004 De jongen zonder vleugels
Zijn hand voelde koel tegen haar lippen en ze was verwonderd waarom haar gedachten op dit moment daar naar uitgingen. Net als dat haar neus haar eraan herinnerde dat de handen van de jongen naar aarde roken. Ze dwong zichzelf op andere gedachten te zetten en keek op in twee diep, bruine ogen, die observerend over haar gezicht gleden. Hoewel ze verwachtte dat ze angstig zou zijn nu een vreemdeling haar kamer binnen was gedrongen en haar tot zwijgen dwong, was ze dat niet. Zijn ogen straalden geen gevaar uit, maar nieuwsgierigheid en afwachting. Als een eekhoorn uit het St Jamess Park, die het waagde een nootje haar hand te pakken. De borstelige wenkbrauwen daarboven stonden ondeugend, maar zijn lippen verraadden zijn voorzichtigheid, daar hij het niet waagde om te glimlachen. Zijn duidelijk zichtbare adamsappel bewoog een keer op en neer toen hij slikte en het liet haar realiseren dat hij net zo nerveus was als zij. De jongen had een sterke kaaklijn, die hij nu gespannen op elkaar drukte en er zat een kleine moedervlek schuin boven zijn linker mondhoek, waarboven ze duidelijk de lijnen van zijn jukbeenderen kon zien lopen. Het moment dat hij een keer fronste om haar te peilen, werd zijn blik zo doordringend dat ze er stil van werd. Niet vanwege zijn hand die voor haar mond zat, maar omdat zijn blik haar gedachten opslokten. Zijn overal uitstraling leek haar onschuldig, waardoor ze ontspande. Ze voelde hoe zijn greep rond haar mond verslapte, waarna hij behoedzaam zijn hand terugtrok.
'Niet gillen, oké?'
Ze knikte. Zijn stem klonk bedaard, maar fijn, waardoor ze geen onraad rook. Hij ging rechtop zitten en glimlachte voorzichtig. 'Ik heb je laten je schrikken, of niet?'
Avery knikte opnieuw, niet helemaal overtuigd naar haar volgende actie. Moest ze om haar ouders roepen? Of moest ze afwachten wat de jongen van plan was? Ze nam de tijd om hem helemaal op te nemen, want zij verschijning was alles behalve gewoon; de gerafelde kleding, die met bladeren en lianen aan elkaar leek te worden gehouden over zijn atletische lichaam, de dolk rond zijn heupen, die haar toch even deed slikken en ze de ketting met de eikel die om zijn hals hing, niets leek doorsnee. De warrige, donkerblonde haren hadden iets aanlokkelijks, al kon ze duidelijk de omtrekken van een verloren blaadje verstopt zien zitten. In haar ogen leek de jongen niet veel jonger dan zij. Zijn optreden bracht haar over die opvatting echter aan het twijfelen. Ze keek hem weer aan en zag dat hij glimlachte. 'Wie ben jij?' vroeg ze toen onzeker. Hij ging trots op haar bed staan en ze deinsde achteruit.
'Mijn naam is Peter, Peter Pan.' Hij maakte een buiging en keek haar met twinkelende ogen aan. De brede glimlach die nu rond zijn lippen lag, maakte haar zachtjes aan het blozen. Hij had een mooie glimlach, die zijn gehele gezicht liet meeslepen met zijn vreugde.
'Mag ik jouw naam weten?' vroeg hij toen.
'Avery Johnson,' antwoordde ze, niet geheel zeker of haar hersenen het vorige antwoord correct hadden verwerkt. 'Je noemt jezelf Peter Pan?' vroeg ze verontwaardigd.
De jongen schudde zijn hoofd. 'Peter is de naam die mij gegeven was. De Slimme Jongens noemde me Pan, vanwege mijn panfluit,' legde hij trots uit. Hij kon zich geen tel concentreren, want zijn ogen en hoofd bleef hij maar op nieuwe voorwerpen in haar kamer richten.
'Je lijkt me.. Erg energiek,' vond Avery. Ze kon een glimlach niet meer onderdrukken.
De jongen grijnsde naar haar en terwijl hij dat deed, maakte hij een sprong, een salto in de lucht en belandde toen netjes op beide voeten op de vloer.
Het viel niet te missen dat de jongen een opschepper was, maar het was niet hinderlijk. 'Oké,' zei ze, 'als je echt Peter Pan bent, hoe komt het dan dat je zo oud lijkt?'
Zijn mondhoeken zakten naar beneden en de brede glimlach verdween kortdurend van zijn gezicht, maar hij herstelde zich en haalde nonchalant zijn schouders op. 'Dat gaat gewoon zo.' Hij leunde tegen de muur en keek op haar neer.
Avery kon hem moeilijk geloven. De jongen die altijd jong bleef -als dat hem ook echt was- stond nu voor haar en hij leek geen dag jonger als zij. 'Je liegt,' constateerde ze, 'waar jij vandaan komt staat de tijd stil. Daar word je niet ouder.' Ze keek hem aan, maar hij antwoordde niet. Hij zuchtte alleen overdreven en zei: 'Vrouwen praten echt te veel.' Ineens greep hij haar hand en trok haar van het bed. Voor Avery het wist stond ze naast de jongen met haar voeten op de vensterbank en keek ze naar beneden van drie verdiepingen hoog neer op haar tuin. Ze slaakte een gil en zette instinctief een stap achteruit, waardoor ze haar balans verloor en achterover viel. Voordat ze de grond raakte, ving Peter haar op en zette haar rustig op de grond.
'Ben je geschift?!' riep ze. 'Ik had kunnen vallen! Geloof je zo idioot veel in je verzinsels dat je mij uit het raam wil werpen? Mensen kunnen niet vlie-' Ze stopte midden in haar zin, toen de jongen voorzichtig naar haar raam zweefde en plaats nam op de vensterbank. Ze was met stomheid geslagen en staarde hem vol ongeloof aan. Haar ogen schoten van links naar recht langs het raamkozijn in een poging ook maar iets van draden of touwen te zien, maar er was nog minder dan niks. Haar hoofd draaide op volle toeren. Er ontstonden een ontelbaar aantal reacties en woorden in haar hoofd, maar elk daarvan stierven op haar lippen toen ze zich weer bedacht wie ze voor zich had. Het duurde even tot ze zichzelf tot spreken kon zetten, maar toen schraapte ze kort haar keel om zijn aandacht op te eisen en vroeg, 'Wat kom je hier doen, Peter?'
Een tedere glimlach vormde zich rond zijn mond en de blik in zijn ogen werd zachter. 'Als je weet wie ik ben, dan weet je wat ik hier kom doen.'
Reageer (14)
Ik vraag me echt af wat ik zou doen :')
6 jaar geledenOmg, ik hou nu al van hem!! Ik heb echt een zwak voor dit soort jongens
6 jaar geleden....vrouwen praten trouwens helemaal niet veel
Hahaha wij vrouwen praten 13000 meer woorden dan mannen op een dag :')
6 jaar geledenCuuuuute ^^
6 jaar geledenOehh
6 jaar geleden"Hij zuchtte alleen overdreven en zei: 'Vrouwen praten echt te veel.'" This is so adorable. Je schrijft echt super goed lady! I really like this story so far ^^
6 jaar geleden