Hoofdstuk 20

Een paar interviews later is het zijn beurt. Met een overdreven charmante glimlach loopt hij het podium op.
‘Hallo Christian! Vertel ons eens… hoe is het nou om de broer van een winnares te zijn?’ valt Caesar met de deur in huis.
‘Oh, geweldig!’ roept Chris uit. Ik krijg spontaan de neiging om te kotsen door de manier waarop hij praat. ‘Ik ben zo blij dat ik deze kans nu ook krijg!’
Dat hij dat over zijn lippen krijgt...
'Je riep net iets over Luna. Vertel eens wat meer.' Caesar wiebelt met zijn wenkbrauwen.
‘Oh, dat is de liefde die in de lucht hangt! Mag ik ze erbij halen?’ vraagt hij vrolijk.
Nee. Nee, nee, nee! Oh, mijn hemel. Nee! Ik kijk met grote ogen in de richting van het podium. Hij gaat toch niet…
'Wat vinden jullie?' vraagt Caesar aan het publiek. Ze antwoorden met een luid gejuich en veel gejoel. 'Dat is neem ik aan een "Ja". Dus Luna en Day, ik zou zeggen, kom maar het podium op!'
Oh, nee! Dat nooit. Ik blijf verstijfd staan. Heeft Chris nu net echt…? Jade giechelt en duwt me richting het podium. ‘Show time, Day,’ plaagt ze.
Chris verschijnt in de coulissen en trekt me mee het podium op. Hij laat me bij Caesar achter en klimt van het podium om Luna op te halen.
Verward blijf ik staan. Ik overweeg mijn kansen: wat als ik nu snel terug de coulissen in ren? Maar ik weet dat het er niet beter op zal worden - zeer waarschijnlijk alleen maar erger. Chris duwt Luna naast me het podium op. Waarschijnlijk is mijn hoofd net zo rood als dat van Luna. Chris grijnst en schreeuw luidkeels:’ Dames en heren, ik presenteer jullie: Panems nieuwste koppel!’
Het hele Capitool gaat uit haar dak. Mensen joelen en Caesar kijkt geamuseerd toe.
'Hou toch op,' sis ik tegen Chris. Ik geef hem een klap tegen zijn schouder. 'Dat is niet waar!' roep ik met een rood hoofd naar het publiek, niet dat ook maar iemand het lijkt te horen.
Luna kijkt blozend naar de grond en heeft een verbijsterde uitdrukking op haar gezicht.
‘Dat is het overduidelijk wel! Moet je ze nou zien! Zo schattig!’ roept Chris uit.
'Nee! Het... ik... we eh...' Ik kijk Caesar smekend aan, hopend op hulp van zijn kant. Ik had moeten weten dat het heel anders zou uitpakken.
‘Wat geweldig, dames en heren! En Chris, wat vind je er nou van de je zus iets met een medetribuut heeft?’ vraagt hij.
Chris grijnst. ‘Oh, ik denk dat ze echt een heel schattig setje zijn.’ Hij richt zich tot het publiek. ‘Denken jullie ook niet?!’
Ik geef Chris een dodelijk blik. Luna staat een beetje verdwaasd op het podium, ze staart nog steeds naar haar voeten. Ik glimlach haast onmerkbaar naar haar.
'We hebben niets!' roep ik nog, een wanhopige poging. Als het Capitool eenmaal opdreef is...
‘Nog steeds niet?’ pest Chris. ‘Je moet wel een beetje je best voor haar doen, Day.’
Ik geef Chris een trap, in de hoop dat die jongen begrijpt dat hij nu beter zijn mond kan houden, maar hij reageert er alleen op door nog breder te gaan grijnzen. Hij heeft de tijd van zijn leven. In ieder geval iemand die het leuk vind.
‘Vertel eens, Luna, hoe zijn jullie precies bij elkaar gekomen?’ vraagt Caesar.
‘Ik zag hem voor het eerst bij de parade. Hij heeft me later echt geholpen.’ Dan pas lijkt ze zich te realiseren wat ze net gezegd heeft. Ze wordt knalrood.
Ik grijns half en probeer niet te rood te worden. 'Zoveel deed ik ook weer niet... maar, Caesar, Luna en ik zijn geen stel.'
Chris grijpt zijn kans. ‘Dat wordt wel tijd dan! Dit is het ideale moment, Danny. Grijp je kans!’ roept hij uit.
'Hė, wat?' Ik kijk verschrikt op. 'Chris! Nee, ik... het...' Alweer word ik gered door de zoemer. Ik zucht opgelucht.
‘Helaas, de tijd is om. Geef ze nog één keer een daverend applaus, dames en heren! Chris, Luna en Day!’ roept Caesar uit.
Luna schiet van het podium af en ik haast me achter haar aan. Het publiek joelt luid. Zodra Chris eindelijk ook de coulissen inloopt geef ik hem een klap.
Hij lacht alleen maar. ‘Nou, dat was... leuk…’
'Waar was dat voor nodig?' mopper ik. Het dringt nu pas goed tot me door wat er net gebeurt is. Nu denkt het hele Capitool dat ik Luna leuk vind, en dat zij mij leuk vindt. En het wordt ook nog eens uitgezonden in alle districten. Ongetwijfeld dat mijn familie dit gezien heeft… ik word knalrood en gluur even naar het meisje. Ze staart blozend naar de grond.
Nou, de wereld moet toch weten dat jullie elkaar leuk vinden?’ grijnst Chris.
'N-nee! Het is... ik...' Ik struikel over mijn woorden, wat Chris alleen maar vermakelijker lijkt te vinden. Breed grijnzend kijkt hij me aan.
‘Het is overduidelijk! Luna en Day!’
Op dat moment komt Valoria aangetrippeld. Natuurlijk, dat kan er ook nog wel bij. 'Oh, dat is zó schattig! Jullie zijn echt een leuk stel! Awh!' giechelt ze hoog. Ze duwt me richting Luna en knipoogt vlug. Luna bloost nog erger dan daarvoor en… nou ja, laten we maar niet gaan beschrijven hoe rood ik ben. Chris grijnst breed.
'Valoria, nee, we eh... we zijn geen stel, en...' probeer ik weer. Mary loopt langs en ze geeft me de dodelijkste blik van alle blikken die ik de afgelopen dagen heb gekregen. Ik sluit even mijn ogen en bid dat Mary me niet vermoordt.
‘Wat hij bedoelt te zeggen,’ begint Chris bloedserieus tegen Valoria, ‘is dat ze nóg geen stel zijn, omdat hij het niet durft te vragen. Hij heeft echt dringend advies nodig.’
Valoria klapt enthousiast in haar handen. 'Gelukkig ben ik een ware expert op het gebied van relaties!' zegt ze tegen me. Ze wiebelt met haar wenkbrauwen.
Ik voel de blos uit mijn gezicht trekken en geef Chris een Mary-waardige dodelijke blik. 'Nee, nee, dat is niet nodig, eh...' Ik steek afwerend mijn handen in de lucht, maar weet dat het al te laat is.
'Niet zo verlegen! Ik help je wel!' kirt Valoria vrolijk.
Chris duwt me naar Valoria toe. ‘Succes Danny! Ik praat wel met Luna!!!’
Valoria haakt haar armen door de mijne en sleurt me direct mee. Ik probeer Chris tevergeefs nog een klap te geven.
'Oh, jullie zijn zo lief samen! Je moet haar gewoon vragen. Het dak is erg romantisch en...-' ratelt Valoria. De rest van de dag blijft ze me liefdesadvies geven.
‘Ga naar haar toe! Vertel haar maar wat je voelt. Ik zag haar gezicht, ze voelt overduidelijk hetzelfde voor jou!’
Mary heeft geen woord meer tegen me gezegd. Het is angstaanjagend en heerlijk tegelijkertijd.
‘Jullie zijn werkelijk voor elkaar gemaakt! Zo schattig!’ giechelt Valoria. De hele avond gaat het zo door, totdat ik er zo gestoord van word dat ik alvast ga slapen. Morgen is het zover, morgen gaan we de Arena in. Ik heb wel even iets anders aan mijn hoofd dan Chris’ irritante kleutergedrag.