5 februari

We staan voor de deur van het Observatorium, waar Merope nog steeds woont, zelfs nu Regulus, mijn vader, Saturno en ik al weg zijn.
Ik klop aan, en de deur gaat open. Merope begroet ons enthousiast.
Dit is een beetje hoe ons gesprek is gegaan, in theatervorm:
Merope (blij): ‘Wat een leuke verrassing! Kom binnen, ga maar aan tafel zitten!’
(We gaan aan tafel zitten, ik leg mijn rechterhand op de tafel.)
Ik: ‘Ja, het is echt geweldig om je weer te zien!’
Merope (vragend): ‘Spica, wat is dat aan je hand?’
(Ik kijk naar mijn hand, waar mijn verlovingsring aanzit.)
Merope: ‘Niets zeggen! Je gaat trouwen!’
Ik: ‘Ja, inderdaad.’
(Merope loopt helemaal blij naar de keuken.)
Merope: ‘Zeker met een of andere knappe ridder van het eiland?’
(Ik kijk Saturno aan.)
Ik (dromerig): ‘Zeker wel!’
Merope: ‘En natuurlijk een beetje een hoge functie op het eiland?’
Ik (nog steeds dromerig): ‘Zeg dat wel…’
(Saturno pakt mijn hand vast, Merope staat toch in de keuken, met haar rug naar ons toe.)
Merope: ‘En hij is vast erg zorgzaam voor je!’
Ik: ‘Ongelooflijk zorgzaam...’
(Merope loopt terug, maar dat merken wij niet.)
Merope (stotterend): ‘Dus… jullie twee… jullie…’
Saturno: Ja, inderdaad. Ik heb het Spica een paar dagen geleden gevraagd.’
(Hij kust me zachtjes op mijn voorhoofd, en Merope begint blij te gillen. Ze omhelst mij en Saturno en ik zie dat er tranen in haar ogen staan.)
Merope: ‘Ik ben zo blij voor jullie! Maar zijn jullie twee niet een beetje jong?’
Ik: ‘Vroeger trouwden de mensen nog jonger, en het is in Fantasia heel normaal.’
Merope: ‘Dat zal wel. Wanneer krijg ik de uitnodiging?’
(Ik pak een envelop en geef hem aan Merope.)
Merope: ‘Helemaal geweldig! En nu moeten jullie snel terug naar het eiland, jullie hebben daar veel te doen.’