H.6.

Don't take my sunshine away.

Het laatste stuk van het vorige hoofdstuk:
'Ik ga naar bed.' gaapt ze.
Ik knik.
'Doe dat maar.' zeg ik en wanneer ze naar boven loopt, volg ik haar met nog geen halve meter afstand.
Nadat ze haar tanden gepoetst heeft en haar pyjama aangetrokken heeft, gaat ze in bed liggen.
Voorfat ik haar toedek geef ik haar haar knuffel: een beige, oude hond die ze altijd in haar elleboog geklemd heeft, waardoor de kont aanzienlijk dikker is dan haar borstkas, waar al de inhoud uit weggeduwd is.
Ze glimlacht naar mij en net voordat ze haar ogen sluit beantwoord ik die glimlach.
Over een uurtje of twee ga ik wel naar bed, want hoe moe ik ook ben, zou ik niet kunnen slapen.
Als ik nu naar bed zou gaan, zou het eigenlijk gewoon tranen inhouden in het donker zijn.
'Slaap lekker, eendje van me.'