O93

Als onze lippen elkaar weer vinden is het hongeriger. Ik vergrijp me in zijn shirt en dwing hem nog net dat beetje verder voorover te buigen zodat ik eveneens druk op hem uit kan oefenen, vergetend wie ik tegenover me heb. Hij laat zich uiteraard niet van zijn dominante rol brengen en zijn handen vinden die van mij, rukken ze los en brengen ze naar achteren waarna hij me tegen de kast pint met zijn lichaam. Al zou ik dat willen zou ik niet weg kunnen komen. De gedachte aan vluchten komt echter niet bij me op.

Even lijkt het zo genoeg, we verliezen ons in onze kus en wanneer hij er zeker van is dat hij de touwtjes weer in handen heeft laat hij me los zodat hij zijn handen weer vrij heeft. Deze strelen langs mijn armen omhoog, zijn vingers kietelen zacht mijn sleutelbeenderen en vinden dan het bovenste knoopje van mijn blouse. Vervolgens is er een korte hapering en ik besef me meteen dat hij mijn reactie afwacht om te peilen of ik hier klaar voor ben. God ik ben nog nooit ergens zo klaar voor geweest. Om dat duidelijk te maken strek ik koppig mijn handen weer naar hem uit, vindt blindelings de onderkant van zijn shirt en laat mijn handen er doelbewust onder glijden. De huid van zijn buik en heupen voelt zacht en warm onder mijn tastende vingers, de spieren spannen zich aan onder mijn aanraking. Het ontlokt hem een zacht geluidje wat midden houdt tussen een kreun en een grom. Deze keer laat hij me begaan of is hij te gefocust op het ondertussen een voor een losmaken van de knoopjes.

Het gaat hem soepel af maar zijn ongeduld krijgt het beste van hem. Halverwege voel ik hoe hij de beide zijden vastgrijpt en trekt. Knoopjes schieten weg en het gescheur van stof doet me kort ineenkrimpen. Het heeft iets opwindends en in reactie bijt ik zacht op zijn onderlip. Ik voel hem huiveren onder mijn handen en dan worden deze weer weggerukt van zijn lichaam wanneer hij mijn blouse met een resoluut gebaar over mijn schouders schuift. Ik verwacht dat hij hem helemaal zal verwijderen maar zodra enkel mijn armen nog in de mauwen verstrikt zitten laat hij het voor wat het is. Hij verbreekt de kus en ik open meteen mijn ogen weer om alles wat hij doet te kunnen volgen. In het duister van mijn oogleden wordt het me waarschijnlijk allemaal te veel doordat het de intensiteit vergroot.

Me er van bewust dat ik wederom ben overgeleverd aan zijn wil kijk ik uitdagend naar hem op vanonder mijn wimpers. Zijn ogen maken even contact maar dan laat hij zijn blik afdwalen naar wat hij net bloot heeft gelegd. De diepblauwe bh welke ik vanochtend aan heb gedaan is er een die schittert in zijn eenvoud, al lijkt hij uiteraard meer geïnteresseerd in wat er onder de stof schuil gaat. Hoe langer hij me gade blijft slaan hoe kwetsbaarder ik me ga voelen en ik probeer mijn armen uit de mauwen van mijn blouse te krijgen zodat ik vrij kan komen en hem kan dwingen tot iets anders. Het is niet dat ik preuts ben, maar heeft meer te maken met de persoon tegenover me. Met zijn intens grijze ogen en verleidelijke lippen.

Zijn vingers die vederlicht langs de huid van mijn heup strelen doen me rillen en het plotselinge contact ontlokt me een snak naar adem. “O god, wat ben ik blij met mijn trainingsregime.” Verkondigt hij hees terwijl zijn vingers over de subtiele spieren van mijn buik strijken. Mijn binnenste trekt samen van de toon van zijn stem en ik weet eindelijk mijn blouse af te schudden. Wederom vind ik de rand van zijn shirt en stap net dat beetje dichter naar hem toe zodat hij me niet meer zo ongegeneerd in zich op kan nemen. Even zie ik een felle flits in zijn ogen maar dan heft hij toch met een korte grom zijn armen omhoog zodat ik zijn shirt over zijn hoofd kan trekken. Het brengt zijn haren in de war en ik kan het niet laten mijn handen erdoor te halen wanneer ik zijn shirt los heb gelaten. Het voelt zacht en mijn vingers glijden zonder moeite naar zijn hals en van daar door over zijn borst. Hij heeft ook echt de bouw van een Seeker. Smal en soepel maar toch de nodige spieren. Zijn rechter zij vertoont nog steeds wat gele plekken maar het mag mijn waardering voor het totaalplaatje niet minderen.