EPILOGUE
6 maanden later
Het fluitsignaal komt onverwachts en schel. Ik word geflankeerd door Bell en Demelza en krijg van die eerste eigenlijk net een iets te harde beuk. Wanneer het geluid tot ons door dringt komen we als een man tot stilstand in de lucht en onze ogen speuren rond naar het antwoord op de dringende vraag. Wie?
“Draco Malfoy vangt de Golden Snitch en bezorgt Slytherin de winst! Hiermee wint Slytherin de Quidditch Cup!” Schreeuwt Leo door de luidspreker terwijl er een orkaan aan geluid losbarst van de in groen gehulde aanhangers. De woorden lijken niet echt tot me door te kunnen dringen en enkele seconden hang ik daar alleen maar. Tot er een verplaatsing van lucht is en Draco me in volle vaart passeert, het gouden balletje hoog boven zijn hoofd geheven. Dat brengt me tot mijn positieven en de Quaffle valt doelloos uit mijn handen.
Ik schreeuw het uit van blijdschap, wat verloren gaat in het gejuich van Slytherin. Voordat ik mijn landing inzet kan ik het niet laten Bell een uitdagende grijns toe te werpen. Die ziet er uiterst verslagen uit en kan niet eens fel reageren. Haar ogen zoeken al naar haar aanvoerder en ik kan me niet voorstellen dat Potter erg vrolijk uit zijn ogen kijkt. Ik hoop dat ik daar ook nog een blik op kan werpen voor hij het veld verlaat.
Ik duik naar beneden in de richting van de ondertussen gelande Draco. Hij staat met zowel zijn bezem als de Snitch geheven in de lucht in de richting van het publiek te zwaaien en heeft een uitzinnige uitdrukking op zijn gezicht. Zodra mijn voeten de grond raken ren ik naar hem door en laat halverwege mijn bezem vallen. Ik bereik hem tegelijk met Adrian en Terence en ben niet de enige die me om zijn nek werpt. “Godverdomme Dray! Held!” Schreeuwt Terence meer in mijn oor dan in die van Draco. “We hebben gewonnen!” Blijft Adrian om de twee seconden herhalen terwijl we op en neer beginnen te springen en de rest ons ondertussen ook bereikt.
“Je hebt het geflikt!” Roep ik hem toe en zijn ogen vinden die van mij. Ik druk een vluchtige en onhandige kus op zijn lippen en verbreek die ook snel weer, voordat een van ons een tand door de lip heeft door het enthousiasme van de anderen. “Kampioenen!! Kampioenen!” Schreeuwen Vincent en Gregory luidkeels in de richting van het publiek. Slytherin valt ze bij en vervolgens gonst de bevestiging door het hele stadion. Wij zijn ondertussen weer opgehouden met springen en dan wijken Terence en Adrian om de laatst aankomende persoon door te laten.
Blaise land soepel en heeft een brede grijns op zijn gezicht. In een rechte lijn loopt hij door naar Draco. Ze steken elkaar de hand toe, trekken elkaar in een omhelzing en slaan elkaar lomp op de schouders. “Ik zag het gebeuren! Super gedaan man. Potter kon stofhappen.” Verkondigt Blaise terwijl ik ze gade sla, twee stappen bij ze vandaan.
Terwijl ze daar zo staan overspoelt me een gevoel van vrede en geluk. Het is alsof nu, na ruim zes maanden, mijn leven eindelijk weer op zijn plaats valt. Voor me staan twee heel belangrijke jongens. Iemand waarvan ik heel veel heb gehouden en welke altijd een plekje in mijn hart zal hebben en iemand waarvan ik iedere dag meer houdt en wie hopelijk nog lang naast me door het leven zal gaan. We hebben elkaar pijn gedaan, hebben lessen geleerd, hebben ons er uit geworsteld en zijn er sterker door geworden.
Ze voelen mijn starende blik en kijken allebei tegelijk naar me op. Ik glimlach en moet heel eerlijk toegeven dat mijn ogen vochtiger zijn dan normaal. Draco wenkt me en ik overbrug de ruimte en sla mijn armen om hem heen. Zijn vertrouwde geur snuif ik dankbaar in me op en ik voel zijn handen even mijn rug strelen. Dan maak ik me van hem los en omhels Blaise. Hij beantwoord het gebaar kort en krachtig alvorens me weer los te laten en ik stap met een brede grijns bij hem weg. “Nog even en die Snitch was niet eens nodig geweest. Je hebt echt een topwedstrijd gevlogen.” Complimenteer ik hem. Hij grijnst trots en heft zijn drie weken oude Thunderbolt Suprême. “It’s all in the broom.” Maar hij weet dat het daarmee niet staat.
Draco slaat een arm om me heen en houdt het gouden balletje vlak voor mijn neus. “Weet je wat dit kleine dingetje nog meer betekend?” Ik knipper even dommig met mijn ogen en schud mijn hoofd. Er verschijnt een brede grijns op zijn gezicht en hij kijkt in de richting van de net drie meter verderop gelande Potter en Weasly. “Dat Slytherin ook nog 50 punten extra uitloopt in de telling voor de House Cup.” Zegt hij hard genoeg om het hun ook te laten horen. Met gezichten als oorwurmen keren ze zich van ons af en maken aanstalten het veld te verlaten. Madame Hooch weerhoudt ze en geeft aan dat ze het winnende team nog moeten feliciteren. Dit ondergaan wij uiterst genoegzaam en Bell doet een poging mijn hand fijn te knijpen. Het kan de pret niet drukken.
Terwijl heel langzaam het gejuich van de tribunes afzwakt en het verlangen naar een douche toeneemt beginnen ook wij ons in de richting van de kleedkamers te begeven. Draco loopt gelijk met me op en voor ik af kan buigen trekt hij me nog even kort naar zich toe. Zijn gefluisterde woorden doen mijn nekhaartjes overeind komen. “Die Cups kunnen me allemaal gestolen worden. Mij is het maar om een prijs te doen.”
Als we winnen verwacht ik een prijs. En gewonnen hebben we.
Reageer (9)
Ik leef nog (:
xx 
7 jaar geledenJammer dat het verhaal ten einde is, maar heb het met liefde gelezen.
Ik vind/vond het een heel leuk en meeslepend verhaal.
Dankjewel dat je dit met ons wilde delen.
Nu ga ik nog maals kwijlen op de plaatjes die hierna komen en daarna ga ik madness lezen.
De laatste zin <3
7 jaar geledenIk wil hier een vervolg op zo mooi
omgg, wat een top einde Ammie. You did an amazing job <3
7 jaar geledenDie laatste zin is echt (heart2)
7 jaar geledenEcht een heel mooi einde! Wees er maar trots op!!!
Geweldig! Ik ga je verhaal missen, meid! Laat het me vooral weten als je een nieuw DM verhaal start, 'cause yours are the best
7 jaar geleden