I.

Oliver Wood keek gehaast om zich heen, de grijze straten van London gaven hem een treurig gevoel. Het was een koude herfstdag en de stad weerspiegelde dat perfect. Oliver had het niet koud, hij had net keihard getraind maar om eerlijk te zijn wist hij ook niet meer waarom hij wilde lopen. De koude herfstdagen gaven aan dat het Quidditch seizoen elk moment weer kon beginnen maar ze zorgden er ook voor dat Oliver niet meer over de straten kon zwerven, en alle vreemde mensen kon bekijken. Toen hij eindelijk bij zijn appartement kwam, merkte hij gelijk dat er iets mis was.
‘Wat vreemd.’ fluisterde hij. Oliver ging met zijn hand langs het raam, dat voorheen gesloten was geweest. In de woonkamer zag Oliver eindelijk waarom het raam open had gestaan, zelfs de uilen vonden het te koud om buiten te wachten.
‘Hey kleintje,’ zei Oliver terwijl hij de uil lokte.
‘Heb je een brief voor mij?’ Hij frummelde de brief los van de poot en liet de uil weer los die rustig door het raam naar buiten vloog.

Beste Briefschrijver,
Misschien moet je je uil leren dat niet alle brieven voor mij bedoelt zijn, volgens Artikel 10 in het handboek voor Magische Wetgeving heb je dan wel recht op privacy, maar je maakt het me lastig als al je brieven bij mij aankomen. Desondanks wil ik je graag feliciteren met de geboorte van je nichtje Felicity. Mooi dat de geboorte goed is gegaan. St. Mungo’s heeft gelukkig erg veel ervaringen met geboortes en is, vanzelfsprekend, ook het beste magische ziekenhuis in Groot-Brittannië. Ik wens je sterkte met je zware trainingen. Waar, toevallig, in deze brief niets over stond maar waarvan ik door eerdere briefwisselingen weet dat je ze hebt.

Met vriendelijke groet,

Boekenlezer

Oliver kon een grijns niet bedrukken. De uil die hij inhuurde in het postkantoor kreeg het al maanden voor elkaar om zijn brieven bij één bepaalde persoon af te leveren. Hierdoor waren er meerdere gênante briefwisselingen ontstaan. Maar op de vraag wie deze mysterieuze Boekenlezer was, had Oliver nooit antwoord gekregen. Hoewel het vervelend was dat zijn brieven niet meer bij de juiste personen aankwamen, was het leuk om een penvriend te hebben waarvan hij amper wat wist. De enige dingen die Oliver wist van de mysterieuze Boekenlezer was zijn alias, het feit dat hij een drukke baan had op het Ministerie (welke functie wist hij niet), een grote familie had waar hij van hield maar vaak genoeg over klaagde en dat hij een enorme kennis had over van alles en nog wat, maar vooral over regels.

Beste Boekenlezer,

Sorry (alweer) dat mijn brief bij jou terecht is gekomen, deze uil blijft het proberen.
Oliver haalde zijn pen van het papier. Hij wilde zo graag iets schrijven. Nu hij constant aan het trainen was, had hij weinig contact met mensen buiten zijn team en een paar vaste vrienden, die hij ook amper meer zag.
Hoe gaat het op het werk? Ik heb gehoord dat het Ministerie heel druk was met het instellen van de standaarddikte van Ketelbodems. Soms vraag ik me af of ze het niet over nuttigere dingen kunnen hebben, zoals de regels over het internationale Quidditch, in Rusland doet de regering namelijk heel moeilijk (heb ik gehoord). Nou ja, dat was het wel weer.

Met vriendelijke groet,

Briefschrijver

Tevreden keek hij naar zijn brief, tot ineens zijn afspraak met Angelina zijn hoofd binnenschoot. Angelina had een paar van zijn brieven gelezen en was in de volle overtuiging dat de Boekenlezer met hem zat te flirten, iets waar Oliver het helemaal niet mee eens was. Zuchtend voegde Oliver nog en PS aan zijn brief toe:

PS Een vriendin, kennis, zus, gewone vriendin, vriendin van me zei dat jij met me zat te flirten, omdat je telkens terugschrijft. Flirt je met me? Een vriendin zegt dat het raar is dat je telkens terugschrijft, niet dat dat erg is hoor!
‘Waarom is dit zo moeilijk?’ zuchtte Oliver. Hoe flirt jij via brieven?