0.3

Ik kwam de zaal binnen. Ik had mijn mooie nieuwe boog in mijn hand en mijn pijlenkoker met pijlen hing op mijn rug.
Lana rende naar me toe. 'Oh, oh, Mi-jaaaa!' Die lange a die ze gebruikte als ze mijn naam uitsprak vond ik vreselijk irritant, maar ze deed het wel vaker, dus was ik het wel gewend.
Voor de grap pakte ik snel een pijl en spande mijn boog. Ik richtte op haar neus.
Ze gilde. 'Ah! Mia! Ik ben het, Lana!'
Ik grinnikte en liet mijn boog zakken.
'Niet grappig', zei Lana boos. 'Ga je omkleden. Over een halfuur is het bezoek hier voor het diner.
Ik zuchtte. 'Moet ik echt mee? Ik kan beter nog gaan schieten. Gaan oefenen. Voor het geval dat...' Ik wist dat Lana daar bang voor was.
'Mia!', gilde Lana. 'Naar boven!'
Ik zuchtte nogmaals en liep de grote trap op.
Boven stond er een dienstmeid te wachtten. 'Mevrouw. Uw kamer is gereed. Op uw bed liggen uw kleren.'
'Dank je wel', zei ik. Ik had het echt niet zonder haar kunnen zien hoor, dat die kleren daar lagen.
Ik liep mijn kamer binnen. Er stond een wastobbe. Over de rand hing een lap stof. Ik kleedde me snel uit en waste me.
De kleren die ik aan mocht waren verschrikkelijk lelijk. Een blauwe baljurk, met een roze strik. Ik scheurde de strik er af. Die ging ik dus echt niet dragen.
Toch vond ik het zonde voor degene die de jurk gemaakt had, al dat werk voor niets. Bovendien was de bovenjurk wel mooi, alleen daaronder... Maar dat was alleen maar zodat de jurk bol stond, dus dat kon ik wel missen.
Ik pakte mijn zakmes en sneed de onderjurk weg. Nu was het een niet-tuttig jurkje tot net boven de knie. Ik vlocht snel mijn haar. Een simpele vlecht stond mij het beste, vond ik.
De dienstmeid klopte op de deur. 'Mevrouw. U heeft nog tien minuten. Kan ik u helpen?'
'Nee, dank je', zei ik. Ik stopte mijn zakmes in de binnenkant van de jurk, waar gek genoeg een zakje zat. Mijn boog. Die wilde ik graag meenemen, maar die kan je toch niet meenemen naar een chic diner?
Met een boog op je rug binnen lopen. Nee, dan werd echt woest. Ik werd een koningin, geen scherpschutter, zou hij dan zeggen.
Ik wilde mijn boog meenemen om te laten zien aan mijn vrienden, en gewoon voor de zekerheid. Maar er zou niks gebeuren, dat wist ik nu al. Net zoals elk diner.
Ik pakte mijn zakmes en liep naar de tafel. Ik kroop er onder en opende mijn zakmes. Deze kamer was van mij. Dit bed is van mij. Deze tafel is van mij. Ook als ik weg ben.
Ik kraste "Eigendom van Mia Fordan" in. Ik deed niet mijn best het klein te houden. Iedereen mocht het zien. Ik duwde de tafel verder naar de muur en kwam er onder vandaan. In de hoek van de deur deed ik hetzelfde als met de tafel.
'Nog vijf minuten, mevrouw', zei de dienstmeid. 'Bent u bijna klaar?' Ze trok zich niks aan van het gekras. Logisch, daar mocht ze zich niet mee bemoeien. Alleen vader, moeder en Lana mochten dat.
'Ja, ja', zei ik. Ik stopte mijn zakmes weer weg. Mijn vlecht was helemaal losgekomen van toen ik onder de tafel zat. Ik zag het lint van de strik liggen en vlocht het mee in een nieuwe vlecht.
Ik trok mijn jurk recht. 'Mevrouw?', hoorde ik de dienstmeid zeggen. 'Mevrouw, er wilt iemand naar binnen. Mevrouw?'
'Wie?', riep ik, terwijl ik een losse wimper van mijn wangen veegde.
'Lana!' Dat was Lana. Ik opende de deur.
'Mia', zei Lana haastig. Ze glimlachte toen ze mijn kleding zag. 'De kleedster zal wel niet tevreden zijn. Maar ja, zo ben jij. Ik heb lippenvet.'
'Lippenvet?' Ik haalde één wenkbrauw op.
'Lippenvet', herhaalde Lana. 'Het is gemaakt van varkensvet. Door ehm... Maria's moeder. Hoe heet die ook alweer?'
'Ik weet het niet', zei ik. Ik keek nieuwsgierig naar het potje wat Lana in haar hand hield. Lana schroefde het open. Het was lichtroze. Ze ging met haar vinger er in en het spul over haar lippen. De roze kleur kwam op haar lippen. Ik vond het prachtig. 'Zo moet het', zei Lana. 'Wil jij ook?' Ze stak het naar me uit.
Gauw pakte ik het aan en volgde haar voorbeeld. 'Beeldig', glimlachte ze. Ze veegde met haar vingers de beetjes die naast mijn lippen waren gekomen weg.
Lana pakte me bij mijn arm en duwde me mijn deur uit. 'We moeten opschieten.'