• O23
Cleo Mitchells
Ik rol met mijn ogen en pak Jason zijn hand aan. “Ik ben Jason ja.” Bevestigt hij, gelukkig niet vragend naar hoe ik dat weet. Buiten zijn buitensporige gebruik van aftershave lijkt het me een aardige jongen. Ten minste zo kijkt hij uit zijn bruine ogen. Met zo’n wijze, ‘je kan altijd naar me toe komen als er wat is, ik zeg niets tegen je moeder’ blik. Vervolgens richt ik me tot Vic en schudt ook hem de hand. Hij is wat korter dan de andere twee, maar wel breder. Niet in de zin van stevig, maar in de zin van spiermassa. Wederom bruine ogen, deze keer wat meer intimiderend. Hij heeft gemillimeterd haar en een overall sportschool vibe.
De vorige keer bij de supermarkt was ik te veel van slag geweest om ze goed genoeg in me op te nemen. Ik begin eindelijk van mijn blos af te komen en lach een beetje ongemakkelijk. “Het spijt me, ik kan soms een beetje fel uit de hoek komen en ik had niet door wie jullie zijn.” Verontschuldig ik me. Ace is eindelijk hikkend en wel gestopt met lachen en veegt even dramatisch langs zijn ogen om denkbeeldige tranen weg te vegen. Alhoewel… denkbeeldig?
“Natuurlijk mag je er langs.” Verkondigt hij op hoge toon, ik besef in een poging mijn eerste woorden in zijn richting na te bootsen. Ik haal naar hem uit met mijn boeken en raak hem tegen zijn borst. “Kop dicht.”
Vic grinnikt. “Kijk, dat maakt al een hoop goed. Als je hem de volgende keer in zijn gezicht raakt, hebben we het nergens meer over.” Ik schuif inwendig met een resoluut gebaar mijn schaamte van me af en glimlach zuinig naar hem. “Goh, ik ben dus niet de enige bij wie hij die neiging soms oproept.” Eigenlijk heb ik die neiging nog helemaal niet gehad, maar ik pak ieder gespreksonderwerp met beide handen aan om mijn eerdere gedrag goed te maken. “Oo nee, bij lange na niet de enige.” Voegt Jason toe en eindelijk lijkt het lachen Ace te ontgaan. “Hé toe eens, ga niet met haar samenspannen. Ik heb haar ontdekt, ze is van mij.” Moppert hij gemaakt op zijn teentjes getrapt. Als ik mijn mond open om hem tegen te spreken heft hij met opgetrokken wenkbrauwen en een strenge blik mijn boeken, welke hij nog steeds in zijn handen heeft. “Uh! Tuttut. Mondje dicht als je deze nog terug wil krijgen.”
Ik pers mijn lippen weer op elkaar en kijk hem verontschuldigend aan. Vervolgens beginnen we in de richting van de cafetaria te lopen en in het half uur erna ben ik getuige van een buitengewoon aparte vriendschap. Ze kibbelen, maken elkaar belachelijk, zijn alle drie even bijdehand en gunnen elkaar zogenaamd het licht in de ogen niet. Jaloerser ben ik nog nooit geweest.
Mijn inschattingsvermogen is goed genoeg om me te doen beseffen dat ze een beetje een showtje opvoeren. Ik ken dat gedrag wel een van mijn moeder die, zodra we bij een van haar vriendinnen zijn, ook een stuk jovialer tegen mij gaat doen, waarschijnlijk in een poging te laten zien hoe goed we met elkaar overweg kunnen. Wanneer ik door die opvoering heen kijk zie ik drie jongens die het prima naar hun zin hebben bij elkaar. Sommige grapjes weet ik niet te plaatsen omdat ik stukken informatie mis of uiteraard niet aanwezig ben geweest bij voorgevallen momenten. Het is confronterend voor me, omdat ik met mijn neus op iets wordt gedrukt wat ik zelf niet heb in mijn leven. Toch kan ik er van genieten dat zij dit wel hebben en hun hartelijkheid en pogingen me er bij te betrekken verwarmen mijn hart.
“We are all born ignorant, but one must work hard to remain stupid. Benjamin Franklin. Dat lijkt me bij jou wel toepasselijk.” Verkondigt Ace tegenover Jason terwijl we mijn collegezaal naderen. “Natuurlijk, hij moet weer citeren. Ooit komt er een dag dat je geen citaten meer weet, ik kijk er nu al naar uit.” Moppert Vic terwijl hij met zijn ogen rolt. Ik grinnik, wat eigenlijk het eerste geluid is dat ik maak sinds Ace heeft gedreigd mijn boeken niet terug te geven. “Dan maakt hij zelf waarschijnlijk nieuwe en horen we de hele dag gezwets met als afsluiter: Ace Lawson.” Vic barst in lachen uit, Jason grijpt met vergrote ogen naar zijn hart onder verkondiging dat het einde der tijden nadert en Ace kijkt me streng aan. “Ooooo ik hoop dat je er van geniet naar college te gaan zonder bijbehorende boeken.” De grijns die doorbreekt rond zijn lippen verraad hem echter.
Zijn woorden doen me naar mijn horloge kijken en ik kom tot de ontdekking dat ik nog maar vijf minuten heb. “Dan mijn welgemeende excuses meneer Lawson.” Zeg ik zo liefjes mogelijk terwijl ik mijn handen uitsteek. Hij trekt een twijfelend gezicht maar geeft ze dan toch terug. “Wat doe je morgen avond?” Vraagt hij nog voor hij ze los laat. Zijn ogen vinden die van mij en kijken me hoopvol aan. Ik ben meteen in tweestrijd. Mijn antwoord ligt aan wat hij voor ogen heeft. Hij ziet het en van zijn gezicht valt af te lezen dat hij deze reactie had verwacht. “We doen het zo! Wij staan morgenavond om negen uur voor je gebouw. Als je wel mee gaat de stad in kom je naar beneden en maken we er een gezellige avond van. Als je niet komt, gaan wij om tien over negen weg en ga ik de hele avond zitten huilen in een hoekje terwijl deze twee pogingen doen meiden te versieren, wat me dan eigenlijk onder het huilen ook weer aan het lachen gaat maken, want ‘deed het pijn toen je uit de hemel kwam vallen’ is het niveau wat je voor ogen moet houden.” Ratelt hij. Vervolgens springt hij net op tijd weg om een stomp van Vic te ontwijken.
Ik lach om zijn wederom idiote gedrag en de opluchting dat ik niet hier ter plekke een beslissing hoef te nemen. “Deal. No judgment als ik niet kom toch?” Ace glimlacht me bemoedigend toe. “No judgment.” Belooft hij.
Vervolgens strijkt zijn hand even langs mijn schouder ten teken van afscheid. “Succes tijdens college.” Wenst hij me toe. “Jij ook.” En hij begint van me weg te lopen. “Hopelijk tot zaterdag Cleo, als je niet mee gaat zit hij echt te huilen denk ik.” Zegt Jason terwijl we elkaar nog eens kort de hand schudden. “Ja, of hij houdt weer niet op met over je te praten. Dan heb ik liever dat je er echt bij bent.” Vertrouwd Vic me toe terwijl ook zij weg beginnen te lopen achter Ace aan. Ik voel mijn wangen rood worden bij Vic zijn woorden en weet niet wat te zeggen. Een beetje beduusd zwaai ik ze na.
Reageer (7)
Ahw, Ace is echt zo lief. (:
7 jaar geledenIk zit momenteel in de buurt van Florence.
Nog zeven dagen though en dan ga ik weer richting NL.
7 jaar geledenVeel plezier in ieder geval!
LIEFFF
7 jaar geledenHIJ PRAAT OVER HAAR :o
7 jaar geledenVeel plezier in Italië. ^^
N'AWH!
7 jaar geleden