De sterrenregen

De dag dat Jacob aan het PinqLand college begon was hij 21 jaar en behoorlijk zenuwachtig. Hij had nachten niet kunnen slapen en was zelfs een paar keer bang dat hij de verkeerde bus had genomen. Maar uiteindelijk stopte hij dan toch voor de grote, paarse poorten van het college terrein. Een muur, gehouwen uit blauwe stenen omringde het terrein. Jacob was niet de enige die uit de bus was gestapt. Een jongeman met bruin, krullend haar was hem achterna gegaan en stond nu, net als hij zenuwachtig naar de poort te kijken. Jacob besloot om het voortouw te nemen en loop naar een bel, die hij pas zag zitten toen hij was dichterbij de poort was. Hij belde aan en na een paar minuten kwam er een man in een spijkerbroek en een gele polo aan. Hij glimlachte toen hij de twee leerlingen zag.
'Ah, kijk eens aan. Jullie zijn vroeg. Kom vlug binnen.'
Hij opende het hek en liet de twee binnen.
'Zo, blij dat jullie er zijn. Ik zal jullie de regels uitleggen. Jullie krijgen de eerste maand een oudere student als begeleider, die zal ook jullie kamergenoot zijn, daarna krijgen jullie een eigen kamer met een andere eerstejaars. Jullie volgen verder gewoon lessen. Jullie krijgen een kaart van de campus, een keykcard voor alle lokalen en andere gebouwen en verder een campus uniform, maar die is al in jullie kamer.'
De man bracht de twee naar een groen geschilderd gebouw. Jacob werd een beetje misselijk van alle drukke kleuren. Ze gingen door een algemene ruimte naar een trappenhuis. Bij de tweede verdieping gingen ze door een deur. Bij kamer nummer zeven stopte de drie en gaf Jacob een keycard.
'Kijk eens. Jouw begeleider heet Jessie. Hij zal nu nog wel in de sportschool zijn, maar hij komt daarna hier heen. Vergeet niet om je straks in te schrijven.'
De man vertrok en Jacob ging met de keycard zijn kamer in.

Het was een redelijk ruime kamer, met een stapelbed, twee bureau's, een badkamer, een hoekbank, kleerkast, balkon en tv. Jacob besloot eerst zijn spullen in de kleerkast te doen voordat hij naar administratie ging. Een helft van de kleerkast was al ingeruimd. Zo te zien met voornamelijk kleren van het rugbyteam. Nadat Jacob klaar was met inpakken pakte hij zijn keycard en ging weer naar buiten. Op zoek naar Administratie. Blijkbaar waren veel lessen net afgelopen, want hij zag overal leerlingen. Wat hem meteen opviel was dat iedereen dezelfde polo aan had, maar in een andere kleur. De meeste leerlingen die een zelfde kleur aan hadden trokken met elkaar op.
Het gebouw van Administratie was een klein gebouw met een wachtkamer, een receptie en een lift. Jacob liep meteen door en melde zich bij de vrouw die achter de receptie zat. Die gaf hem een vragenlijst en nadat hij die ingevuld had gaf ze hem een kaart van de campus en het regelboek. Terwijl Jacob terug liep las hij eerst de regels door. De belangrijkste stonden vooraan. Zoals dat je bij elke les aanwezig moest zijn en als dat niet kon je je mindstends een uur van tevoren af moest melden, polo's waren doordeweeks verplicht. Er was een lijstje met welke kleur wat betekende.

Eenmaal terug in zijn kamer was Jessie er nog steeds niet. Jacob besloot wat te gaan tekenen. Hij pakte zijn tekenmap, die was afgesloten met een cijfercombinatie. De reden daarvoor was dat in de map tekeningen zaten die Jacob eigenlijk aan niemand wou laten zien. Op de tekeningen stonden over het algemeen anthromorphische dieren. Die kwamen soms spontaan in Jacob's hoofd op. En dan bleven ze op zijn netvlies gebrand, kraakhelder, totdat hij ze getekend had. Dan kwam meestal na een dag de volgende. Soms in wapenuitrusting, soms in gewone kleding, en af en toe kon Jacob zelfs iets van de achtergrond zien. Jacob pakte een van de eerste tekeningen die hij had gemaakt. Op de tekening stond een witte leeuw, hij droeg een witte polo en een spijkerbroek. Op de achtergrond was een vaag groen gebouw te zien.
Jacob pakte een foto die hij had gemaakt vlak voordat hij naar binnen was gegaan. De kleur van het gebouw waar hij nu in zat en die van het gebouw op de tekening waren schrikbarend gelijk.

Jacob had niet lang om er over na te denken, want op dat moment ging de deur van de kamer open. Snel klapte Jacob het luik van zijn bureau dicht. Hij zag alleen niet dat een van zij tekeningen opwaaide en onder het bed rolde.
De persoon die de kamer binnen liep was groot en gespierd, hij droeg een jacket met het logo van de school erop. Hij had een sporttas in zijn hand en propte de keycard net in zijn broekzak. Hij was verbaasd toen hij Jacob zag.
'Oh hey, ben je er al? Hallo, ik ben Jessie.'
De jongeman gaf Jacob een hand en gooide daarna zijn spullen in de wasmand.
'Aangenaam.': zei Jacob.
Hij staarde nieuwsgierig naar Jessie, voornamelijk zodat hij zijn bureau niet open hoefde te maken.
'Was je ergens mee bezig?': vroeg Jessie, terwijl hij zonder blikken of blozen zich begon uit te kleden, zodat hij onder de douche kon.
'Oh, nee. Ik was alleen aan het rondkijken.'
Jessie grinnikte. 'Verkennen van een nieuwe locatie is altijd het leukste. Ik kan je straks de campus wel laten.'
'Oh, ik wil liever zelf op pad.'
'Is goed. Hey, ik ga even douchen. Tot zo.'
Toen Jacob eenmaal de stralen van de douche hoorde durfde hij weer zijn bureau open te maken. Hij had om de een of andere reden weer een tekening in zijn hoofd. Hij pakte een nieuw vel en begon de lijnen met potlood te tekenen.
Dit keer was het een tekening van een paarse panter die een joggingpak droeg. Hij liep op een atletiek baan.Wat bijzonder was aan deze tekening was dat er voor het eerst andere karakters in voor kwamen, zij het nog steeds vaag, maar wel andere. Er liepen nog drie andere mensen achter hem. Jacob probeerde in zijn achterhoofd zo veel mogelijk van de achtergrond te zien, maar het bleef vaag.
'Hey, dat ziet er mooi uit.': hoorde hij opeens achter zich.
Hij schrok zich helemaal rot. Hij had niet gemerkt dat Jessie klaar was met douchen. Hij klapte het bureau meteen dicht.
'Je had dat beter niet kunnen zien.'
'Hoezo niet. Het is prachtig.'
'Niet waar, het is raar.'
'Helemaal niet, ze zijn misschien een beetje fantasievol, maar niet raar.'
'Wel waar. Het is zoals mijn vader zij. Ik moet me met de werkelijkheid bezig houden, en niet met fantasie.'
Jessie ging op bed zitten en zei: 'Ah, je vader. Heeft hij je dat aangepraat?'
'Hij heeft me met mijn voeten op de grond gezet, niks aangepraat.'
'Ik denk het wel. Als je op een campus als deze woont merk je singalen. Kom, zeg eerlijk. Je vind ze mooi, toch?'
Jacob beet even op zijn lip, maar knikte toen.
'Nou, zie je wel. Je denkt dat ze mooi zijn, dan maakt het toch niet uit wat andere zeggen.'
'Maar mijn vader...'
'Je vader is hier niet en heeft niks over je te zeggen.'
'Hij betaald anders wel mijn opleiding.'
'Wat ga je doen dan?'
'Administratie.'
'En wat wou je doen?'
Jacob wist dat het geen zin had te liegen. 'Game ontwerper. Ik had eigenlijk voor Nintendo willen werken.'
Jessie glimlachte. 'Ik zal het opnemen met onze R.A. opnemen. Die kan zeker met de directeur opnemen dat je van opleiding kan veranderen. Zonder dat je vader het merkt.': zei Jessie glimlachend, toen hij zag dat Jacob wilde reageren.
Jacob schudde zijn hoofd. 'Dat gaat hij merken.'
'Geloof me. Je vader gaat niks merken. Wij zorgen ervoor dat hij niks merkt. Geruchten gaan heel snel op deze campus. Wij kunnen allemaal heel goed toneel spelen. En dit is zeker niet de eerste keer dat dit gebeurt. Er zijn veel mensen die een andere opleiding doen dan hun ouders denken, geloof me. Ik ga er straks met onze R.A. praten. Dan kun je er na het weekend mee beginnen.'
Jacob wou protesteren, maar door Jessie's omvang leek hem dat niet slim.
'Nou, laat die tekeningen eens zien.'
Jacob sloeg zijn bureau weer open en liet de tekeningen zien. Behalve een leeuw en een panter waren er ook een herder, een dobberman en een arend te zien. Soms had Jacob wel een gehoopt op andere dieren, maar het bleef bij deze vijf. Soms kreeg Jacob beelden uit wat de aarde had kunnen zijn, dat waren de tekeningen met de gewone kleren. De tekeningen waar de karakters met meestal wapenuitrusting op stonden waren op de achtergrond meestal woester. Woestijnen, bossen, een rivier zelfs een keer. Jacob had een aantal websites naar de achtergronden laten zien, maar het was nergens te vinden. Het waren dan ook maar tekeningen, hield hij zich dan vol.

Jacob en Jessie bekeken een tijdje de tekeningen. Jessie prees Jacob redelijk vaak.
'Waar haal je je ideeën eigenlijk vandaan?'
Jacob besloot weer om eerlijk te zijn. Hij vertelde dat hij als sinds zijn zesde deze beelden binnen kreeg. Dat ze op zijn netvlies bleven staat tot hij ze tekende.
'Wel gaaf dat het twee werelden zijn, de onze en een fantasie wereld. Wil je niet liever tekenaar worden?'
'Nee, game ontwerper is oké, maar ik blijf deze wel tekenen.'
'Mooi.'

Ze ging de dag een beetje voorbij. Jacob en Jessie speelde en paar potjes Mario card op de WII van Jessie. Toen het teken half 7 was gingen ze naar de kantine, waar het dinner werd geserveerd. De kantine was zo groot dat alle leerlingen er tegelijk in konden. Jacob genoot van zijn eerste maaltijd. Jessie ging bij hem zitten, samen met nog een paar eerstejaars. Jacob leerde Bastiaan kennen, die hardloper was, Erik, een geek die Dungeons en Dragons speelde. Hij zag ook de jonge met het krullende haar, die zich voorstelde als Adrian. Ze praten een tijdje over school en probeerde geheimen uit Jessie los te krijgen. Vlak voordat ze weer zouden vertrekken kwam Adrian met het idee om die avond naar de sterrenregen te kijken. Er zou voor het eerst sinds jaren een sterrenregen over de school vallen en volgens hem zou het een prachtig gezicht worden. Ze stemde in en spraken die avond om half 9 af.

Toen het half 9 was stonden ze met zijn alle op de heuvel achter het zwembad, andere leerlingen hadden zich ook verzameld. Erik spreidde een deken uit waar ze op konden liggen.
De regen was prachtig, al die sterren die langs de hemel joegen. Jacob deed zijn ogen dicht, en probeerde zich eens wens voor te stellen. Maar weer kwam er een tekening in zijn hoofd op. En deze was zo schrikbarend, dat hij meteen rechtop zat.
Hij had dit keer de dobberman gezien. Hij had in de deuropening gestaan van zijn kamer. Hij had een groot tovernaarsgewaad aangehad, aan zijn riem hing het spreukenboek dat hij altijd bij zich had.
Erik keek naar Jacob. 'Is er iets?'
'Nee, niks. Hey, Erik. Wat weet jij van tovernaarsgewaden?'
Erik's ogen begonnen meteen te stralen. 'Wat voor soort gewaad?'
Zonder in detail te treden beschreef Jacob het gewaad uit zijn gedachten.
'Oh, whoa. Daar heb ik nog niet van gehoord. Goed bedacht. Paars is meestal de kleur van de nacht bij ons. Maar in combinatie met die symbolen die jij beschrijft kan ik het niet plaatsen. Kan je die een keer voor me uittekenen, dan kan ik ze op de club voorleggen.'
'Euh, ja, waarom niet.'
Jacob bedacht dat het misschien fijn zou als hij wat meer over de tekeningen zou weten. Maar Erik in vertrouwen nemen durfde hij nog niet. Daarom concentreerde hij zich weer op de regen, en besloot hij de tekeningen de volgende dag te doen.
Het was tegen 12 uur toen Jessie dat hij naar bed zou gaan, Jacob ging meteen met hem mee. Ze zeiden de andere welterusten en liepen terug naar hun gebouw. Net voordat ze naar binnen gingen keek Jacob naar het gebouw, het was echt dezelfde als op de tekening.
Maar toen hij eenmaal in bed lag was hij alles vergeten en viel hij meteen in slaap.

Toen hij de volgende dag wakker werd voel Jacob zich energiek. Hij krab zich op zijn hoofd. Zijn nagels voelde lang en scherp, hij besloot ze die dag te knippen. Hij sprong uit bed en kwam met een dreun op de grond terecht. Hij glimlacht toen Jessie zich weer omdraaide en bromde dat hij zachtjes moest doen. Jacob liep naar de badkamer en keek in de spiegel.
Hij moest twee, drie keer kijken tot hij besefte wat hij zag. Een grote, witte leeuwenkopen, met sneeuw-witte namen. Omdat hij meestal alleen met een pyjama broek sliep kon zijn ook meteen zijn borst zien, gespierd, duidelijke lijnen op zijn borst en buik, alles spierwit. Achter hem zwaaide een staart met een pluizige punt.