De second audition.

Ze lopen naar binnen.
Wendy stond al te wachten. Niet lang.
Ze schudden elkaar de hand.
Wendy zegt: 'Hey wat leuk dat je mee doet.'
Stef zegt: 'Ik vind het echt gaaf dat ik hier ben. Ik hou heel erg van muziek maken.'
Wendy zegt: 'Leuk. Is dat ook je grote hobby?'
Stef zegt: 'Ja. En ik ik ga altijd naar de hema daar staan en daar zingen.'
Wendy zegt: 'Echt super leuk. Nou ik zal ook een kijken. Waar is het?'
Stef zegt: 'In Den Bosch.'
Wendy zegt: 'En woon je daar ook?'
Stef zegt: 'Ja.'
Wendy zegt: 'Super leuk. Trouwens hoe oud ben je eigenlijk?'
Stef zegt: 'Ik ben 11 jaar. En ik heet trouwens Stef.'
Wendy zegt: 'Wat een leuke naam.'
Dan moet hij op maar nog effe gauw voordat hij op moet zegt Wendy: 'Wacht even. Ik ben natuurlijk wel heel nieuwsgierig naar welk liedje je gaat zingen. '
Stef zegt: 'Ik ga zingen onderweg.'
Dan gaat hij zingen.
'Ik doe de deur dicht.'
'straten lijken te huilen.'
'Wolken lijken te vluchten.'
'Wow wel mooi hoor.' Zeg Angela.
'Ik stap de bus in.'
'Mensen lijken te kijken, maar ik wil ze ontwijken voordat ze mij zien.'
'Het is al lang verleden tijd.'
Nick en Simon drukken.
'Je blonden haren en je lach.'
'Dat je heel de wereld voor mij was.'
'Het zit nog veel te diep in mij.'
'Dat ik mocht delen wat jij had je door mijn haren ging en zei.'
'Ik loop de straat in, maar het zal me nooit verwarmen. '
'Omdat het mij niet kan omarmen.'
'Wie zou mij zien?'
'Het liefst zou ik willen schreeuwen.'
'Ik zou oneindig willen schreeuwen.'
Angela drukt.
'Maar dat gaat niet.'
'Jij bent niet alleen van mij.'
'Kan de wereld laten zien.'
'Dat het zo beter is misschien.'
Marco drukt.
'Dat ik vergat hoe jij me zag dat ik zo anders ben dan jij.'
Marco zegt: 'Wauw echt mooi gezongen.'
Stef zegt: 'Dankjewel.'
Nick en Simon zeggen: 'Wat is je naam?'
Stef zegt: 'Ik ben Stef.'
Angela vraagt: 'En hoe oud ben je?'
Stef zegt; 'Ik ben elf jaar oud.'
Marco zegt: 'Wow. Dan is dit echt knap wat jij kan.'
Nick zegt: 'Maar oke. Voor welk team kies je? Genoeg keus.'
Stef zegt: 'Uhm. Ik kies....'
Dan valt er een stilte.
Stef zegt: 'Ik kies voor Nick en Simon.'
Nick en Simon zijn super blij en lopen naar hem toe en dan krijgt hij een knuffel van ze.
En dan gaat hij terug naar zijn familie en dat helemaal blij. En dan gaan ze naar huis.