• O22

Zoals jullie merken ben ik iets zuiniger met hoofdstukjes, dit omdat ik erg druk ben op mijn werk en omdat ik de 29ste op vakantie ga. Niet heel veel tijd over tussen de voorbereidingen en werk dus. Gaan er hier nog mensen weg? Behalve Infra, die gewoon al aan het aanbranden is in de zon.


Cleo Mitchells



      Zondag kom ik niet uit bed, maandag en dinsdag gaan voorbij in een waas. Ik concentreer me op mijn opleiding, in hoeverre dat mogelijk is, ik eet, ik drink en ik slaap. Mijn gedachten staan op nul, ik praat nauwelijks terug tegen Azazel en ga drukke plaatsen uit de weg. Zo komt het ook dat ik niet bij de cafetaria in de buurt kom en Ace dus niet tegen het lijf loop. Een keer zie ik hem aan komen lopen met zijn blik op het opengeslagen boek in zijn handen gericht. Ik ben weggedoken achter de eerste en beste boom die ik kon vinden en heb hem ontlopen. Misschien dat hij daarom woensdag voor de deur stond, welke ik niet heb geopend en stilletjes ben blijven zitten achter mijn bureau tot hij wegging, hopelijk in de veronderstelling dat ik er niet was.
      Donderdags belt mijn moeder en vraagt wederom of ik over twee weken naar huis kom, om er een paar dagen van de voorjaarsvakantie door te brengen. De staat waarin mijn hersenen verkeren is niet optimaal en ik beloof te komen, zo snel niet in staat een smoes te bedenken. Ze is dolblij en mijn maag keert zich om wanneer ik bedenk hoe ze zal reageren wanneer ik over een week bel dat het toch niet gaat lukken. Ik ben een waardeloze dochter.
      Azazel springt voorzichtig met me om, zo lijkt. Wat er ook precies is gebeurd in de douche, hij heeft het zelf niet helemaal in de hand gehad en lijkt niet zo goed te weten hoe hij het precies op moet vatten. Hij is veel weg en dat bevalt me eigenlijk wel goed.
      Het is vrijdagochtend als ik me met mijn armen vol boeken achteruit mijn kamer uit wring. Ik trek de deur krachtig dicht omdat hij klemt, draai hem op slot, keer me om en sta meteen oog in oog met Ace. Ik maak een sprongetje van schrik, waarbij de zwaartekracht grip krijgt op wat ik in mijn handen heb en mijn boeken kletteren op de grond. “O! Sorry! Ik wilde je niet aan het schrikken maken.” Ace heft verontschuldigend zijn handen en duikt dan tegelijk met mij naar beneden om te helpen met oppakken. “Uhm, nee het geeft niet. Ik had gewoon niemand verwacht.” Stamel ik, terwijl ik probeer mijn stem normaal te laten klinken. Oké Cleo, je kan dit. Er is niks aan de hand, je bent een heel normaal meisje. Niet iemand die bezeten toevallen krijgt onder de douche.
      “Ik ben blij te zien dat je in ieder geval nog leeft. Ben je ziek geweest?” Vraagt Ace terwijl onze handen elkaar licht raken bij het laatste boek en ik me snel terugtrek zodat hij het kan pakken. We komen gezamenlijk overeind en ik ontmoet zijn groene ogen. Hij maakt geen aanstalten mijn boeken terug te geven en ik haal hier uit op dat hij me gaat vergezellen naar de cafetaria. “Ik was niet heel lekker nee, dus ik heb mijn ochtenden en lunches gewoon op mijn kamer doorgebracht.” Geef ik met een kleine glimlach toe. Hij begint te lopen en ik volg hem. “Voel je je nu weer beter?” Ik knik en we dalen de trap af. “De griep gaat rond. Misschien had je daar mee te kampen.” Ja, gepaard met een zwarte maaginhoud en een demon krankzinnig van woede.
      “En jij kwam even kijken of ik niet dood in mijn kamertje lag?” Vraag ik, zijlings naar hem kijkend. Hij haalt grijzend zijn schouders op. “Als ik het niet doe, wie dan wel?” Bij ieder ander zou ik beledigd zijn. “O! Gaan we het zo spelen? Heel charmant hoor, stalker.” Werp ik terug. Wederom valt me op dat, hoewel ik me er van tevoren druk om maak, ik bij hem in de buurt erg makkelijk vrolijker wordt. Ik hoef niet te doen alsof en heb een oprechte glimlach rond mijn lippen, nog voordat we goed en wel de deur uit zijn. Zodra we dat overigens zijn word ik geconfronteerd met twee paar starende ogen.
      Van mijn stuk gebracht kijk ik terug. Ik word wel eens vaker aan gekeken en sommige mensen waar ik vroeger nog contact mee had staren me nu af en toe vreemd na. Zo open en bloot als deze jongens naar me staan te kijken heb ik echter nog nooit mee gemaakt. Mijn ‘Azazel-kant’, zoals ik het in mijn hoofd tegenwoordig noem, speelt op en er komt een harde blik in mijn ogen. Ik kijk zo intens mogelijk terug terwijl ik langs ze heen wil lopen. “Heb ik wat van je aan?” Bijt ik ze toe op het moment dat Ace bij ze stil gaat staan. Ik doe nog een stap en houdt dan stil om hem vragend aan te kijken. Hij krijgt een brede grijns rond zijn lippen en mijn wenkbrauwen schieten verbaasd omhoog. Wat doet hij?
      “Dus dit is Cleo?” Vraagt een van de jongens. Op dat moment begint de situatie langzaam tot me door te dringen. “Ja, charming isn’t she?” Verkondigt Ace, duidelijk pogend zijn lach in te houden. Langzaam worden mijn wangen rood. “O mijn god.” Krijg ik er uit geperst terwijl ik de twee boeken die ik zelf nog vast heb omhoog breng en mijn gezicht er achter verberg. “Dit zijn je vrienden zeker?” Piep ik vanachter de kaft. Er wordt gelachen en ik krimp in elkaar. Shit, kan ik mezelf ook een keer niet voor schut zetten in Ace zijn aanwezigheid. “Ja dit zijn mijn vrienden. Jason en Vic.”
      Hij krijgt het niet langer voor elkaar neutraal te klinken en ik gluur over de rug van mijn boeken kwaadaardig in zijn richting. “Gelukkig kan je er om lachen.” Werp ik hem toe, wat hem alleen nog maar harder doet hikken. Ik laat de boeken zakken en wend me dan maar tot de twee jongens. Het mag wel duidelijk zijn dat Ace op dit moment waardeloos is. De meest linker doet met uitgestrekte hand een stap in mijn richting en met dat ik inhaleer door mijn neus dringt de sterke geur van muskus en ceder zich aan me op. “Laat me raden, Jason.” Zeg ik al voor hij zijn mond kan openen. Ace valt even stil, kijkt met grote ogen van mij naar zijn ‘in aftershave gedrenkte beste maat’, lijkt te snappen wat er door mijn hoofd gaat en barst vervolgens met hernieuwde kracht in lachen uit.

Reageer (5)

  • Chantilly

    Oh my god, ik ga dood! Dat laatste stukje was geweldig!

    7 jaar geleden
  • Infrared

    Oh, wat heb ik hard gelachen om het laatste stukje, ge-wel-dig!
    Ik ben het aanbranden al voorbij, Am; mijn rug was gisteren behoorlijk rosé haha!

    7 jaar geleden
  • scarletwitch

    Ik ben nu in Spanje met heel rottig internet (:

    Wederom geweldug geschreven!

    7 jaar geleden
  • MrsNeymessi

    Ace helpt haar yeayy. (:
    Ik ga nergens heen, alleen naar bed. xD

    7 jaar geleden
  • Thuria

    Weer geniaal goed geschreven (;
    Me likes this story really much
    Trouwens, jeps, ik ga op vakantie. Naar Engeland woehoee ^^ Waar ga jij heen?

    7 jaar geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen