Ik hoop dat ik jullie niet al te veel heb verward met de hoofdstuk titels? Ik vond het wel grappig als het af zou tellen naar het nieuwe jaar^^
En ik vind het geweldig om al jullie lieve reacties te lezen^^ Mike is stiekem ook best een schatje inderdaad.
Tot morgen!^^

Waarschijnlijk was het een record voor Valerio en Mike om zo snel bij het juiste huis aan te komen. Ze hadden er maar een kwartiertje over gedaan en hoewel het eigenlijk maar een tien minuten tripje zou hoeven zijn, deden ze er meestal een half uur over. Dit kwam onder andere door een van hun gezamenlijke eigenschappen. Ze waren namelijk allebei ontzettend lui en hard fietsen was veel te sportief voor beiden heren. Ze hadden elkaar zelfs ontmoet door ontzettend lui te zijn en langs de rand van het trefbalveld te staan tijdens gym in plaats van actief mee te doen. Ze raakten aan de praat en zo werden ze uiteindelijk beste vrienden.
Aangezien ze er nu eindelijk waren, dumpten ze hun fietsen bij de andere fietsen die tegen de zijkant van het huis aan stonden. Ze waren nog niet eens binnen en konden de luide muziek nu al horen.
‘Zo te zien zijn we niet de eerste,’ zei Valerio, die keek naar alle fietsen die daar stonden. Ergens was dat ook niet zo vreemd. Het feest was immers al lang begonnen en ze waren best laat. Niet dat Mike dat erg vond. Hoe later hij kwam, hoe langer hij nog kon gamen.
Ze liepen naar de voordeur om aan te bellen, maar voor ze dat konden doen, vloog de deur open en stond Sara in de deuropening met een brede glimlach. Haar glimlach verdween weer toen ze Valerio en Mike zag.
‘Oh, jullie zijn het,’ zei ze en ze stapte opzij om de jongens binnen te laten. Sara had het feest georganiseerd en was mega populair. Ergens vroeg Mike zich ook af waarom hij eigenlijk uitgenodigd was. Valerio was immers nog best cool, maar hij niet. Hij was gewoon… Hij was gewoon Mike.
Zijn gedachten werden echter weer afgeleid door de tientallen schoolgenoten die de kamers vulden en hij wierp met grote ogen een blik op Valerio. Wacht… Dat is Valerio niet! Geschokt keek Mike de kamer rond opzoek naar Valerio, maar die leek nergens te bekennen. Fijn. Dat betekende dus ook nog eens dat hij alleen was in deze hel. Ongemakkelijk haalde hij zijn hand door zijn haar en hij besloot dat het hier echt veel te druk was. Hij wilde gewoon gamen in plaats van op dit feest zijn…
Maar ja, hij was nu eenmaal hier en hij besloot dat hij er maar het beste van moest maken. Ondanks dat Valerio hem nu al in de steek had gelaten. Het was dus tijd dat Mike op oliebollenjacht ging. Dat zou Valerio namelijk wel leren. Sinds hij in Nederland naar school ging, was het een traditie geworden om samen met Mike veel te veel oliebollen te eten. Die dingen hadden ze immers niet in Italië.
Mike wrong zichzelf tussen de mensen door, opzoek naar de oliebollen. Hij dacht tenminste wel dat die hier zouden zijn, sinds het Oudejaarsavond was.
Mike hoefde niet ver te zoeken. Er stond inderdaad een reusachtige schaal vol oliebollen op een bijzettafeltje in de hal. Het enige probleem was dat er een heel groepje meiden omheen stond. Zo kon Mike er niet heen… Hij zou zichzelf waarschijnlijk enorm voor schut zetten en dan zouden ze allemaal gaan giechelen. Nee, deze schaal kon hij niet gebruiken. Hij was nog niet klaar om ten onder te gaan door het gegiechel van zeven tienermeisjes. Hij moest zijn oliebollenjacht doorzetten en opzoek gaan naar een schaal die vrij was. Dapper hief hij zijn vuist op, zoals gamecharacters dat soms deden bij een nieuwe missie, maar vrijwel meteen kreeg hij een harde duw.
‘Wie heeft jou nu weer uitgenodigd? Kan je alsjeblieft gewoon een keer normaal doen?’ klonkt het en Mike keek Tom schuldig aan. Het was beter om deze kamer in ieder geval zo snel mogelijk te verlaten, voordat de situatie echt uit de hand zo lopen. Die oliebollenmeisjes konden hem immers nog steeds zien.
’S-Sorry!’ stotterde hij dus en hij stoof door de deur. Eerst maar eens wegkomen van Tom, dan kon hij daarna zijn dappere oliebollenjacht weer voortzetten. Hij rende tussen de mensen door. Op dit soort momenten was het eigenlijk wel handig dat hij mager was. Hij voelde zich zo net Sonic, een character uit een spel dat hij vroeger vaak speelde. Sonic was ook super snel. Een grijns verscheen op zijn gezicht, maar juist door die gedachte lette hij even niet op en knalde in volle vaart tegen iemand op. Beiden vielen hard op de grond.

Reageer (12)

  • Roundhouse

    Net wanneer je denkt 'oh dit gaat best leuk/goed' KABAM toch niet. Typisch haha.

    Ben ik de enige die 'hij was gewoon... Hij was gewoon Mike' in de stem van Daniel Radcliffe leest? : P

    7 jaar geleden
  • Scandal

    "Ze hadden elkaar zelfs ontmoet door ontzettend lui te zijn"

    Oh, de start van een geweldige vriendschap. :')

    7 jaar geleden
  • Arcturus

    oliebollenjacht... this is me every year though.

    7 jaar geleden
  • Krullebol

    Hoe kan hij nou zo veel oliebollen eten en mager zijn tegelijkertijd? O ja, dat hoort bij jongens he..

    7 jaar geleden
  • EvilDaughter

    Tegen wie knalt hij nou weer op?
    Oliebollen jacht xD
    De reactie onder mij met het liedje is wel echt geweldig xD

    7 jaar geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen