17 augustus

Lief dagboek,

Het is zomer, en ik ben met mijn broer en Saturno naar het bos geweest, totdat Regulus naar een of ander schoolding moest. Tja, hij is al vijftien.
Saturno en ik bleven nog even, en hij probeerde me te leren om in een boom te klimmen, wat ik echt niet kan, maar hij wel.
Volgens hem is gewoon een kwestie van steunpunten zoeken, maar dat lukte me niet.
Toen hij het weer voordeed, probeerde ik er natuurlijk weer achteraan te klimmen, maar dat ging niet, tot Saturno mijn handen vastgreep en me omhoog hees.
Toen ik eenmaal boven in de boom zat, begon ik te juichen en liet me in de armen van Saturno vallen, die me snel vastgreep om om niet uit de boom te vallen.
'Spica! Wat doe je nou?' vroeg hij lachend, maar ik trok me er niets van aan en liet hem los. 'We konden wel uit de boom vallen, wist je dat?'
'Duh, en of ik dat wist!' Ik lachte.
We bleven er even een paar minuten zitten, en toen klom mijn vriend de boom uit. Ik volgde hem, maar stapte verkeerd en viel op mijn enkel.
'Auw,' mompelde ik. Saturno inspecteerde mijn enkel, maar zei er niks bij. Volgens mij heeft hij er niet zoveel verstand van. In plaats daarvan vroe hij me om op te staan. Ik knikte, maar zakte gelijk weer naar beneden.
'Ai, dat is niet best.' Toen nam mijn vriend me op zijn rug, en zo probeerden we naar huis te lopen, stil.
En nu is het avond, en ik besef iets: ik begin mijn geadopteerde broer leuk te vinden...
Hier mag niemand, maar dan ook niemand achter komen!