010 • Tikkende zwaarden
Avery peuterde nog een graatje uit haar mond. Ze had niet in de gate gehad dat ze zo hongerig was, totdat ze haar tanden in die forel had gezet. Peter had waarschijnlijk al gegeten, want hij had het telkens afgeslagen wanneer ze hem een hap aanbood. Ze nam de laatste hap van de vis en liet zich toen achterover vallen op de grond.
'Heeft het gesmaakt?' vroeg Peter.
Avery keek hem tussen haar schone voeten door aan en knikte. 'Jij weet wel hoe je moet koken, Peter Pan.' Ze ging overeind zitten en keek hem verwachtingsvol aan. 'Wat ga je me vandaag laten zien? Het Indianenkamp? De Dodemansgrot? Het schip van Kapitein Haak? Of gaan we de zeemeerminnen nog een keer proberen?' Ze staarde hem dromerig aan, denkend aan alle avonturen die ze hier zou beleven. Ze zou alles op papier zetten, zodat ze het nooit meer zou vergeten.
'Niets van die dingen.' antwoordde Peter, 'Ik heb andere leuke plannen!'
Avery werd enthousiast van de klank in zijn stem. Ze keek hem met een stralende glimlach aan en ze wist dat hij de pretlichtjes in haar ogen kon zien, want hij kon een gegniffel niet onderdrukken.
Ik ga je leren zwaardvechten,' zei Peter en Avery sprong overeind. 'Echt waar?'
'Ik kan er ook niet altijd zijn om de dame in nood te redden.' Hij grijnsde zelfingenomen en Avery rolde met haar ogen. 'Oh, die verstandigheid van jou,' zei ze sarcastisch en Peter grijnsde, alsof hij niet doorhad dat ze het niet meende. Avery geloofde werkelijk dat zijn ego hem dat liet denken, maar ze vond het niet hinderlijk. Ze had de boeken en films zo vaak gezien, dat ze zich er haast op had voorbereid. Peter Pan is en blijft een trots persoon en eigenlijk vond ze dat wel leuk.
Peter stond op en doofde met wat zand het vuur. 'Als je hier even wacht, dan haal ik de zwaarden. Wijk niet van deze plaats.' En met die woorden stoof hij weg. Avery keek hem na terwijl hij hoger vloog, naar het opzichtige Nest dat aan de rand van de berg hing. Uit verveling begon ze kiezels over het water te gooien, maar Peter was al snel weer terug en hij drukte haar een zwaard in de handen. Het was een zwaard met een lange kling, maar niet dikker dan een forse spijker. Zo een die de Drie Musketiers altijd gebruikten. Er zat een handvat aan de grip en daaroverheen een halve koepel die haar hand zou beschermen. Avery was er zeker van dat hij deze van de piraten had gestolen en dat maakte het alleen maar spannender.
Peter richtte zijn zwaard op haar. Zijn blik boorde zich door haar ogen en ze voelde hoe het bloed direct naar haar hoofd steeg. Zijn ogen prikkelde haar lust naar uitdaging en ze hief ook haar zwaard, die met een zachte "kling" de zijne raakte en door het dal echode. Even bleven ze roerloos staan en toen zette Peter zijn eerste beweging in. Direct werd Avery's zwaard uit haar handen geslagen en ze keek er beteuterd op neer. Toen pakte ze haar zwaard weer van de grond. 'Ik kan er nog niet zoveel mee,' zei ze verontschuldigend, maar dat hinderde Peter niet. Zijn ene mondhoek krulde speels omhoog, terwijl de fonkeltjes in zijn ogen dansten. 'Ik leer het je,' antwoordde hij schor en Avery bloosde.
Uren lang bleven de zwaarden elkaar raken en echode het terugkerende contact tussen ijzer door de bergen. Avery had de smaak te pakken en stak een paar keer met haar zwaard naar Peter, die haar uithalen met alle gemak ontweek. Speels sloeg Peters zwaard tegen haar achterwerk en Avery gaf een verontwaardigd gilletje. Ze liet haar arm zakken en keek hem aan, maar Peter trok zijn wenkbrauwen ontdeugend op en hief zijn arm. Een sluwe grijns verscheen op Avery's gezicht, terwijl ze zijn uitdaging aanging en zich weer in het gevecht stortte.
Toen ze eindelijk allebei uitgeput neerplofte op de grond, leek de stilte een gift van de hemel. Het enige wat Avery nog hoorde, was haar eigen gehijg en het kabbelen van de rivier. De zon was al aan het zakken achter de bergen en onhulde de bergen met een gouden gloed. Ze sloot even haar ogen. Een schaduw blokkeerde de zon op haar oogleden en ze opende deze voorzichtig, waardoor ze recht in Peters opgetogen gezicht keek.
'Je begint de smaak al te pakken te krijgen! Niet zo goed als ik natuurlijk, maar dat is niemand.' Hij reikte haar een hand aan en ze liet zichzelf weer op haar voeten trekken. Hun neuzen werden door een paar centimeters lucht van elkaar gescheiden. Avery keek hem lachend aan, maar hun handen lieten elkaar niet los.
'Oh, maar volgens mij is niemand zo goed als Peter Pan.'
Een glimlach van oor tot oor verscheen op Peters gezicht en hij zette trots zijn vuisten in zijn zij. 'Laat iedereen dat maar weten!' Hij kraaide een keer luid, terwijl hij omhoog zweefde en met het lawaai een zwem vogels opjoeg.
Avery lachte. 'Wat moet het toch een fijn gevoel zijn om te weten dat je de hele wereld aankan,' zei ze.
'Ken jij dat dan niet?'
Avery schudde haar hoofd. 'Zo zeker als jij bent van jezelf, dat zal ik nooit worden.'
'Waarom niet?' vroeg hij, 'Als je het niet probeert, dan weet je het nooit.' Hij keek om naar de zon, die achter de berg was verdwenen en richtte zich toen weer op Avery. 'Als jij het vuur aanmaakt, ga ik kijken of ik wat eten kan vinden.' En weg was hij.
Avery keek hem na. Zoals ze al had gedacht was de jongen met zijn geest ver van zijn lichaamsleeftijd. Al hoewel ze af en toe een snufje volwassenheid bij hem kon bespeuren. Avery kon zien dat Peter dat alleen niet wilde toegeven. Ze begreep wel dat de jongen die altijd jong moest blijven gefrustreerd was dat hij nu ouder was, maar ze hoopte vurig dat hij het door haar zou vergeten.
Reageer (8)
Ze is wel erg opmerkzaam als ze dat ziet (;
5 jaar geledenKomt vast goed, Avery ^^
Ik vraag me echt af hoe dat werkt hoor?! Bij mensen die niet ouder worden zou ik juist denken dat ze met zo mega veel levenservaring, geestelijk zo oud en wijs zouden moeten zijn als Merlijn.
6 jaar geledenPeter geeft zowaar nog goed advies over het leven ook nog. ^^
6 jaar geledenBen idd wel benieuwd naar waar iedereen is
Something smells fishy, and it's probably not the trout they're cookin'! Where the heck is everyone? Maar goed dat ze aangeleerd krijgt om te vechten, she'll probably need the lessons before they set out on adventure!
6 jaar geledenOH my god he hebt het gebruikt *fangirlt *
6 jaar geledenAH THE CLEVERNESS OF ME ~ JM BARRIES PETER PAN