Hoofdstuk 40

Op het veld onder te boom staan twee jongens, beiden in een zeeappelgroen gekleurd shirt. De zwartharige jongen pakt meteen zijn speer en gaat in werphouding staan. Ik herken hem als Samuel, de Beroepstribuut uit District 2. De tribuut door tijdens het feest gevloerd werd door een komkommer.
Chris legt zijn hand op het gevest van zijn zwaarden, maar ik gebaar hem te wachten. Misschien zijn ze niet van plan om ons aan te vallen.
De lange, blonde jongen slaat zijn handen over elkaar. Dat is Florian, District 9. De jongen die dat irritante liedje over Luna en mij verzonnen heeft. Deze keer is hij duidelijk niet in een bui voor grapjes. De blik in zijn ogen is hard als staal. ‘We vroegen ons al af wie zich hier verstopten.’
Ik kijk de twee jongens verbaasd aan. ‘Zijn jullie hier eerder geweest?’
‘Jazeker.’ Samuel glimlacht waarschuwend.
Chris werpt het tweetal een dodelijke blik toe, maar Samuel kijkt even dodelijk terug. Hoewel nog niemand een poging heeft gedaan om te ander te vermoorden, hangt er ruzie in de lucht.
‘Nou, welkom dan,’ glimlach ik, in een poging de sfeer wat te verlichten.
Dat levert me direct een stomp van Chris op.
Samuel kijkt geamuseerd toe, terwijl zijn teamgenoot sarcastisch een wenkbrauw optrekt. ‘Een erg warm welkom is het niet, vind je ook niet, Samuel!’ Hij kijkt Samuel even aan.
Die valt hem onmiddellijk bij. ‘Nee, wat onbeleefd! Waarom komen jullie niet naar beneden, dan drinken we een kopje thee. Of ik hak jullie kopjes af.’ Hij glimlacht suikerzoet.
‘We hebben geen thee, sorry,’ antwoordt Chris kortaf. Hij maakt aanstalten om zijn zwaard te trekken, maar ik schud mijn hoofd in zijn richting.
‘Een andere keer, misschien,’ zeg ik alleen.
‘Dan vraag je je lieftallige zusje toch om wat? Ik vraag me nog steeds af hoe ze ooit de Spelen kon winnen.’
Chris trekt zijn zwaard, maar deze keer houd ik hem niet tegen. Samuel had zijn mond over Luna moeten houden. Ze heeft hier niets mee te maken!
Florian grijnst, maar zijn ogen lachen niet mee. ‘Wat dacht je te kunnen doen met die tandenstoker?’
‘Geen woord over Luna!’ gromt Chris dreigend.
Ik verstevig mijn greep op het houten handvat van de bijl, maar ik hef hem niet. Als we het gevecht kunnen voorkomen moeten we dat doen.
‘Ik weet niet hoor, maar ik kan beter speerwerpen dan jij kan gooien met zwaarden,’ spot Samuel. ‘Je bent dood voordat je in de buurt bent.’
‘Tegenover Aderyn was je niet zo stoer, hè?’ zegt Chris uitdagend.
Bij die opmerking verschijnt er een uitdrukking van twijfel op Samuels gezicht, maar hij is niet degene die reageert. Dat is Florian.
De jongen stapt woest naar voren. ‘Houd je bek dicht over Aderyn. Die naam is hier verboden.’ Hij trekt zijn dolk en kijkt van mij naar Chris. Ik weet niet wat Adey met die jongen gedaan heeft, maar ze heeft hem in elk geval goed boos gekregen. En dat terwijl ik dacht dat die twee bijna een relatie hadden.
Samuel werpt zijn teamgenoot een verbaasde blik toe, maar richt zich dan weer tot ons.
‘Volgens mij heeft niet iedereen hier geluk in de liefde,’ zegt Chris grijnzend tegen me. Hij doelt duidelijk op de brief en de opmerking was dan ook niet voor team zeeappelgroen bedoeld, maar Florian reageert er wel op. Witheet van woede kijkt hij op.
‘Chris, houd je in,’ mompel ik bij het zien van zijn gezicht. De blonde jongen staat uit het punt om te ontploffen. En dat gebeurt ook.
Hij rukt een mes uit zijn zak en gooit het woest naar boven. ‘Kom dan naar beneden, slappelingen! Ik ben hier niet degene die zich hier miezerig verschuilt in een of ander stom boomhutje.’ Het mes boort zich tussen onze hoofden in de stam. Het handvat trilt nog even na van de klap. Dat was op het nippertje.
Aan de overdonderde blik in zijn ogen te zien, had Samuel dit ook niet van zijn teamgenoot verwacht. Desondanks valt hij hem wel bij. ‘Ja!’ zegt hij, na een iets e lange stilte. ‘Kom hier beneden en bewijs jullie zelf!”
‘Jullie zouden ook gewoon naar boven kunnen komen,’ zegt Chris uitdagend. Hij plukt een peer van de boom en gooit die richting de zwartharige jongen.
‘Chris,’ mompel ik. Ik wil niet vechten. ‘Ik denk niet dat het handig is om ze nog meer uit te dagen.’
Samuel ontwijkt de peer, voordat hij hem in zijn gezicht kan krijgen. ‘Sorry, ik kan beter zwaardvechten dan klimmen. Daniel, leen me je bijl even, dan hak ik de boom wel om.’
Ik reageer er niet op, dus besluit Florian wat anders te proberen.
Hij slaat onbeheerst tegen de boom, in een poging om zichzelf te kalmeren - of mogelijk om de boom omver te krijgen, maar dat lijkt me niet erg logisch.
Chris werpt een blik op de jongen uit 9. ‘Weet je, een boom is geen boksbal.’
Samuel fluistert zijn teamgenoot iets in, waardoor hij wat lijkt te kalmeren.
Zonder nog wat te zeggen begint de Beroeps stokjes te verzamelen en bouwt hij ze als een vuurtje tegen de boom. Wacht, is hij nou van plan om…? Als hij dat aan zou steken, dan brandt niet alleen de boom en de boomhut af. De kan dat het vuur door zou slaan op de bosjes en daarna op het hoge gras is zeer waarschijnlijk. Alles zou branden.
Chris trekt zich er niets van aan. Hij klimt een paar takken omhoog en gaat dan ondersteboven aan één van de takken hangen.
‘Waag het niet!’ roep ik omlaag. Ze mogen dat vuur niet aansteken.
Florian kijkt zijn teamgenoot ven verbaasd aan, maar beseft zich dan wat het plan is. Direct helpt hij mee met takken verzamelen.
‘Chris? In welke vrucht zit veel water? Ze mogen dat niet aansteken!’
Samuel kijkt uitdagend op. ‘Kom naar beneden dan.’ Hij richt zich duidelijk tot Chris. ‘Of durf je niet, moet je zussie je hand vasthouden.’
Dat is de druppel. Chris gromt boos. ‘Danny? Laat maar zien wat je met die bijl kan.’ Hij komt overeind en springt dan behendig uit de boom.
‘Chris, jij idioot!’ grom ik gefrustreerd. Nu heeft hij ons voordeel weggegeven, maar ik kan hem niet alleen laten. Ik klim wat takken naar beneden en spring ook uit de boom.