En hier is dan eindelijk de epiloog!

GELUKKIG NIEUWJAAR! Nu mag het eindelijk;p Ik hoop dat jullie niet te veel oliebollen hebben gegeten of onveilig geweest zijn met vuurwerk. Ik wil jullie het allerbeste wensen voor 2017 en dat er nog maar veel sneeuwballen gegooid mogen worden! Laat je wensen uitkomen, maak je goede voornemens waar en twijfel niet om je dromen achterna te gaan!

Liefs, Femke^^

Het was inmiddels half drie geweest en Valerio had Mike enorm hard uitgelachen om het hele gebeuren met Amelie. Hij wist al lang dat Amelie helemaal niet op jongens viel en het was eigenlijk maar goed ook dat Mike al weer een beetje over haar heen was. Ze was immers aardig en een extra vriendin kon eigenlijk ook geen kwaad.
Ook Valerio had echter pech gehad. Hij had geen enkel meisje kunnen vinden voor de nieuwjaarskus. Misschien dat hij ook wel een beetje hoge eisen stelde. Zo was een van zijn eisen dat ze hem een gelukkig nieuwjaar in het Italiaans moest kunnen wensen.
Echter hadden ze nog wel genoten van het vuurwerk, maar het werd langzaamaan wel weer tijd om terug te gaan fietsen naar huis. Daarom liepen ze gezamenlijk naar hun fietsen toe.
‘En, heb jij nog goede voornemens?’ vroeg Mike aan Valerio toen ze hun fietsen opstapten en weer begonnen met de terugrit.
‘Ik moet denk ik wat meer gaan sporten. Met al die oliebollen is dat wel slim denk ik,’ zei Valerio en Mike stopte meteen met fietsen.
‘Hoeveel oliebollen heb je gegeten?’ vroeg hij meteen en Valerio grijnsde. Waarschijnlijk had hij door waar Mike heen wilde.
‘Negen denk ik,’ zei hij toen met een hoopvolle blik en Mike grijnsde trots.
‘Elf,’ zei hij snel en hij begon weer te fietsen. Valerio haalde hem snel weer in.
‘Mooi, dan heb jij dus ook een excuus om met mij mee naar de sportschool te gaan. Jij hebt immers nog meer oliebollen op!’ Mike gaf Valerio een zachte duw. Hij hield niet van sporten en ook dit jaar ging dat niet veranderen. Dat zou nooit veranderen.

Eenmaal thuis sliepen zijn ouders al en hij besloot dat hij ook maar het best meteen naar boven kon gaan. Het was immers best laat. Hij had al afscheid genomen van Valerio, die een paar straten verderop woonden. Valerio was er echt van overtuigd dat zij allebei wel een vriendin zouden krijgen dit jaar. Mike had hem hopeloos genoemd.
Mike’s blik werd gevangen door het beeldscherm op zijn bureau en hij liep erheen om te lezen wat er stond.
‘Fuck,’ vloekte Mike weer. Hij was vergeten zijn spel af te sluiten en zijn rankings waren enorm gedaald. Vierenzeventig keer vermoord terwijl hij zelf niemand had vermoord. Het ging echt eeuwen duren voordat hij dat weer had bijgewerkt en hij besloot er maar meteen aan te gaan werken. Slapen kon later wel.

Reageer (11)

  • AlphaNoodle

    Dit verhaal is echt mega goed! Dat moet je even weten

    6 jaar geleden
  • Roundhouse

    Kust Vike dan volgend jaar met oud en nieuw? They are so cutee...

    7 jaar geleden
  • Scandal

    Typisch geval van gamerititus... :')

    7 jaar geleden
  • Arcturus

    Hahah geweldig. Stiekem had Mike gewoon Valerio moeten zoenen. Problem solved.

    7 jaar geleden
  • EvilDaughter

    Tja... gamen zit in zijn bloed denk ik xD

    7 jaar geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen