• OO8


Cleo Mitchells



      “Rise and shine Cleo.” Ik kreun en draai me om onder de dekens. “Wil je alsjeblieft niet ook nog mijn moeder na gaan bootsen.” Mompel ik met een krakende stem. Zijn tevredenheid over het feit dat hij me meteen met zijn eerste woorden van de dag al op stang heeft schiet me in het verkeerde keelgat. Nogal resoluut kom ik overeind en spring uit bed. Te snel, blijkt wanneer ik duizelig wordt en me vast moet grijpen aan de rand van mijn bureau. “Zaterdag, mooi zo dan kan ik lekker de hele dag buiten gaan zitten in de volle zon.” Probeer ik snerend uit te vallen. Mijn ergernis klinkt er echter te aanwezig in door en het behaalt bij hem dus niet het gewenste effect.
      “Aah, waarom blijf je niet lekker hier? Ik kan je helpen met je scriptie en dan kunnen we tussendoor gezellig babbelen.” Smeekt hij terwijl ik naar mijn royale badkamertje loop en een plens ijskoud water in mijn gezicht werp. Tijdens het aankleden gaat zijn spottende smeekbede door, al reageer ik nauwelijks ergens op. Hij is onvermoeibaar.
      Terwijl ik mijn laptop en aantekeningen in mijn tas steek lijkt het tot hem door te dringen dat ik echt naar buiten ga. “Kom op Cleoooo. Misschien beantwoord ik wel wat van je vragen als je gezellig hier blijft.” Spint hij me suikerzoet tegemoet wanneer ik naar de deur loop. De onderliggende dreiging in zijn stem is subtiel maar ontgaat me niet. Mijn hand blijft even twijfelend op de deurklink liggen. Ik voel hem grijnzen, neem nog twee seconden de tijd om het te overwegen en verwerp het idee dan toch. “Je houdt me toch alleen maar aan het lijntje. Ik trap er niet meer in.” Zeg ik dan alvorens de deur te openen en de gang op te stappen. Zijn plotselinge woede voelt als een prikkelende hittegolf en doet me onbewust in elkaar krimpen.
      “En dan noem je mij bijdehand!” Galmt zijn stem verwrongen van woede door mijn hoofd. Voor deze ene keer lijk ik eens een beetje overhand te hebben. Hoewel het uiterst onverstandig is kan ik het niet laten op eenzelfde manier te gniffelen als hoe hij altijd doet. “Wie heeft het nu een keer voor het zeggen?” Azazel kolkt even als een zwerm woedende vogels door mijn hoofd en het nare gevoel zwelt aan, evenals gisteren. “Denk je dat het verstandig is me op de proef te stellen? Hoe dom zijn we nu eigenlijk?” Verkondigt hij. Zijn stem klinkt dieper dan anders en vult mijn hele hoofd. Hij vervolgt zijn woorden met een reeks rare keelklanken waarvan de haartjes op mijn armen overeind komen. Het klinkt als verwensingen, gesnauwd en hatelijk, in een taal die geen mens spreekt. Mijn hart gaat er sneller van kloppen en terwijl ik me begin te verliezen in zijn alles verzwelgende woede strompel ik naar buiten.
      Op slag sterft zijn stem weg en wederom voel ik zijn aanwezigheid en het nare gevoel dat het met zich meebrengt afzwakken. Opgelucht ademhalend loop ik verder in de richting van de cafetaria. De keren dat ik Azazel echt boos heb gekregen zijn op een hand te tellen. Twee van die keren zijn in de afgelopen vierentwintig uur en ik kan niet anders dan concluderen dat hij opvliegender wordt. Daarbij zijn de emoties die erbij komen kijken me tot nu toe onbekend gebleven. Het boezemt me angst in dat hij zoveel invloed op me heeft.
      Misschien moet ik mijn zoektocht naar antwoorden toch weer wat meer leven inblazen. De eerste weken was ik mezelf er bijna in verloren, tot ik me begon te beseffen dat ik krankzinnig werd. Ik was er van overtuigd dat ik het mezelf aan deed. Dat hij enkel een door mijzelf gecreëerde stem was en dat wanneer ik het los zou laten en me meer zou ontspannen hij als vanzelf weer weg zou gaan.
      Ondertussen zijn we dus ruim zes maanden verder van dat punt en verkeer ik nog steeds in zijn gezelschap. Dat hij meer is dan mijn eigen ontspoorde fantasie lijkt me ondertussen wel duidelijk maar waar brengt me dat dan? Ben ik gek? Gestoord? Heb ik een psychose? Ben ik schizofreen? Zeg het maar. Ik zelf ben er van overtuigd dat hij meer is. Dat hij bestaat en geen hersenspinsel is. Maar denken andere schizofrenen dat niet ook?

Reageer (3)

  • Chantilly

    Ik ben echt heel benieuwd hoe dit verder gaat..

    7 jaar geleden
  • MrsNeymessi

    Hopelijk is het niet zo ernstig... :S

    7 jaar geleden
  • scarletwitch

    Oehh je bouwt de spanning op!

    Je bent echt een Cliffhanger (':

    7 jaar geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen