Dit is vreemd en toch geeft het me het gevoel om vrij te zijn. Het idee dat ik kan vliegen. Of is het zweven? Wat maakt het ook uit. Ik ben vrij. Voor een moment kijk ik omlaag. Daardoor kan ik zien dat ik weer gewoon mezelf ben. Alsof ik weer een twintiger ben. Een strakke broek dat onderaan opgerold is, mijn favoriete Toms, een T-shirt en een spijkerjack. Dan glijd mijn blik verder omlaag en zie ik een kamer. Waar een paar mensen staan. Bijna als een magneet word ik omlaag getrokken tot ik in de kamer sta.

“Wees niet bang, Darcy. Hij lijdt niet meer pijn.” Een man slaat een arm om haar heen. Mijn blik gaat naar het bed en herken ik nog maar net mezelf erin. Oud en gerimpeld maar met een glimlach op mijn lippen.

Een jong meisje kijkt omhoog. “Denk je dat hij bij Harry is, papa? Hij vertelde altijd zulke mooie verhalen.”

De gedachte aan Harry zorgt ervoor dat ik glimlach. Mijn eerste en enige echte liefde. Goed, daarna kwam ik Liam tegen en hij was echt geweldig voor me. Hij was er voor me toen ik iemand nodig had. God, ik had zeker even tijd nodig voordat ik met Liam een relatie wilde. Simpel omdat ik Harry niet wilde vervangen.

De man geeft het meisje een kus. “Dat weet ik wel zeker lieverd.”

Een klein jongetje wordt opgetild. “Tijd om afscheid te nemen, Will,” glimlacht een oudere vrouw, die ik herken als Holly.

Niall staat weer naast haar. “Wij moeten ook zo maar gaan. Voordat ze ons gaan zoeken.” Een grijns siert zijn lippen. Zelfs nu hij behoorlijk grijs zou moeten zijn, verft hij nog steeds zijn haren. Met of zonder hulp.

Zacht lachend kan ik zien dat ze er vrede mee hebben. Ik heb een goed leven gehad met Liam. Kinderen gehad die naderhand ook weer een gezin kregen. Waardoor ik zelfs nog mijn kleinkinderen heb mogen kennen.

“Louis,” klinkt een heldere en vriendelijke stem naast me en draai ik mijn hoofd. “Ik ben Lillia. Kom je mee? Ik wil je wat laten zien.” Ze steekt haar hand uit naar me. Welke ik vastpak en vervaagt de omgeving. Voelt vreemd maar toch ook weer goed tegelijk. Daarna staan we ergens in een weide. Wat ik niet herken. “Loop maar door. Ik wacht hier op je.”

Wat ik doe en na een paar minuten zie ik een bekend gezicht. Liam. Ik wist dat hij eerder overleed dan mij. “Liam.” Nu ren ik op hem af en omhels ik hem. Wat gewoon blijkt te kunnen. Ik weet dat ik nog altijd een geest ben.

Lachend verwelkomt hij me en geeft hij me een kus op mijn wang. “Hallo Lou, je hebt je tijd genomen.”

Ik maak me wat los uit de omhelzing. “Wat kan ik zeggen. Ik ben en blijf een vechter,” grijns ik. “Ik heb je wel gemist hoor...”

Een glimlach ligt om zijn mond. “Weet ik maar er is iemand die je nog meer gemist heb. En dat ben ik niet. Wat wij hadden was speciaal en ik heb van elk moment genoten. Toch neemt dat niet weg dat er nog iemand is die je na het hart ligt,” verteld hij. “Ik hou van je en dat zal ik altijd doen.”

Er verschijnt iemand achter Liam. “Liam, ga je mee?”

Daardoor laat hij me los en kijkt hij achterom. “Ja, een moment nog.” Liam draait zijn hoofd terug naar mij. “Zelfs nu je een geest ben, kun je nog veel dingen doen. Voor mij is het tijd om echt het licht in te stappen. Met jou zijn er andere plannen. Ga naar Lillia toe.” Hij drukt een kus op mijn wang en loopt hij naar de vrouw toe, die in een lange jurk gekleed is.

Zelfs nu nog zijn er plannen met mij? Langzaam loop ik terug naar Lillia, die nog steeds op haar plek sta waar ik haar achter gelaten heb.

Een serene uitdrukking ligt op haar gezicht. “Ik wil je nog een ding laten zien en daarna laat ik je alleen.” Geen idee wat ze voor me heeft maar pak ik haar hand weer aan. Opnieuw dat de omgeving vervaagt en wordt het daarna weer helder. Eerst weet ik niet waar ik ben. Tot ik iets achter me hoor. “Tot de volgende keer. En laat af en toe wat van je horen.”

Verbaasd zie ik dat Lillia verdwijnt. “Wacht, hoe moet ik...”

Weer een geluidje achter me. “Draai je nou om idioot. Heb je enig idee hoe lang ik hierop heb moeten wachten.”

Die stem. Die stem herken ik uit duizenden en draai ik me met een ruk om. Om Harry te zien staan. Een strakke broek met een shirt dat net mooi open hangt. Precies mijn Harry. Ik kan niet eens omschrijven wat ik nu voel. Na al die jaren zie ik hem weer.

“Liam heb je net ook kunnen omhelzen dus kom hier.”

Ik laat hem niet eens uitpraten of ik ren recht in zijn armen. Ik heb hem weer terug. Geen idee hoe het kan maar ik voel de tranen over mijn wangen gaan. “Je moet eens weten hoe erg ik je miste. Ik was er kapot van.” Ik kan me zo weer voor de geest halen wat er gebeurd is tijdens mijn leven. Alsof het de dag van gisteren was dat ik Harry kwijt raakte.

Harry trekt me dichter tegen hem aan. “Ik weet, Lou. Ik weet het. Ik ben weer bij je.” Een kus op mijn wang volgt en til ik mijn hoofd op. “Ik heb jou ook gemist maar ik was er alsnog voor je...”

Ik onderbreek hem door mijn lippen op de zijne te drukken. Ondanks alles wat ik met Liam heb meegemaakt, voelt de kus aan alsof ik thuis ben. Veilig, beschermd, warm en vooral geliefd.

Zijn hand komt omhoog en streelt hij mijn wang terwijl ik mijn mond open doe voor hem. Het verliefde gevoel is meteen weer terug en draait zijn tong om de mijne. Harry verbreekt de zoen zelf en staar ik in zijn vertrouwde groene ogen. Die een glinstering heeft als nooit tevoren. “Ik ben altijd bij je geweest, Boobear. Weet je nog die keer dat je thuis aan het koken was en dat je telefoon ging?” Ik kan alleen knikken. “Ik was toen bij je en zorgde eerst dat het gasfornuis uit was voordat ik de woonkamer in ging. Het was je moeder en je zei dat je plannen had voor het weekend en dat het wel goed ging met je?”

Ik schud kort mijn hoofd. “Ik weet nog heel goed dat er een lamp twee keer aan en uit ging. Samen dat het daarna kapot ging,” weet ik nog heel goed. Wat me eigenlijk verbaasd wat dat moet zeker meer dan zestig jaar geleden geweest zijn.

Harry lacht naar me. “Ja, dat was ik. Het irriteerde me dat je naar je moeder loog dus waarschuwde ik je eerst door de lamp te laten flikkeren. Volgens mij dacht je bij de tweede keer dat je de lamp hooguit moest vervangen en toen kwam de leugen dat het wel goed ging. Toen ging die dus kapot.”

Mijn mond valt open. “Dat was jij?” Ergens kan ik het hem niet kwalijk nemen maar toentertijd was ik doodsbang.

Een zacht geluidje volgt. “Hm, ja, en daarna besefte ik me dat ik het rustiger aan moest doen want je liep in angst regelrecht naar Niall. Maar ik kreeg je naderhand rustig toen je daar in de logeerkamer lag.” Hij haalt een hand door mijn haren. “Ik ben al die tijd je beschermengel geweest, Boobear. Het was mijn stem die je tegenhield met die auto, de bus en de andere keren. Ik wist al dat ik je in de gaten moest houden voordat het me zelfs verteld werd,” zucht hij. “Net als dat ik degene ben die er iedere keer voor zorgde dat het gasfornuis uitging of de oven. Wees eerlijk, koken is nooit echt je sterkste kant geweest. Je had het appartement nog af kunnen laten branden. Met jezelf erbij.”

Zwijgend hoor ik zijn uitleg aan. “Dus je... je weet alles?”

Een tevreden grijns is te zien op zijn gezicht. “Klopt, ik heb je tijdens de rest van je leven in de gaten gehouden. Ik wist dat er nog iemand voor je was en dat je niet te snel op moest geven.” Harry gebaard ergens naar en zie ik een bank staan. “Ik was erbij toen je Liam ontmoette.”

Nadenkend ga ik naast hem zitten. Hoewel ik ook verbaasd ben want ik dacht echt dat ik door de bank heen zou zakken. “Als je me echt in de gaten gehouden heb, na ons afscheid, heb je dan ook... toen ik Liam eindelijk...”

Zijn schaterlach klinkt. “Nee, ik hou me dan verre van de slaapkamer. Dan ga ik meestal ergens anders naar toe. Ik weet alleen dat je op een gegeven moment wel het bed deelde met hem. En ik had je beloofd om afstand te houden, weet je nog. Maar op zulke momenten ben ik op wereldreis gegaan. De hele wereld ligt nu letterlijk voor je voeten, Lou. We kunnen de wereld zelfs zien veranderen door de tijd heen. Nu kunnen we het in ieder geval samen doen. Jij en ik.” Hij slaat zijn arm om me heen.

Met een tevreden zucht, leun ik tegen hem aan. We zijn weer samen. Het vooruitzicht om samen de wereld te ontdekken staat me zeker wel aan. “Harry?” Ik til mijn hoofd op om hem aan te kijken. “Wat kunnen we eigenlijk precies? Met elkaar bedoel ik ook. Zoenen kan al.”

Grijnzend duwt Harry me langzaam op mijn rug op de bank. “Nu tussen ons is alles weer mogelijk, schat.” Hij geeft me een kus. “Dat is het enige nadeel want als we het licht instappen kan dat niet meer maar hier wel. En het is ons toegestaan om hier te blijven tussen de mensen. Als we maar oppassen.” Zijn hand glijd onder mijn shirt. “Behalve dat, ik weet een hele leuke bezigheid en dat heeft te maken met spookhuizen van attractieparken.”

Nu begin ik zelf te lachen. “O lijkt me heerlijk, samen mensen te laten schrikken waar het nog mag ook.” De twinkeling in zijn groene ogen heb ik gemist.

Reageer (3)

  • Malikx

    oh, mooi van Liam, echte lief de, maar toch had ik ze liever alle drie dan samen gezien ofzo. Nu breekt men hart een beetje dat Liam alleen is.. xx Toch super lief

    hou van je

    8 jaar geleden
  • CaptainChaos0

    Ohhh
    Letterlijk staan de tranen in mijn ogen, zo mooi serieus pff ik moet echt even gaan bijkomen.

    Liam is een schat dat hij Louis naar Harry laat gaan, ze zijn nu voor altijd samen Larry forever!

    8 jaar geleden
  • Tomlinsbear

    Oh ik was zo blij toen ik zag dat er een bonus hoofdstukje was. Maar dit was even iets anders.

    Mooi dat Liam Louis laat gaan naar Harry. Je krijgt me niet snel aan het huilen, maar dit...
    Het is een prachtige afsluiting van een prachtig verhaal.

    8 jaar geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen