O7O

Draco loopt op ons af en passeert Blaise onder die zijn toeziende oog. Ik heb het te zwaar met het verwerken van Blaise zijn gezichtsuitdrukking en kijk pas naar Draco op wanneer deze naast me staat. Hij laat een gepaste ruimte tussen ons en wendt zijn blik geen een keer van Blaise af om naar mij te kijken. De storm in zijn ogen is gaan liggen en heeft plaats gemaakt voor een kalm, helder grijs. Qua emotie valt er vooralsnog niet veel uit op te halen, behalve iets schuldbewusts en verontschuldigends.

“En ik op haar.” Voegt hij er aan toe, zijn stem toch niet zo vast en zelfverzekerd als anders. Het is vernieuwend hem zo te zien maar ik kan met recht zeggen dat het hem misstaat en dat ik niet hoop dat zoiets nog vaak voor zal komen. “Om duidelijker te zijn, dat ben ik al drie jaar.” Vervolgt hij, nu wel met een zijdelings blik op mij.

Blaise is duidelijk in shock. Hij kijkt van de een naar de ander, zijn ogen wijd opengesperd, zijn mond gaat open en dicht in een poging woorden te vormen. Wanneer dat hem lukt klinkt zijn stem ruw. “Dit is een grapje.” Hij grijnst even naar Draco, al doen zijn ogen niet mee. “Wat is dit voor grapje?” Zijn poging een verklaring te vinden breekt mijn hart nog meer. “Geen grapje.” Krijg ik er uit geperst met overslaande stem. “Het is geen grapje.”

Zijn uitdrukking verandert zo razendsnel dat ik schrik en een stapje achteruit doe. “Het moet een grapje zijn!” Schreeuwt hij met verwrongen gezicht. “Jullie hebben een hekel aan elkaar! Dray je gunt haar het licht in de ogen niet!” Draco beweegt even onrustig naast me en opent zijn mond. Blaise is echter alweer aan het woord. “Altijd als ik wat over haar zeg gaat je gezicht op onweer! Je wilde er niks van weten!” Bijt hij hem toe. Hoewel hij het voor zichzelf nog steeds probeert te ontkennen mag het uit zijn manier van doen wel blijken dat hij ondertussen zelf door begint te krijgen dat er geen geintjes worden gemaakt. “Alleen omdat ik niet aan wilde horen hoe goed het tussen jullie ging. Ik was jaloers en kon er niet mee omgaan.” Verklaart Draco. Blaise zijn wenkbrauwen schieten omhoog. “En dat eeuwige gebekvecht? Negen van de tien keer was jij de aanstichter!”

“Ik wilde dat ze een hekel aan me zou hebben omdat ik geloofde dat ik het dan van me af kon zetten. Later besefte ik me dat ik gewoon haar aandacht wilde, op welke manier dan ook.” Bij elke gesproken woord wordt de uitdrukking op Blaise zijn gezicht meer gevuld met afschuw. Mijn lip begint te trillen terwijl de hysterie ondertussen met zijn klauwen langs mijn bewustzijn streelt. “Je moet het hele verhaal horen.” Probeer ik. Het laatste woord is nog niet over mijn lippen of Blaise schudt zijn hoofd al. “Nee! O nee. DIT MOET EEN GRAP ZIJN!” Zijn stem kaatst door de gangen en doet mij in elkaar krimpen. Hij doet een stap ik mijn richting en kijkt me intens aan. “Je bent gewoon in de war. Ik weet dat we de laatste tijd veel ruziën, dus dit zal gewoon een uitvlucht zijn voor je.” Roept hij me boos toe.

Draco beweegt even onrustig naast me en steekt een hand op in Blaise zijn richting. “Blai…” “En jij moet je kop houden!” Snauwt deze hem toe met een woeste blik in zijn richting. “Ik weet niet hoe je op haar ingepraat hebt maar je hebt haar gewoon gehersenspoeld tot ze je onzin gelooft!” Met meer lef dan ik eigenlijk heb doe ik ook een stapje in zijn richting, er is niet meer dan een halve meter tussen ons. “Ik ben niet gehersenspoeld. Ik doe geen overhaaste dingen, dat weet je. Als ik hier niet honderd procent achter stond dan zou ik het nooit doen.” Probeer ik zo rustig mogelijk te zeggen. Hij heeft me al bij mijn bovenarmen vast voordat ik buiten zijn bereik kan stappen. “Cort dit is een grapje, ja toch? Ik bedoel, wat wij hebben is goed. We houden van elkaar.”

Ik probeer me los te wurmen uit zijn ijzeren greep en grimas. Hij oefent alleen maar meer druk uit wanneer ik tegenspartel. “Blaise je doet me pijn.” Probeer ik rustig. Hij laat niet los. “Je meent er allemaal niks van. Dit is gewoon een bevlieging.” Prevelt hij. “Blaise.” Zeg ik nog eens waarschuwend. Draco vindt het duidelijk mooi geweest en stapt ook op ons af. “Blaise je doe...” Hij laat me los en zijn vuist zie ik vanuit mijn ooghoek voorbij vliegen. Het contact met Draco zijn neus maakt zo’n misselijkmakend krakend geluid dat het kippenvel me op de armen springt.