Hoofdstuk 7
Het koste me veel moeite om hier juist op te reageren. Misschien had ik mezelf toch beter voorgesteld bij mijn volledige naam. Dan had hij dat misschien niet opgemerkt. In ieder geval was het daar nu te laat voor. Ik kon de vraag niet ontwijken, dan was ik al van dag 1 verdacht. Maar ik had ook geen antwoord voorbereid, dus moest ik ter plekke wat verzinnen. Ik probeerde zo weinig mogelijk te twijfelen zodat het klonk als een verhaal dat ik zelf geloofde.
'Mijn moeder was vroeger een verlegen meisje, ze werd gepest en durfde er met niemand over praten. Tot ze mijn vader ontmoette.'
'Als ik in die tijd leefde zou ik je moeder niks doen. Het is zielig om een gemakkelijk slachtoffer te kiezen', Ik knikte.
'Toen ze van mij in verwachting was besloot ze me deze naam te geven. Ze dacht dat ik misschien net zoals haar zou zijn.'
'Maar je bent het tegenovergestelde', Lachte hij alsof hij dat wel leuk vond. Ik was blij dat hij me zo nu en dan onderbrak, dan kon ik wat langer nadenken over dit verzonnen verhaal.
'Ja, maar ze nam graag haar voorzorgen. Ze dacht dat als mensen me zouden behandelen zoals ze haar des tijds behandelden ik dan een manier had om voor mezelf op te komen. Ze dacht dat mijn naam ze wel zou afschrikken.'
'Wat lief, en ze heeft niet helemaal ongelijk.', Zei Draco, 'Maar het is niks voor mij. Als ik later kinderen krijg, dan geef ik ze geen naam waar mensen bang van zijn. Ik geef ze een lichaam waar mensen bang van zijn.', Hij had het niet beter kunnen beschrijven. Dit is precies hoe het mij van jongs af werd aangeleerd.
We hadden het nog over onze haat aan mensen en onze liefde voor het leven ervan kapot te maken. We hadden best veel gemeenschappelijk, maar ik was toch opgelucht toen de trein een half uurtje later tot stilstand kwam. Draco nam de leiding en in plaats van hem te volgen stapte ik de andere kant van de trein af. Ik wist niet hoe hij zou reageren als hij merkte dat ik hem niet achterna gegaan was, maar dat kon me weinig schelen.
Het duurde een eeuwigheid voor we Hogwarts bereikt hadden. Het leek wel of de school zich aan de andere kant van de wereld bevond. Ook de bootjes waarmee we naar de school vaarden, dreven zo traag dat je ze al zwemmend in kon halen. Maar een grote, harige man genaamd Hagrid had ons verboden het water in te gaan. Ik hoefde niet naar hem te luisteren, maar niemand had me ooit leren zwemmen dus bleef ik in het midden van het bootje zitten, bang dat het zou kantelen.
Ik zat samen in een bootje met de rosse jongen, het strevende meisje en jawel, Harry Potter. Zijn aanwezigheid maakte benauwd. Ik had me onze eerste ontmoeting helemaal anders voorgesteld. De confrontatie aangaan met de jongen die er bijna in slaagde mijn vader te vermoorden is nog erger dan oog in oog staan met mijn Dreuzelvader. Ik dacht altijd dat Harry een sociaal typetje was, maar na een kwartier te peddelen had hij nog niet eens een blik met me durven uitwisselen.
Had hij een vermoeden?
Reageer (1)
Dat is de grote vraag...
7 jaar geledenBehalve dan op de vraag wie haar moeder is