Proloog

Hij had zijn eigen kamertje, met een bed, bureau en een kast. Meer was het niet. Soms gingen ze op excursie ergens naartoe. Maar meestal verveelde hij zich. Hij voelde zich alleen. Hij wou dat hij anders was. Want hij kon mensen pijn laten voelen zonder ze aan te raken of iets te zeggen. Hij vond zichzelf speciaal, maar daarom wou niemand met hem omgaan.