H.48.

Het laatste stuk van het vorige hoofdstuk:
Plots hoor ik een woedende grom en als door een adder gebeten kijk ik om.
Het is de tijger.
Even begrijp ik het niet, maar al snel valt alles op zijn plaats.
De tijger is een vrouwtje, de moeder van dit welp.
Dan vertrekt mijn gezicht in een lijkbleke grimas van angst.
Boze moeder, dood welp met verwondingen en ik die ernaast geknield zit.
Ze denkt dat ik het gedaan heb.
Ze denkt dat ik degene ben die voor de dood van haar welp heeft gezorgd.
En dat gaat ze mij niet vergeven.