Hoofdstuk 28

Chris verslikt zich in zijn appel en staat hoestend op. ‘Wat zei je?!’ vraagt hij dreigend.
'Eh.’ Flynn krabt zich aan zijn achterhoofd. 'Niks.'
‘Dat klonk niet als niets,’ gromt Chris. ‘Dat ging over mijn zus.’ Zijn hand gaat naar het gevest van zijn echte zwaard.
Ik probeer rustig te blijven. Hij praat maar wat, hij kent Luna niet eens.
'Ja oké, ik mag haar niet,’ zegt Flynn.
Wat is dat nou weer voor onzin? Hij kent haar niet eens! Hij moet zijn mond houden over Luna. Niemand zegt zomaar iets slechts over haar.
'Hou je mond over Luna,’ grom ik.
Flynn houdt wijselijk zijn mond.
‘Hou je mond over mijn zus, wat heeft ze je misdaan?’ Chris kijkt Flynn bos aan.
'Ze heeft Levi vermoord en hij hoorde te winnen, niet zij.’
Ik zeg niets, maar ik voel dat ik boos word. Dat is echt oprecht onzin. Hij mag Luna niet, omdat ze zijn favoriet vermoordt heeft? Luna verdiende het om te overleven! Ik zeg maar niets, omdat ik geen ruzie wil. Chris denkt daar duidelijk anders over.
‘Je neemt het mijn zus kwalijk dat ze hem vermoordde?! Een beroeps?! Ze probeerde alleen maar iemand te wreken, maar dat zul jij wel niet begrijpen!’ snauwt hij.
'Omdat hij dat meisje uit 5 vermoordde?'
‘Ja. Hij was wreed, zoals alle andere beroeps!’ Ik ben het helemaal met Chris eens. Flynn heeft het recht niet om over Luna te oordelen.
'Dat was hij niet. Je hebt zelf toch ook wel gezien hoe hij onder die boom zat? En wraak slaat nergens op. Ik wilde zelf ook mijn broer en vrienden wreken door de tributen uit 2 te vermoorden, maar dat levert niks op.'
Ik bal mijn handen even tot vuisten, maar laat ze dan weer los. Ik moet kalm blijven, met ruzie los je niets op. En dan is het nog de vraag of iedereen het overleeft. ‘Geen slecht woord over Luna.’ Toch kan ik niet voorkomen dat mijn boosheid weerklinkt door mijn stem.
'Ik kan er toch ook niks aandoen dat ik haar niet mag en ik heb niks slechts over haar gezegd,’ verdedigt Flynn zich.
‘Je zei dat Day een slechte smaak had wat betreft meisjes - en fruit, maar dat terzijde - en daarmee doelde je op Luna, nietwaar?’ Hij klinkt echt woest.
'Kom op, echt knap is ze niet,’ merkt Flynn op.
'Hou je mond over Luna!' val ik uit. Ik kan Luna’s gezicht voor me zien. Ze is het mooiste meisje dat ik ken. Haar helderblauwe ogen staan serieus. Ze zou niet willen dat we ruzie maken met Flynn. Ze zou willen dat we veilig zijn. Ik haal diep adem en probeer kalm te blijven. Voor Luna.
'Jullie blijven doorgaan,’ zegt Flynn. Het klinkt bijna kinderachtig. Chris legt zijn hand op het gevest van zijn zwaard. Hij staat echt op het punt van ontploffen.
'Laat dat maar uit je hoofd,’ sist Flynn. ‘We weten allemaal hoe dat gaat aflopen en dat wil ik niet.'
Chris kijkt Flynn dodelijk aan. De sfeer is grimmig. Het is wachten tot het misgaat. Wanneer één van beiden nu aanvalt of iets verkeerds zegt, dan komt niet iedereen hier ongedeerd vandaan. Amelia heeft alles met grote ogen aangezien en voelt dat het ieder moment mis kan gaan. Het meisje trekt lijkbleek weg.
Luna zou willen dat we veilig zijn. Ze zou niet willen dat we vechten, zeker niet om wille van haar. Ik stap naar voren en ga tussen Flynn en Chris instaan. Ik kijk Chris waarschuwend aan. 'Niet doen, Chris.' Denk aan Luna. Dan richt ik me tot Flynn. Ook hij staat op het punt om te ontploffen. 'Ik denk dat je beter kunt gaan, Flynn,’ zeg ik met ingehouden woede. ‘Alex wacht niet.'
'Ik was het net van plan.’ Gelukkig doet hij niet moeilijk. ‘Het was leuk jullie te ontmoeten.'
‘En May volgens mij ook niet,’ voegt Chris zacht toe aan mijn opmerking over Alex. Blijkbaar niet zacht genoeg, want Flynn hoort het.
'Hou je mond over haar,' snauwt hij.
Ik knik Flynn toe. Het is beter als hij gaat, voordat het misgaat. Daarbij moet hij Alex gaan zoeken. 'Succes.'
Chris haalt nonchalant zijn schouders op, maar haalt wel zijn hand van het gevest af.
Flynn draait zich om, en loopt rustig weg. We kijken hem na, terwijl hij zich door de takken worstelt. Het geritsel en gekraak van de takken en bladeren wordt steeds zachter, totdat het helemaal verdwijnt. Flynn is weg.