• O16


Clace it is ^^ Liefde voor jullie reacties!


Cleo Mitchells



      Zodra ik de deur achter me dicht heb geslagen barst ik los. “Azazel! Wat heb je met me gedaan! Je was er! Ja toch?” Roep ik zonder rekening te houden met de dunne wanden en de eventueel meeluisterende buren. Wanneer een antwoord uit blijft, ben ik in eerste instantie bang dat hij uitgerekend vandaag heeft gekozen me niet lastig te vallen zodra ik terugkom. Zijn aanwezigheid dringt echter tot me door, ondanks dat hij niet lijkt te weten wat hij moet zeggen. Er gaan een aantal seconden voorbij waarin ik hem de tijd geef zijn vraag goed te formuleren alvorens hem te stellen. “En jij ook een hele goede middag mevrouw Mitchells. Mag ik misschien vragen wat er is voorgevallen om je zo buitengewoon schitterend overstuur te krijgen?”
      “Doe niet alsof je nergens van weet! Je moet er zijn geweest! Anders dan… dan… weet ik niet wat dat was.” Stamel ik terwijl ik over mijn gezicht wrijf en mijn ogen sluit. “Cleo, als ik aanwezig was geweest dan had je dat gevoeld, net zoals nu het geval is. Je bent je van me bewust, ja toch?” “Hmhm.” “Ik kan mijn aanwezigheid niet voor je verbergen. Als ik er ben dan weet je dat.” Verklaart hij. Normaal is hij niet scheutig met informatie, maar hij kan situaties erg goed inschatten. Dat hij dit nu met me deelt maakt me radeloos en een hele zwik aan negatieve gevoelens overvalt me. Hij ontvangt het met openstaande armen en wentelt zich er dankbaar in om.
      “Mag ik op de hoogte gesteld worden van het voorval?” Vraagt hij bijna spinnend. “Als je belooft me in ieder geval iets aan nuttige informatie terug te geven, wanneer je weet wat er speelt.” Met onderhandelen kom ik misschien wel eens verder bij hem. Hij neemt het even in overweging en lijkt dan tot de conclusie te komen dat hij zich nog meer kan verkneukelen als ik de situatie aan hem uit moet leggen. “Beloofd.”
      “Ik heb tegen een krijsend kind geschreeuwd dat hij zijn kop moest houden ten overstaan van de halve supermarkt.” Mompel ik snel en nauwelijks verstaanbaar terwijl ik mijn oogleden masseer. Ik hoef me niet te herhalen, blijkt wanneer hij in lachen uitbarst. Zijn vreemd gevoel voor vreugde spoelt door me heen en maakt me kwaad. Wat hem op zijn beurt alleen maar weer meer plezier doet. “Geef me een betere uitleg.” Hikt hij uiteindelijk vrolijker dan hij in lange tijd is geweest. Ergens gun ik het hem niet, maar de wetenschap dat ik eventueel een uitleg van hem krijg spoort me er toe aan de situatie te omschrijven. Mijn plotselinge omslag van humeur, het bewust zijn van ieder geluid om me heen, de opbouwende ergernis en tot slot de uitbarsting waarbij ik me niet mezelf had gevoeld.
      Hij luistert in stilte, al spreken zijn emoties voor zich. Het tevreden gevoel wat zich bij het leedvermaak en de vreugde voegt, maakt dat ik me steeds minder op mijn gemak voel. Als hij tevreden is dan is dat negen van de tien keer nadelig voor mij. “Je hebt het beloofd.” Help ik hem herinneren wanneer hij vijf minuten stil blijft en zich alleen maar lijkt te vermaken in mijn ellende. Er volgt nog even een stilte waarin hij overweegt wat hij zal zeggen.
      “Wat je voelde was niet zozeer ik, maar wel mijn invloed op jou.” Verkondigt hij bijna trots. Niet begrijpend schud ik mijn hoofd. “Niet toereikend genoeg.” Werp ik hem toe ten teken dat hij uit moet wijden. Weer een twijfeling, hij neemt vervolgens het woord omdat hij te trots lijkt het me niet in te wrijven. “Mijn aanwezigheid beïnvloed jou meer dan je zelf nu nog door hebt. Hoe langer ik bij jou aanwezig ben hoe groter de veranderingen in jouw persoonlijkheid zullen zijn. Cleo, hoe langer ik bij jou ben, hoe meer ik een deel van je wordt.” Legt hij uit. Ik probeer mijn gedachten hier omheen te wikkelen zonder in paniek te raken. “Dus wat je probeert te zeggen is dat ik op jou ga lijken? Je persoonlijkheid.”
      “Simpel gezegd, ja. Daar komt het op neer.” Het ontlokt me een kreun en ik open mijn ogen weer om mijn weg naar mijn bed te vinden en er neer te ploffen. “Ik weet dat je niet gaat antwoorden, maar vraag het toch. Wat kan ik er tegen doen?” Pijnlijke stilte. “In hoeverre gaat dit door? Wordt het erger?” Vervolg ik in de hoop dat onze regel van laatst nog van toepassing is. “Waarschijnlijk wordt het nog wel erger. Al ben ik ook geen specialist op dat gebied, jij bent mijn eerste mens.” Geweldig, hij doet het voorkomen alsof ik zijn eerste goudvis ben en hij niet weet of hij het water moet verschonen ja of nee.
      “Dus ik kan dit waarschijnlijk wel vaker verwachten. Blijft het bij woede?” Weer stilte, al heb ik nu het vermoeden dat hij het antwoord zelf ook niet weet. Hoe compleet maakt dit mijn leven. Een demon die niet honderd procent weet wat de gevolgen zijn van zijn aanwezigheid. “Geweldig.” Verkondig ik. “Zijn we het toch nog ergens over eens.” Klinkt zijn directe weerwoord. Hij kiest er voor mijn sarcasme te negeren en grijnst breed. “De volgende keer wil ik er echt bij zijn. Buitengewoon zonde dat ik dat nu niet was.” Hier ben ik het dan daadwerkelijk mee eens, bedenk ik me zuur. Zijn aanwezigheid was een, naar mijn mening, smakelijkere verklaring geweest.

Reageer (3)

  • MrsNeymessi

    Azazel moet gewoon weggaan, dan kan Cleo een leuk leven leiden..

    7 jaar geleden
  • Infrared

    Azazel mannn

    7 jaar geleden
  • scarletwitch

    Ook gewoon smakelijkere verklaring :')
    Hoe bedenk je het?
    Azazel mag wel oprotten, nu doet hij echt heel naar

    7 jaar geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen