, aangezien ze echt altijd te vroeg was.
      Ik keek vragend naar Zack, maar hij haalde alleen zijn schouders op. Misschien had ze gewoon pech met het verkeer, we hadden wel net rond het spitsuur onze toetsjes. Ze leek ook in het centrum van de stad te wonen, dus dat kon de vertraging verklaren. Het was ook vrij stom dat je met die pods niemand kon inhalen. Ach ja, momenteel had ik toch geen tijd om me om haar druk te maken, aangezien er een dikke test voor mijn neus verscheen.
      Ik ergerde me een beetje aan de hoeveelheid stof die getoetst werd, aangezien ik nu alles wat ik gegoogeld had ook voorgeschoteld kreeg. Ik had me er eigenlijk niet heel erg in verdiept, dus ik moest best veel gokken bij de vragen. Gelukkig had ik nog een voldoende, want een onvoldoende resulteerde in het veranderen van je interesses. Soms best dramatisch, zo erg dat je overgeplaatst kon worden naar een andere studie, met alle gevolgen van dien... Het zou ook best tragisch zijn als ik daardoor mijn contact met Zack verloor, net voor onze geheime bijeenkomst.

      Zodra het één uur was, liep ik richting het pleintje voor ons gebouw, waar ik op Zack wachtte. Mijn studiegenoot kwam al grijnzend naar me toe gerend en stopte hijgend voor me, "Kom maar mee, ik woon niet ver van hier."
      Samen liepen we richting zijn huis, iets wat ik best raar vond, aangezien ik het reizen met mijn pod gewend was. Daarbij woonde Zack ook niet bepaald om de hoek van de uni, we moesten wél tien minuten lopen. Na die tien minuten, kwamen we bij een appartementencomplex waar hij me mee de lift in sleurde, om vervolgens met zijn tablet de verdieping door te sturen. Zodra de liftdeuren open gingen, liepen we een stuk door, waarna hij voor een deur zijn vingertop en iris scande. Het duurde niet lang voordat de deur zichzelf opende, waardoor we naar binnen konden gaan.
      Zacks appartementje was klein, maar ook wel schattig. Hij had een kleine sofa, maar wel een groot bed, en ook een nerdhoekje met heel veel apparatuur. Fluitend deed hij zijn schoenen en zijn jas uit, waarna hij die in een hoek gooide en een muziekje opzette. Ik volgde maar zijn voorbeeld en ging ongemakkelijk op de bank zitten terwijl hij aan het hoopje technische prul prutste.
      "Iets te drinken, iets te eten?" Tijdens het sleutelen keek hij even op, waarop ik maar mijn schouders ophaalde, "Verras me."
      "Oh, oké." Met een grijns liep hij naar zijn kleine keukentje, maar in plaats van dat ik een melding kreeg over dat er iemand in deze kamer iets uit de keuken bestelde, hoorde ik alleen wat geklepper van kastjes en laatjes, waarna er nog meer rare geluiden door de kamer klonken. Verward keek ik om het hoekje, maar toen kwam Zack er alweer aan.
      "Hier, koffie en een koekje. Ik heb niet heel veel in huis, dus daar moet je het maar mee doen." Hij zette het voor mijn neus neer, waarna ik het glas oppakte en een flinke slok nam. Meteen was ik best verrast door de smaak. Het was een stuk sterker dan de koffie die ik thuis vaak bestelde. Daarbij was de melk romiger, voller zelfs, en ik proefde een zoete nasmaak van hazelnoten.
      Zack merkte mijn verbazing op en schraapte zijn keel, "Uh, het is gewoon een latte met hazelnootsiroop. Ik nam aan dat je dat lekker vond uit je interesses. Is er iets mis?"
      "Oh, nee. Thuis smaken ze nooit zo... goed."
      "Aha, jij bestelt ze zeker met je tablet. Daar ben ik al een half jaar mee gestopt. Je wilt niet weten wat er allemaal in dat eten en drinken zit. Of wat er juist niet in zit. Het meeste is water met wat oplospoeder, vrij ranzig." Hij trok eventjes zijn neus op, waarna hij weer naar zijn machine liep en naar me wenkte. Ik stond op en liep hem achterna, waarna ik mijn tablet aan hem moest geven.
      "Ik moet hem eventjes aanpassen, maar het idee is dus dat je een soort nepaccount aanmaakt. Vervolgens zet ik je echte account op een chipje en dat moet ik dan eventjes ergens bewaren zodat ik iedere avond alle info naar de datamijnen van Moogle kan sturen. Het wordt lastig, omdat wij elkaar 's avonds niet zien en je dit niet zelf kan, maar dit is een tijdelijke oplossing. We werken aan iets waarin we de chips kunnen stoppen, zodat de machine zich voor kan doen als ons en we dus ook geen toetsen hoeven te maken om onopgemerkt te blijven. Denk aan alle vrijheid die je zult hebben!"
      "Wacht. Wacht, wacht, wacht. Jij fraudeert je toetsen? Is dat waarom je zulke hoge cijfers hebt?" Ik trok een wenkbrauw op. Hij mocht aan mijn tablet prutsen wat hij wilde, maar ik wilde niet als fraudeur gezien worden, dat kon echt enorme gevolgen hebben voor mijn toekomst. Zack keek meteen een beetje chagrijnig op, "Nee. Althans, nog niet, maar wat zeggen die toetsen nou? Dat je een website goed gelezen hebt? Dat je de informatie goed onthoudt? Moogle gebruikt je score ook alleen maar om te kijken of hun systeem nog optimaal werkt. Daarom is het belangrijk dat we een machine hebben die onze scores en interesses regelt. Zo kunnen ze geen uitschieters vinden, waardoor ze ons niet kunnen vinden én oppakken."
      "Hoe weet jij al deze informatie eigenlijk?" Ik keek hem een beetje achterdochtig aan. Straks was ik achter een crimineel aan gelopen, eentje die mij wilde framen voor zijn daden. Alleen bleef Zack een beetje leeg voor zich uit staren. Hij zuchtte en schudde zijn hoofd, "Ik kom origineel niet uit het programma, uh, uit dit gedoe met tablets en zo. Mijn ouders werken voor Moogle, ik ben eigenlijk opgevoed door iedereen daar en ik heb op iedere afdeling wel meegelopen. Voor de rest ga ik er niet op in, maar weet dat ik verstand heb van wat er hier gaande is en hoe deze systemen in elkaar zitten."
      "Waarom doe je dit dan?" Nadat ik dat vroeg, werd hij weer stil, waarna hij zijn schouders ophaalde, "Waarom niet? Wat zou jij doen als recalcitrante tiener tussen allerlei hoogopgeleide, doelgerichte volwassenen?"
      "Was dwarszitten echt de enige reden?" Ergens leek het namelijk alsof hij iets verborgen hield. Opnieuw staarde hij een beetje voor zich uit, waarna hij glimlachte in zichzelf en zijn schouders ophaalde, "Misschien wilde ik ook wel gewoon een tiener zijn... Toen ik klein was, bleek al snel dat ik intelligenter dan mijn leeftijdsgenootjes was. Mijn ouders zagen dat als een kans en wilden me eigenlijk meteen in hun richting pushen, omdat Moogle alleen nog maar de beste mensen aanneemt. Maar ik wilde meer, ik wilde weten welke richtingen er nog meer waren. Er was serieus een tijd waarin ik graag bioloog wilde worden. Tegen mijn verwachtingen in, zeiden mijn ouders dat ze het toestonden als ik aan onze universiteit zou studeren. Dan kon ik mijn eigen studierichting kiezen en me daarin specialiseren."
      "Maar ze vertelden je niet over de tablets, zodat je alsnog in de richting belandde waarin ze je wilden hebben. Zonder dat je dat lot kon weigeren," deduceerde ik mompelend, waarop hij zwakjes knikte, "Precies. En ik zal vast niet de enige zijn. Ik heb mijn hele leven met wisselende interesses geleefd, ik kan me niet voorstellen dat al die anderen uit dit programma dat nooit hebben gehad." Tijdens de stilte ging hij halfhartig door met prutsen, waarna hij na een tijdje mijn tablet weer teruggaf. Nu had ik ook een klein gleufje voor een chip en toen ik op het scherm keek, zag ik mijn eigen account, maar dan... leeg!
      "Je kan met dit programma wat interesses aanklikken. Als je er eenmaal wat hebt aangevinkt, komen er gerelateerde of specifiekere interesses vrij. Zo kun je jezelf verdiepen in dingen waar je eerst niks van wist."
      "En mijn echte account?", vroeg ik een beetje afwezig terwijl ik al wat nieuwe interesses had gevonden. Tijdens al dat praten, had ik weer hoofdpijn gekregen, maar gelukkig kwijnde die langzaam weg zodra ik weer met mijn tablet in de weer was. Na een paar keer raakte je ook wel gewend aan dat vreemde gevoel. Zack haalde de chip van gisteren tevoorschijn en liet hem even aan me zien, "Dat staat hier op. Als je wilt, kan ik doen alsof ik jou ben en dan neem ik hem mee naar de universiteit voor het geval dat je je eigen toetsjes wilt maken. Als je een specifieke pagina leest die je normaal getoetst zou krijgen, kun je die ook doorsturen zodat die op je echte account geregistreerd staat."
      "Oh, bedankt." Ik glimlachte eventjes, half luisterend, maar toen het tot me doordrong, keek ik verward op, "Wacht. Waarom doe je dit eigenlijk allemaal? Jij hebt er toch niks aan als ik vrij kan internetten?"
      Hierop grijnsde hij en grinnikte hij een beetje in zichzelf, "Heus wel. Jij wist namelijk waar ik mee bezig was, of in ieder geval heb jij mijn tablet doorzocht en gebruikt. Ik zag je zoekopdrachten op mijn account wel, mevrouw Kisters. En nu ben je net zo schuldig als ik. Ik heb een vroegtijdige arrestatie voorkomen door jou in mijn idealen mee te sleuren. Leuk hè? Nu worden we op z'n minst samen opgepakt. Schaakmat... ik win!"
      Opnieuw trok ik mijn ogen en mijn mond tot spleetjes, zodat ik zo nors naar Zack kon kijken. Deze gast was mij echt altijd een stapje voor. Daar ging mijn enige vorm van chantage. Lachend stak hij een hand naar me uit en grijnsde hij weer, "Dus. Hebben wij een deal?"
      "Goed, goed. Ik zal meegaan in je snode plannetjes." Met ietwat tegenzin drukte ik mijn hand tegen de zijne, waarna we onze handen schudden. In ieder geval deed Zack dit alles voor een goed doel. Daarom was het nog niet zo heel erg om in hetzelfde schuitje met hem te zitten. En wie weet kon mijn onstilbare honger naar kennis nu ook eindelijk verzadigd worden.