Hoofdstuk 26

Helaas moet Flynn dat weer verpesten.
'En jij ben verliefd op haar?' vraagt hij.
'N-nee! Ik eh...' Ik ben niet verliefd op Luna. Echt niet! We zijn gewoon vrienden! En daar komt nog bij dat ze de zus van mijn beste vriend is. Ik zou het allemaal willen zeggen, maar ik krijg de woorden niet over mijn lippen.
'Je hebt me nu echt overtuigd.' Het sarcasme druipt van zijn stem.
Meteen begint Chris uit volle borst te zingen. ‘Luna en Daniel zitten in een bootje op de zee. K-u-s-s-e-n-d!’ De brede grijns op zijn gezicht maakt het nog erger.
Flynn schiet in de lach. Het bloed stijgt naar mijn wangen, terwijl ik Chris nogmaals sla. Het heeft niet bepaald het gewenste effect, want Flynn begint enkel harder te lachen en zelfs Amelia hoor ik achter me lachen. Dat motiveert Chris om nog harder te zingen.
Ik geef Chris een por, in de hoop dat dat hem de mond snoert. 'We moeten maar eens verder, denk ik!' zeg ik net iets te snel. En Chris heeft het door.
‘"Je verandert wel héél snel van onderwerp hè?’ Hij grijnst te breed. Zijn gezicht doet me nu een beetje denken aan Valoria, die nu vast gillend toekijkt. Toekijkt.. net als… Luna. Ik hoop maar dat ze hier niet te veel last mee gaat krijgen.
'En heb jij ook een vriendinnetje?’ Deze keer ben ik Flynn dankbaar voor het doorvragen. ‘Of zijn jullie samen?' Hij kijkt van Amelia naar Chris.
Chris en Amelia samen? Dat zou nooit goed gaan. Chris grijnst. ‘Nope, ik ben voor eeuwig single!’
Amelia daarentegen grijnst niet. Met een uitdrukking van weerzin kijkt ze Chris aan. Met moeite weet ik mijn lach binnen te houden.
'Oh, gezellig.'
Chris lacht. ‘Jep, en jij?’
‘Wel, ik ben niet voor niets opzoek naar Alex,’ zegt Flynn met een kleine glimlach. Flynn en Alex? Maar ik dacht dat Alex en May…? Ach, het zal ook wel.
‘Oh ja... Alex…’ mijmert Chris. ‘Om eerlijk te zijn heb ik sinds het bloedbad geen andere tributen meer gezien. Op jullie na dan.’
'Jullie zijn ook de eerste die ik zie,’ stemt Flynn in.
'Ach, de Arena is groot. Hij kan overal zijn!' Ik glimlach.
'Pfff. Dat is heel opbeurend,’ bromt Flynn sarcastisch.
‘Je vindt hem vast wel.’ Chris kijkt hem even aan en grijnst. ‘Liefde vindt altijd een weg!’
'Dat zegt diegene die altijd single wilt blijven.'
Ik grijns. 'Het is geen kwestie van willen, Chris kan gewoon geen vriendin krijgen.’
'Zo lelijk is hij nou toch ook weer niet,’ zegt Flynn.
‘Hé! Ik zou best een vriendin kunnen krijgen... alleen niet uit 11,’ verdedigt Chris zichzelf. Dan realiseert hij zich wat Flynn net zei. Hij kijkt verward van Flynn naar mij, en weer terug. ‘Hè wat?’
'Het ligt aan zijn persoonlijkheid,’ zeg ik, op een toon alsof dat alles verklaart.
'Is die zo slecht dan?' vraagt Fynn.
‘Hé! Danny!’ roept Chris verontwaardigd uit. Dat maakt dat ik niet anders kan dan grijnzen.
'Wat is er mis met je persoonlijkheid dan?' Flynn richt zich nu tot Chris, maar ik antwoord in zijn plaats.
'Chris heeft de neiging om opvallend irritant te zijn, verklaar ik.
‘Hé! Ik ben niet irritant! Ik ben heel... heel... eh…’ Chris probeert zichzelf eruit te praten, maar faalt hier duidelijk in.
‘Misschien wel erger dan Aderyn, maar op een ander vlak.’ Ik noem Adey’s naam om Chris uit te dagen, maar in plaats daarvan reageert Flynn erop.
'Ugh,' bromt hij bij het horen van haar naam. Ik weet niet wat Adey allemaal gedaan heeft, maar volgens mij is ze niet bepaald geliefd onder de meesten.
'Ja, wat ben je dan?' reageert Flynn op Chris’ zwakke protest.
‘Nou eh... Danny kan mijn humor gewoon niet waarderen!’
Ik grijns. 'Hij is een kleuter.’
Flynn barst in lachen uit..
‘Niet waar!’ jengelt Chris.
'Zo zou een kleuter ook reageren.' Flynn staat aan mijn kant. 1-0 voor ons.
'En Chris dus ook!' stem ik in.
‘Danny! Je bent verschrikkelijk!’ Dit gesprek gaat duidelijk niet naar zijn zin, waardoor ik het alleen maar leuker vind.
'Ik vind hem best aardig,’ zegt Flynn.
'Chris kan mij gewoon gewoon niet waarderen!' lach ik.
De uitdrukking op zijn gezicht verandert ineens. ‘Oh, jawel hoor,’ zegt hij grijnzend. ‘Je bent het perfecte vriendje voor Luna!’
'Wie wisselt er nou snel van onderwerp dan?' kaats ik terug, maar erg overtuigd klinkt het volgens mij niet. Ik word rood. Ik ben niet… het is...
Flynn is duidelijk geamuseerd. 'Oh, wordt het jochie rood,’ pest hij.
Ik geef hem een dodelijke blik. De overloper, hij stond aan mijn kant!
‘Zie je, Flynn snapt het!’ zegt Chris vrolijk.
Flynn ziet mijn blik en lacht. 'Het is maar goed dat blikken niet kunnen doden.'
'Dan zouden deze Spelen snel voorbij zijn,’ stem ik grijnzend in.
'Het zou het wel een stuk makkelijker zijn.'
‘Oh ja... de Spelen…’ mompelt Chris.
'Dan was Mary een goede mentor...' Ik weet zeker dat ze nu met een zeer dodelijke blik toekijkt. Ik grijns bij de gedachte.
‘Net als Luna,’ stemt Chris in. ‘Niets persoonlijks, zusje!’ roept hij erachter aan.
Ik grijns. Flynn daarentegen snapt het niet helemaal. Verward kijkt hij van Chris naar mij. 'Hebben zij zulke dodelijke blikken?
'Mary in ieder geval wel,’ zeg ik meteen. ‘Van Luna weet ik het niet.'
'Naar jou kijkt ze natuurlijk alleen maar met een verliefde blik,’ zegt Flynn.
Ik kijk hem even verbaasd aan. Die opmerking had ik eerder van Chris verwacht, maar van Flynn… hij is echt overgelopen. 'Verrader...'
Chris huivert. ‘Ja, Luna is best goed in dodelijke blikken, maar die bewaart ze speciaal voor mij. De lieve blikken zijn inderdaad allemaal voor Danny.’
Flynn lacht weer en ook Amelia glimlacht kleintjes. Ze vindt het duidelijk maar niets hier, aan de rand van het gras. Ze kijkt angstig om zich heen. 'M-misschien zouden we verder moeten gaan?'
Flynn kijkt haar bijna verbaasd aan 'Kan zij ook praten?'
Dat was echt gemeen. Amelia bijt op haar lip en kijkt onzeker naar de grond.
Chris kijkt haar verbaasd aan. ‘Huh? Gingen we ergens heen dan? Wacht…’ Hij kijkt naar de boom. ‘Oh ja!’
'G-gaan we nu, of niet?' hakkelt Amelia.
‘Eh... Ja... laten we gaan!’ stemt Chris in.
'Is het goed als ik meega?’ vraagt Flynn snel. ‘Het is zo saai in mijn eentje.'
Ik dacht dat hij opzoek was naar Alex, maar oké, wat hij wil. Ik glimlach. 'Natuurlijk.'
Chris haalt zijn schouders op en Amelia zegt niets.
'Mooi.' Resoluut stapt Flynn het bloemenveld op, richting de bosjes.
Ik kijk even kort naar de boterbloemen waar hij nu bovenop staat, maar er gebeurt niets. 'Ze waren wel veilig, Chris,’ ik grijns.
‘Je weet maar nooit.’
Flynn kijkt ons aan. 'Zullen we dan maar gaan?'
Chris knikt en we lopen het bloemenveld op.