011 * Louis Tomlinson

Waar maak ik me druk om? En sterker nog, waar maakt Liam zich druk om? Zijn ex? Als het uit is, is het uit. Over. Hij mag gewoon verder gaan met zijn leven zonder zich schuldig te voelen. Juist om die reden dat ik naar een juwelierszaak ben gegaan.

"Waar kan ik u mee helpen," vraagt de juwelier.

Met een glimlach wijs ik naar een eenvoudige en mooie ketting, waar een kruisje aan hangt. "Die wil ik graag en kan er iets op de achterkant gegraveerd worden?"

"Natuurlijk kan dat," reageert de man. "Wat wilt u er in gegraveerd hebben?"

Daar hoef ik niet eens over na te denken. "Gewoon mijn naam Louis en de datum van vandaag," geef ik aan. "Wanneer kan het klaar zijn?"

Waarop de man knikt. "Op dit moment hoeft u niet te wachten en kan dit gelijk gebeuren. Heeft u even tijd?"

Dat zou nog eens fijn zijn. Anders gaat daar wel een paar dagen overheen. "Ik kan wel wachten." Komt dat even mooi uit. Zelf zie ik Liam straks en heb ik nog voorgesteld om samen te gaan eten. Ten minste, ik kook thuis voor ons tweeën. Wel schrijf ik mijn naam op een papiertje en de datum van vandaag.

De man verdwijnt naar achteren en hoor ik stemmen. Waarschijnlijk van iemand die het ingraveren doet en komt hij alweer terug. "Het ingraveren kost niks extra's."

Om dan al af te rekenen en hoef ik alleen te wachten tot de ketting klaar is. Iets wat inderdaad nog geen tien minuten duurt of ik krijg een zwart klein doosje waar de ketting in zit. Eerst krijg ik nog te zien dat mijn naam inderdaad op de achterkant staat.

Grijnzend verlaat ik dan de juwelierszaak. Vanavond, Liam, jij en ik. Dan is het wel officieel. Dat je ex nou zo raar is, zegt iets over hem en niet over jou. Jij hebt het gewoon uit gemaakt dus je bent een vrij man. Nou ja, na vanavond niet meer.
***
"Dat was lekker, Louis." Tevreden leunt Liam achterover in zijn stoel en heeft de maaltijd hem zeker wel gesmaakt.

Hoewel ik hem wil vragen, begin ik nu toch wel wat zenuwachtig te worden. Hopend op een goede afloop. "Dank je, ik heb mijn best gedaan want koken is niet mijn sterkste punt." Ik voel het doosje in mijn zak. Kom op, het is maar een ketting, vertel ik mezelf. Het is heel iets anders als ik hem ten huwelijk wil vragen en zover zijn we nog lang niet.

Nu schiet hij in de lach. "Wat denk je van een kop koffie of thee? Tenzij je nog een toetje had?" Hij kijkt me vragend en afwachtend aan.

"Nee, geen toetje," schud ik mijn hoofd, "maar wat denk je om naar de bank te verhuizen?"

Gelijk schuift hij zijn stoel achteruit en komt hij overeind om mij te helpen met het afruimen van de tafel. "Zo staat alles sneller in de vaatwasser."

Wat inderdaad zo is en geen tien minuten later heb ik mijn kop thee en Liam zijn kop koffie. Even haal ik diep adem. "Liam." Ik draai me naar hem toe. "Ik ken jouw verleden en jij de mijne. Toch zijn we in een korte tijd veel meer geworden dan vrienden voor elkaar." Ik pak het doosje uit mijn zak.

Liam knikt wat maar onderbreekt hij me niet.

Het is te merken dat de lichten iets dimmen. Oké, en nou wegwezen, Harry, dit is voor mij en Liam. Ik slik even en hoop dat hij het echt wilt. Hij zei van wel de vorige keer. "Wil je mijn partner zijn?" Tegelijk laat ik hem de ketting zien.

"Louis...," stamelt hij wat, "dit meen je niet. Heb je dit echt voor mij gedaan?"

Vol verwachting kijk ik hem aan want hij heeft nog geen antwoord gegeven.

"Ja, ja ik wil je partner zijn." Hij neemt het kleine doosje aan en trekt mij in zijn armen.

Blij met zijn reactie, druk ik mijn lippen op de zijne om zijn mond op te eisen voor een zoen. Het is officieel tussen Liam en mij. We zijn nu echt een koppel. Mijn hart lijkt te zingen van blijdschap en tegelijk lijkt de zoen veel liever en teder te zijn, waardoor ik hem dichter tegen me aan druk.

Al is Liam degene die de zoen verbreekt en lijkt hij buiten adem te zijn. "Het is een mooie ketting maar je liet me wel even schrikken toen ik het doosje zag..."

"Kom nou, voor een ring is het veel te vroeg," onderbreek ik hem, "later misschien en dan bedoel ik over een jaar of twee of zo." Ik haal de ketting uit het doosje en laat hem eerst de achterkant zien.

Zijn vinger gaat even over de ingegraveerde datum en mijn naam. "Het is prachtig mooi," grijnst hij en draait hij zich iets om. "Doe het zelf maar om ook."

Waar ik geen probleem mee heb en doe ik de ketting om zijn nek. Pas een paar maanden van daten en nu officieel een relatie. Het enige waar ik nu nog op hoop, is dat Harry me wat vaker met rust laat.

Liam draait zich terug en valt de ketting precies goed. Niet te lang maar ook weer niet te kort. “Dank je wel partner,” zegt hij tegelijk met zijn wenkbrauwen optrekkend en geeft hij mij een kus. “Dit is wat je noemt een betere definitie van partner, in plaats van mijn collega,” mompelt hij met zijn lippen tegen de mijne.

Ik kan alleen maar lachen en leg ik mijn armen om zijn nek. Genietend van de kus, die we tegelijk verdiepen naar een zoen.