OO2
Cleo Mitchells
In de nacht is het meestal het ergst. Hoewel hij zijn kop houdt en me dan toch mijn benodigde slaap laat pakken, ben ik me constant bewust van zijn sluimerende aanwezigheid. In het begin heb ik ongelofelijk veel moeite gehad met de uitwerking die hij heeft op mijn gedachten en gevoelens. Het positieve, wat naarmate de tijd verstrijkt steeds minder wordt, lijkt overschaduwd te worden door de negatieven die hij voedt. Het zwelt aan tot het door mijn hele lichaam woedt en dient als brandstof voor de nachtmerries die me sindsdien overvallen. Als het al nachtmerries zijn, want het zou me niet verbazen als hij gewoonweg zijn eigen herinneringen of duistere verlangens met me deelt.
Nu hij al minstens zeven maanden bij me is schrik ik echter steeds minder vaak gillend wakker. Hoe luguber het ook is, ik kan niet langer ontkennen dat ik er aan gewend raak de schokkende, meestal levensechte gebeurtenissen te aanschouwen. De nachten dat hij me niet vergezeld voelen bijna vreemder aan, al maak ik er dankbaar gebruik van om bij te tanken.
Als dinsdagochtend mijn wekker gaat open ik dus ook meer uitgerust dan anders mijn ogen. Waar hij ook naar toe gaat wanneer hij niet bij me is, van mij mag hij er blijven. Ik worstel mezelf onder de dekens vandaan en maak me snel klaar voor een nieuwe dag. Hoewel mijn kamer dan niet veel voorstelt mag ik mezelf wel gelukkig prijzen met een eigen badkamertje ter grote van hoe ik me een isoleercel voorstel. Fris en fruitig verlaat ik uiteindelijk het gebouw en zoek mijn weg over de campus in de richting van de Universiteit.
Ik heb alleen een ochtend college en aan de lucht te zien mag ik daar blij mee zijn. Het beloofd een zonnige dag te worden en op deze dagen zit ik het liefst buiten, in het volle, brandende licht van de zon waar Azazel me over het algemeen met rust laat. Ik weet niet wat hem in die gevallen op afstand houdt maar weet zeker dat wanneer ik er naar vraag ik toch geen antwoord krijg.
Bij de cafetaria haal ik snel een enorme ontbijtmuffin met granen en bosbessen en ik sta geduldig te wachten op mijn koffie verkeerd wanneer ik tegen mijn schouder wordt gebeukt door iemand die zich niet staande weet te houden te midden van de drukte. Zeven maanden geleden zou het me niet uit hebben gemaakt en dan had ik het waarschijnlijk weggelachen of het genegeerd. Sinds Azazel in mijn leven is heeft mijn karakter echter een vrij grote verandering ondergaan en ik kan niet anders zeggen dan dat ik driftig, ongeduldig en wraakzuchtig ben geworden. Of ik zelf die eigenschappen altijd al heb gehad of dat het zijn invloed op me is weet ik niet en dat doet er misschien ook niet toe. Het heeft er toe geleid dat ik de weinige mensen die ik om me heen had van me af heb gestoten. Achteraf misschien maar beter ook om te voorkomen dat iemand er achter komt dat ik krankzinnig ben.
Nu spoort dit ongewenste en vrij lompe lichamelijke contact me er dus toe aan om kwaadaardig op te kijken naar de boosdoener. Natuurlijk mag je er langs. Bijt ik al van me af voordat mijn ogen hem goed en wel in zich op hebben genomen. Groene ogen kijken me verontschuldigend aan vanachter verwarde bruine plukken haar. Hij lijkt geen acht te slaan op mijn niet al te vriendelijke toon en woorden en er komt een glimlach rond zijn lippen. Mijn excuses. De persoon naast me denkt klaarblijkelijk dat we in een moshpit zitten. Verklaart hij op rustige toon. Zijn stem is opgewekt en hoort prettig aan.
Een koffie verkeerd! Hoor ik ondertussen de medewerkster roepen en ik pak mijn bekertje snel aan. Wanneer ik me naar de uitgang wil worstelen merk ik dat de jongen me probeert te helpen door zijn arm gebiedend voor wat andere klanten te steken. Nogmaals sorry. Hoor ik hem zeggen terwijl ik langs hem heen loop. Nog even kruisen onze blikken elkaar en ik knik dan toch maar toegeeflijk. Eenmaal buiten snel ik me in de richting van mijn collegezaal onder het brandende gevoel nagestaard te worden.
Reageer (9)
Ik voel ongewilde verliefdheid?
6 jaar geledenHeerlijk, zo fijn om te lezen hoe je schrijft en ook nu het geen fanfic is ben ik benieuwd in welke rollecoaster van emoties je ons gaat brengen. Ik weet zeker dat (al hoop ik dat dit niet echt in je hoofd zit) je dit heel mooi en goed en zo realistisch mogelijk gaat neer zetten ^^
7 jaar geledenXx
Dit gaat echt weer zo'n geweldig verhaal worden!
7 jaar geledenEcht geweldig!! Ik ben nu al helemaal in love met dit verhaal
Ik hoop dat je snel verder gaat! 
7 jaar geledenLeuk verhaal.. abo erbij!
7 jaar geleden