O21
Cleo Mitchells
Ik weet niet hoe veel tijd er is verstreken en zit bewegingloos voor me uit te staren zonder iets te zien. Het water spoelt nog steeds over me heen en het gevoel in mijn lichaam ben ik ondertussen kwijt. Ik kan niet zeggen dat ik dat heel erg vindt op dit moment. Liever voel ik niets. Azazel is al die tijd al stil en zijn humeur en gevoelens zijn anders dan anders. Emoties waarop ik hem nog nooit heb betrapt dringen zich nu af en toe een beetje vagelijk aan me op, alsof hij ze wel af probeert te schermen maar het toch niet helemaal onder controle heeft. Onzekerheid, bezorgdheid en zelfs een vleugje angst.
Je moet de kraan warmer zetten. Waarschuwt hij uiteindelijk op neutrale toon, terugvallend in een taal die ik begrijp. Van woede is niets meer te bekennen, zelfs de spottende ondertoon is afwezig. Als ik geen aanstalten maak in beweging te komen lijkt hij even tegen mijn bewustzijn te kloppen. Cleo, je moet de kraan warmer zetten. Ik heb je toch niet kapot gemaakt hè? Vraagt hij alsof ik het speeltje van een zesjarig jongentje ben. Ik knipper loom met mijn ogen, besef me dat ik echt heel erg verkleumd aan het raken ben en voel blindelings achter me omhoog om de knop iets bij te draaien. Het water wordt op slag warmer en brengt me weer iets bij mijn positieven.
Ik liet me een beetje gaan. Het is duidelijk dat hij absoluut niet weet wat hij met de situatie aan moet. Dat blijkt wel uit zijn woorden en zijn pogingen me aan het praten te krijgen. Mijn zin om mijn stem te gebruiken is echter nergens te bekennen. Soms is woede een beetje te aanlokkelijk. Als we ons daarin verliezen kan dat ons blind maken voor de dingen die we doen. Vervolgt hij wanneer hij merkt dat ik nog steeds geen actie ga ondernemen. Weer die kleine flits angst van zijn kant. Met ons bedoelt hij waarschijnlijk zijn ras, of hoe je het wil noemen. Eigenlijk had ik er nog helemaal niet zo bij stil gestaan dat er meer demonen moeten zijn, mijn zorgen zijn uiteraard al groot genoeg met alleen hem. Dit is wat er gebeurt wanneer ik meer druk op je uitoefen dan je aan kan, daarom zei ik laatst dat je er nog niet klaar voor bent.
Ik weet wat hij doet. Hij probeert mijn nieuwsgierigheid te prikkelen en me aan het spreken te krijgen. Ineens wordt het me duidelijk hoe bang hij eigenlijk is dat hij me echt geestelijk kapot heeft gemaakt. Wat zou dat inhouden voor hem? Heeft hij dan niets meer aan me? Volgt hij de stappen uit het Mensen bezitten voor beginners handboek en heeft hij nu een belangrijke regel geschonden? Zijn laatste woorden prikkelen toch iets in me. Ik ga er ook nooit klaar voor zijn, dat snap je toch zelf ook wel. Mijn stem kraakt en is schor. Hij lijkt opgelucht te ontspannen bij mijn teken van leven.
Dat punt nadert sneller dan je denkt. Laat hij er over uit en daarmee is de informatiekraan waarschijnlijk weer dicht gedraaid. Als een zombie kom ik overeind, was mijn lichaam, droog me af en poets mijn tanden. Ik schuifel naar bed en kruip diep weg onder de dekens. Daar is er nog een ding wat ik wil weten. Azazel. Wat kwam er uit mijn maag? Geestelijk ongezond is genoeg. Als er lichamelijk ook wat mankeert moet ik naar een dokter. Kras ik terwijl slaap me begint te overmannen. Ik ben uitgeput.
Geen dokter zou je kunnen helpen schat. Maak je maar geen zorgen, dat is een bijverschijnsel van mijn woede en heeft geen verdere invloed op je lichaam, behalve op het moment zelf. Hmm En dan zak ik weg in een wereld van vuur, geschreeuw en chaos.
Reageer (6)
Ik heb echt oprecht medelijden met Cleo..
7 jaar geledenHoe houdt Cleo dat vol.. :c
7 jaar geledenPfhoee pittig dit, blij dat ik geen medebewoner in mijn hoofd heb.
7 jaar geledenSuper goed geschreven!
Het is weer eens raak met Azazel ): Poor Cleo
7 jaar geledenMaar goed dat Azazel niet weet wat hij met deze situatie moet (en zich misschien een beetje schuldig voelt idk, ik kan hem echt ff niet peilen hihi). Hij had zich niet zo moeten laten gaan, stomme amateur (:
7 jaar geleden